ลูกเขยมังกร นิยาย บท 521
บทที่ 521 จางเทียนเซอขึ้นเวที
“ซือหยวน คุณเป็นอะไรหรอ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” พอเห็นหวางซือหยวนสีหน้าไม่สู้ดี หลี่สื้อผิงอดถามอย่างเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่เกี่ยวกับคุณ” หวางซือหยวนมองหลี่สื้อผิงอย่างเย็นชา ไม่ยิ้มแย้มให้สักนิด
พอเห็นฉากนี้ หวางหงอี้กับเพิ้งเย้นฟางแอบสบตากัน และต่างเห็นความสงสัยในดวงตาอีกฝ่าย มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างหวางซือหยวนและหลี่สื้อผิงกันนี่?
หลายวันนี้พวกเขาสังเกตเห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ดูผิดปกติ
โดนหวางซือหยวนมีท่าทีเย็นชาใส่ หลี่สื้อผิงได้แต่ยิ้มแหย ไม่ได้โกรธอะไร
“แค่กๆ การประลองเริ่มขึ้นแล้ว ดูการประลองกันเถอะ” ตอนนี้เองหวางหงอี้กระแอมเสียงทำลายความกระอักกระอ่วนขึ้น
“ใช่ ดูการประลอง ดูการประลอง” เพิ้งเย้นฟางร่วมสนับสนุน
จากนั้นสายตาของทุกคนก็พุ่งไปที่เวที
ที่สนามแข่ง จายเถิงจวั่นจู้กำลังเอามือไขว้หลัง สายตามองไปทางจอมยุทธ์ฝั่งสมาคมการค้าจงไห่อย่างท้าทาย
แถมจางเทียนเซอที่จะขึ้นเวทีวันนี้ยังอยู่ในกลุ่มจอมยุทธ์ของสมาคมการค้าจงไห่ด้วย
“ศิษย์พี่จาง สู้ๆ!” จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าจงไห่พากันร้องเชียร์จางเทียนเซอ จางเทียนเซอเป็นยอดฝีมืออันดับสองของสิบจอมยุทธ์ที่สมาคมการค้าจงไห่คัดสรรมา ถ้าวันนี้เขาเอาชนะจายเถิงจวั่นจู้ได้ สมาคมการค้าจงไห่ก็จะยืดหน้าได้อีกมาก การพ่ายแพ้สองครั้งติดก่อนหน้านี้ก็จะถือว่าไม่เป็นไร
จางเทียนเซอสีหน้าเคร่งเครียด ไม่ได้พูดอะไร
ต้องยอมรับจริงๆว่า เขารู้สึกกดดันมาก
ตอนนี้ฉู่ยี่เฟยเดินเข้ามา: “เทียนเซอ อีกเดี๋ยวขึ้นเวทีอย่าตื่นเต้นเด็ดขาดนะ ทำให้เต็มที่ก็พอแล้ว”
“ยังไงซะนายเป็นศิษย์ก้นกุฎิของอาจารย์ ได้รับการสืบทอดวิชาทั้งหมดจากอาจารย์ ถ้านายทำตามปกติ เจ้าจายเถิงจวั่นจู้นั่นไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของนายแน่”
ฉู่ยี่เฟยคาดหวังกับจางเทียนเซอมาก
ตอนนี้เขาก็จำเป็นต้องคาดหวังกับจางเทียนเซอ
เพราะจางเทียนเซอเป็นยอดฝีมืออันดับสองเบื้องหน้าของสมาคมการค้าจงไห่ ถ้าแม้แต่จางเทียนเซอยังแพ้ งั้นการประลองครั้งนี้ของสมาคมการค้าจงไห่ต้องหวั่นแล้วจริงๆล่ะ
“พี่ฉู่วางใจเถอะ การประลองนี้ผมมีแต่ชนะ รับรองว่าไม่แพ้เด็ดขาด!”
จางเทียนเซอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นเวที ความอยากเอาชนะพลุ่งพล่านในแววตา!
พอเห็นจางเทียนเซอที่แววเอาชนะพลุ่งพล่าน จายเถิงจวั่นจู้เก็บความดูเบาไปและเปลี่ยนเป็นความสงสัยแรงกล้า
“นายเก่งมาก” จายเถิงจวั่นจู้มองจางเทียนเซอ และให้คอมเมนท์ที่หาได้ยากยิ่งออกมา
“นายเองก็ใช่ย่อยเลยนี่” จางเทียนเซอมองจายเถิงจวั่นจู้
จายเถิงจวั่นจู้จู่ๆกลับยิ้มแสยะขึ้นมา: “ถึงนายจะเก่งมาก แต่...ฉันจะเอาชนะนาย เหมือนเอาชนะไอ้ขยะสองตัวก่อนหน้านี้”
“งั้นหรอ? งั้นก็มาสู้กันเลยละกัน” จางเทียนเซอพูดเสียงเรียบ วิธีการปกติของจายเถิงจวั่นจู้คือพูดยั่วยุฝ่ายตรงข้ามก่อน เพื่อให้อีกฝ่ายสับสนโมโห แล้วค่อยลงมือ
จุดนี้เขามองออกนานแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่โดนยั่วยุง่ายๆแน่
พอเห็นจางเทียนเซอไม่โดนยั่วยุง่ายๆเหมือนหูฉี่ซิงกับเห้อซง จายเถิงจวั่นจู้อดผิดหวังไม่ได้
“เริ่มได้” ตอนนี้เองกรรมการวัยกลางคนพูดขึ้น
พอเสียงกรรมการพูดจบ ก็เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้นจากสองฝั่งของสนามแข่ง!
จางเทียนเซอกับจายเถิงจวั่นจู้ขยับตัวพร้อมกัน!
ทั้งคู่ไวมาก เร็วจนผู้ชมอยากจะมองร่างพวกเขาให้ชัดยังยาก!
“แกร๊ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...