ลูกเขยมังกร นิยาย บท 642
บทที่ 642 บีบให้เขารับคำท้าประลอง
ทางด้านก่วนหนานเทียน ปรมาจารย์คงเหมิง จางเทียนซือและจ้าวอู่เต้ามหาปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ต่างพากันลอบถอนหายใจ จิ่งเถิงคนนี้ยโสโอหังมาก อีกทั้งฟังจากน้ำเสียงแล้ว ยังเป็นคนที่จิตใจเหี้ยมโหดอีกแล้ว
"สมแล้วที่เป็นผู้สืบทอดตระกูลจิ่ง คำพูดคำจาแรงยิ่งกว่ากลิ่นเท้าอีก เขามั่นใจว่าตนเองสามารถเอาชนะเฉินเฟิงได้? ยิ่งไปกว่านั้น จนถึงตอนนี้เฉินเฟิงยังไม่รับคำท้าประลองเลย！”
อาจจะเป็นเพราะตระกูลจิ่งวางท่ามากเกินไป หรืออาจจะเป็นเพราะจิ่งเถิงเหิมเกริมจนเกินไป ทำให้เหล่าจอมยุทธ์ที่อยู่บนเรืออีกลำพากันเหลืออด ด้านในยังมีคนพากันบ่นพึมพำ เหน็บแนมไปต่างๆนานา
"ทางที่ดีที่สุดนายอย่ายุ่งเลยดีกว่า ปิดปากของนายให้แน่น！” แม้ว่าคนๆนั้นจะพูดเสียงเบา แต่ก็ทุกคนบนเรือก็ยังคงได้ยิน จิ่งเถิงเป็นหนึ่งในนั้นที่ปรายตามองเขา น้ำเสียงเต็มไปด้วยการข่มขู่
เผชิญหน้ากับคำขู่ของจิ่งเถิง แม้ว่าคนที่พูดจะรู้สึกไม่สบอารมณ์ แต่เมื่อคิดถึงอำนาจของตระกูลจิ่ง บอกกับสายตาของจิ่งเซ่อเหมิงที่กวาดมองมานั้น จึงทำได้เพียงก้มหน้า ไม่กล้าส่งเสียง
ไม่เพียงแค่เขา ศิษย์ในสำนักอื่นๆต่างพากันไม่พอใจจิ่งเถิง พวกเขาเอาแต่คาดหวังให้เฉินเฟิงรีบปรากฏตัวออกมา แล้วสั่งสอนจิ่งเถิงให้หลาบจำ ส่งจิ่งเถิงไปหายมบาลจะได้ให้ยมบาลสอนว่าการเป็นคนถ่อมตนนั้นเป็นยังไง
ในเวลาเดียวกันที่พวกเขากำลังคาดหวังอยู่นั้น พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถามตนเองในใจ：เลยเวลาเที่ยงวันแล้ว เฉินเฟิงยังไม่ออกมารับคำท้า และไม่ปรากฏตัวออกมา หรือว่าเป็นอย่างที่เขาเล่าลือ กลัวที่จะต้องประลองกับจิ่งเถิง? ไม่เพียงแต่ลูกศิษย์สำนักต่างๆ จากการมาของคนตระกูลจิ่ง ทำให้รู้ถึงความแข็งแกร่งของคนตระกูลจิ่ง แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้บางคนยังเริ่มคิดว่าเฉินเฟิงไม่กล้าสู้กับจิ่งเถิง
เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ ทุกคนยังคงเฝ้ารอ ทว่าทางด้านจิ่งเถิงเดินเข้าไปในเรือเพื่อปรับสภาพของตนเอง
หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลู๋เจิ้งเฟิง เจี่ยหวั้นเหาเหล่าผู้อาวุโสของยุทธภพต่างก็มาถึงที่นี่แล้ว เข้ามายังสถานที่ปิดล้อมด้วยบัตรแขกรับเชิญ ขึ้นไปยังเรือลำที่สาม
นอกเหนือจากนี้ ฉู่ชีงฉือและคนตระกูลฉู่ส่วนหนึ่งก็มาแล้ว พวกเขาเองก็ขึ้นไปยังเรือลำที่สาม
ตอนเวลาสี่โมงเย็น พระอาทิตย์เริ่มตกไปทางทิศตะวันตกแล้ว ทุกคนรอจนหมดความอดทน อดไม่ได้ที่จะพูดเสวนาไปต่างๆนานาอีกครั้ง ซึ่งหัวข้อหลักมีเพียงอย่างเดียวก็คือ：เฉินเฟิงยังจะมาไหม? ไม่มาแล้ว！
ในใจคนส่วนมากมีความคิดนี้ แต่ก็ยังคงไม่ได้ไปไหน พวกเขายังคงรอต่อไป คิดว่าจะรอจนกว่าพระอาทิตย์จะตก ถ้าถึงเวลานัดแล้วเฉินเฟิงยังไม่มา พวกเขาก็จะไป
"ในเมื่อไอ้ขี้ขลาดมันไม่กล้ามา ฉันก็จะบีบให้มันออกมาเอง！” ในเวลาเดียวกัน จิ่งเถิงมองดูพระอาทิตย์ที่เริ่มตก เขาพูดขึ้นในใจ หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาลูกพี่ลูกน้องของตนเองจิ่งหริน "พี่หริน ดูท่ามันคงไม่มาแล้ว ให้มู่หยางลงมือได้เลย！”
"ได้！” ปลายสาย จิ่งหรินตอบกลับทันที จากนั้นวางสาย แล้วบอกกับมู่หยางที่อยู่ข้างๆตน：“น้องเถิงบอกว่าลงมือได้เลย"
"ขอเชิญคุณชายจิ่งหรินนำทางด้วยครับ！”
มู่หยางลุกขึ้น พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
เขารู้ดีคำว่าลงมือสองคำนี้หมายความว่าอะไร——ใช้ชื่อของจิ่งเถิง จับเสี้ยเมิ่งเหยาที่เป็นภรรยาของเฉินเฟิงมาเป็นสาวรับใช้！
"เสี้ยเมิ่งเหยาคนนั้นต้องขัดขืนอย่างรุนแรงแน่นอน นายจัดการอย่างมีขีดจำกัดด้วย พยายามอย่าทำให้เธอเจ็บตัว และห้ามฆ่าเธอเด็ดขาด" จิ่งหรินพูดเตือน
"วางใจเถอะครับ คุณชายจิ่งหริน คนอ่อนแออย่างเธอ ถ้าผมคิดฆ่าเธอ ตบแค่มือเดียวก็ตายแล้ว ถ้าผมไม่คิดจะฆ่าเธอ เธออยากฆ่าตัวตายยังเป็นเรื่องเพ้อฝัน！”
มู่หยางหัวเราะในลำคอ จากนั้นเดินตามจิ่งหรินเข้าไปในวิลล่าของหวู่เหวินโป๋
จากข้อมูลที่พวกเขาได้มา เมื่อคืนเสี้ยเมิ่งเหยาถูกคนส่งมาที่นี่ แต่พวกเขาไม่รู้ว่า เฉินเฟิงเองก็เก็บตัวถือศีลอยู่ที่นี่เหมือนกัน
เวลานี้ ภายในวิลล่าส่วนตัวของหวู่เหวินโป๋ เสี้ยเมิ่งเหยาและพี่น้องหวู่เหวินโป๋ หวู่เหวินเชี่ยน ทั้งยังมีมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่อัจฉริยะหวังเฉียน รวมถึงสี่พี่น้องตระกูลเฉิน กำลังรออยู่ด้านนอกวิลล่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...