ลูกเขยมังกร นิยาย บท 585
บทที่ 585 ให้คุณตายเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีก
“คุณแปลกใจมากใช่ไหม? ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าคุณจะตายในมือของฉัน?” เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย เดิมทีเป้าหมายของเขามีเพียงแค่กงปุ่นป้านฉาง ในความคิดของเขา สามารถสังหารหั้วจิ้งชั้นสุดผู้แข็งแกร่งไม่มีใครเทียบอย่างกงปุ่นป้านฉางได้ เขาก็ทำได้แล้ว
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือ เขาจับปลาตัวใหญ่กว่ากงปุ่นป้านฉาง——นั่นก็คือเทียนจ้าวเจินเหย่!
ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าพิธีกรรมแผนกอ้านเสินอิ่น!
ผู้ที่แข็งแกร่งตามลำดับรายชื่อที่ 18 ระดับเทพของโลก
ในหวาเซี่ย เทียนจ้าวเจินเหย่เป็นก่วนหนานเทียนผู้ยิ่งใหญ่
แต่ตอนนี้......
“อ้า! ฆ่าฉันเถอะ!”
เทียนจ้าวเจินเหย่กรีดร้องอย่างโกรธเคือง เขาไม่พอใจ เขาไม่พอใจอย่างยิ่ง!
แต่เขาเป็นคนแรกมหาปรมาจารย์แห่งบูโดของญี่ปุ่น!
ถึงขนาดที่ว่าให้เวลาเขาอีกสักสองสามปี เขาก็สามารถก้าวไปสู่การเป็นมหาปรมาจารย์ชั่วนิรันดร์!
แต่ตอนนี้ เขากลับถูกจอมยุทธหั้วจิ้งชั้นต้นทำให้เขาอับอายขายหน้าอย่างมาก เขายอมตายดีกว่า!
“ฆ่าคุณเหรอ?” มุมปากเฉินเฟิงยกขึ้นแบบหยอกล้อ ： “ถ้าฆ่าคุณ ดูจะเสียเปรียบคุณเกินไป”
“แก......แกจะทำอะไร??” มองดูท่าทางอารมณ์หยอกล้อของเฉินเฟิง จู่ๆเทียนจ้าวเจินเหย่ก็เริ่มหวาดกลัวขึ้นมา
“ฉันจะไว้ชีวิตคุณ”
เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ต่อมาเขาก็คว้าเทียนจ้าวเจินเหย่ที่รูปร่างอัปลักษณ์ที่แทบจะเหลือเพียงก้อนเนื้อและเลือด เขารีบไปห้องพยาบาลในสำนักใหญ่นินจา ค้นหาอุปกรณ์ช่วยเหลือทางการแพทย์ และเริ่มช่วยชีวิตเทียนจ้าวเจินเหย่
“ฆ่า.......ฆ่าฉันสิ แกมันไอ้บ้า”
เมื่อเห็นเฉินเฟิงห้ามเลือดให้ตัวเอง รักษาอาการบาดเจ็บ เทียนจ้าวเจินเหย่ก็ดิ้นอย่างรุนแรง กรีดร้องด้วยพละกำลังที่มีทั้งหมดของเขา แต่เสียงก็ยังคงเบามาก
เฉินเฟิงช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของเทียนจ้าวเจินเหย่ไป และกล่าวเบาๆว่า: “เดิมทีฉันก็วางแผนที่จะฆ่าคุณ แต่แล้วจู่ๆฉันก็เปลี่ยนใจ”
“สำหรับผู้แข็งแกร่งอย่างที่ไม่มีใครเทียบ ใช้ชีวิตในสภาพแบบนี้ เกรงว่าจะรู้สึกแย่กว่าการตายมากกว่า”
“พอฉันรักษาอาการบาดเจ็บให้คุณ ฉันจะถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก จากนั้นจะนำภาพถ่ายไปไว้ที่เวทีการอภิปรายบูโด ฉันจะเอาไปให้จอมยุทธ์ทั่วโลกดู สภาพฝืนยืดลมหายใจเฮือกสุดท้ายของผู้มีพลังอันดับที่ 18 นั่นก็จะคงจะเป็นที่ฮือฮาแน่นอน”
ในตอนนี้น้ำเสียงของเฉินเฟิงสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ แน่นอน อย่างที่เขาว่า การฆ่าเทียนจ้าวเจินเหย่ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด
เทียนจ้าวเจินเหย่ในตอนนี้ถูกทิ้งเรียบร้อยแล้ว
สำหรับผู้แข็งแกร่งอย่างที่ไม่มีใครเทียบเช่นเขาแล้ว อยู่ในสภาพที่ถูกทิ้งไว้ เกรงว่ามันจะรู้สึกแย่กว่าการฆ่าเขาเป็นร้อยเท่า
และถ้าเอารูปถ่ายที่เทียนเฉินจ้าวเหย่พิการในเวทีการอภิปรายบูโด ทำให้เสินอิ่นโดนโจมตีอย่างหนักแน่นอน
ถ้าหากไม่มีอะไรผิดคาด ไม่กี่ปีถัดไป เสินอิ่นทั้งหมดอย่าได้คิดเงยหน้าขึ้นมาต่อหน้าจอมยุทธ์ทั่วโลก
“แก.....แกมันไอ้บ้า ฆ่าฉันสิ.......ฆ่าฉันให้ตายเลย!!!
หากว่าเทียนจ้าวเจินเหย่ในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งตามลำดับรายชื่อที่ 18 มีบูโดที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ไว้ครอบครอง แต่ตอนจบเป็นแบบนี้ ก็ทำให้เขารับไม่ได้เลย
เขานึกไม่ออก หากสภาพของเขาในขณะนี้แพร่กระจายสู่โลกภายนอกมันจะทำให้เกิดความฮือฮาแบบไหน!
ช่วงเวลานี้ ความคิดของเขาพังทลายลง เขาปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะหักเฉินเฟิงออกเป็นหมื่นชิ้นเดี๋ยว
อย่างไรก็ตาม เขาในตอนนี้ อย่าพูดถึงการฆ่าเฉินเฟิงเลย แม้แต่จะฆ่าตัวเองก็ยังทำไม่ได้
เฉินเฟิงไม่ตอบเทียนจ้าวเจินเหย่ แต่รักษาอาการบาดเจ็บของเทียนจ้าวเจินเหย่ได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกอย่างที่เคยได้กล่าวออกไป
“เดี๋ยวตระเวนก็จะมาแล้ว เขาจะไปส่งคุณที่โรงพยาบาลให้เร็วที่สุด และจะช่วยชีวิตคุณจนถึงที่สุด”
เฉินเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และยิ้มให้เทียนจ้าวเจินเหย่เบาๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...