ลูกเขยมังกร นิยาย บท 673

บทที่ 673 ความแข็งแกร่งของอู่จื่อโจว

เมื่อจียุ่นเห็นว่าครั้งแรกไม่โดนก็รีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ปล่อยหมัดอีกข้างออกไป หมัดชุดนี้ถูกจียุ่นชกออกไปรัวๆ

ทว่าอู่จื่อโจวยังคงนิ่งเหมือนเดิม หลบได้ทั้งสองครั้ง

ออกหมัดสองครั้งก็ยังไม่โดนแต่จียุ่นก็ไม่ย่อท้อ เขาเผยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สองหมัดเมื่อกี้เป็นเพียงการปูทางเท่านั้น จากนั้นจียุ่นก็หมุนตัวแล้วเตะออกไปอย่างแรง

ไม่เสียแรงที่จียุ่นได้เป็นถึงจอมยุทธ์ที่โดดเด่นของตระกูล วรยุทธที่เชื่อมโยงกันเมื่อสักครู่ หากเป็นคนทั่วไปไม่มีทางที่จะหลบทัน บวกกับลูกเตะปิดท้ายที่ไม่มีเปิดโอกาสให้อู่จื่อโจวได้เบี่ยงหลบ

ครั้งนี้อู่จื่อโจวไม่ได้หลบแต่กลับยื่นฝ่ามือออกไป ใช้หลักการยืมแรงจับข้อเท้าของจียุ่นเอาไว้แล้วโยนอีกฝ่ายออกไป

ท่านี้ใช้ความนุ่มนวลสยบความแข็งแกร่งซึ่งจียุ่นคิดไม่ถึง เขาคิดว่าอู่จื่อโจวจะรับกระบวนท่าของเขา เช่นนั้นเขาจะได้ใช้หลักการยืมแรงเพื่อเชื่อมโยงลูกเตะอีกชุด

ทว่าใครจะไปคิดว่าอู่จื่อโจวจะใช้หลักการยืมแรงแล้วออกแรงโยนเขาออกไป เมื่ออยู่กลางอากาศจียุ่นไม่สามารถบังคับร่างกายตัวเองได้จึงลอยละลิ่วออกไปไกลเจ็ดแปดเมตร เมื่อเท้าแตะพื้นก็ถอยหลังอีกหลายก้าวกว่าจะทรงตัวได้

ตั้งแต่ต้นจนจบอู่จื่อโจวยืนนิ่งอยู่กับที่โดยไม่ขยับฝีเท้าเลยสักนิด

คนที่อยู่ไกลๆอย่างเฉินเฟิงและคนอื่นต่างมองอย่างครุ่นคิด ในหัวกำลังกรอภาพกระบวนท่าการต่อสู้เมื่อสักครู่ แล้วลองวิเคราะห์ว่าหากตนเป็นจียุ่นจะรับมือกับกระบวนท่าของอู่จื่อโจวอย่างไร

เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความคิดแบบนี้ หนึ่งในนั้นคือฉู่เหอ สายตาของเขาที่มองจียุ่นมีการเยาะเย้ยอย่างไม่ปิดบัง ภาพนี้ทำให้คนอื่นคิดว่าหากฉู่เหอขึ้นเวทีเองจะต้องรับมือกับกระบวนท่าเมื่อสักครู่ได้แน่นอน

หลังจากทรงตัวได้ จียุ่นก็พุ่งเข้าหาอู่จื่อโจวอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้กระบวนท่า เพียงแค่ใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อบีบให้อู่จื่อโจวหมุนตัว

จากนั้นจียุ่นก็หาโอกาสออกหมัด ซึ่งหมัดนี้เขาชกออกไปแบบไม่ยั้งโดยใช้หมัดสายฟ้าท่าไม้ตายของตระกูล

หมัดสายฟ้า เปรียบดั่งใช้สายฟ้าฟาดคู่ต่อสู้ บวกกับพลังที่ส่งออกไปจะไปทำลายอวัยวะภายในร่างกายของคู่ต่อสู้

ความเร็วและความรุนแรงของหมัดนี้เกินกว่าคนที่อยู่ในขั้นหั้วจิ้งชั้นต้นจะรับไหวแล้ว แม้แต่หั้วจิ้งชั้นกลางก็ต้านไม่ไหว ท่านี้คือท่าไม้ตายของจียุ่น

อย่างไรก็ตามเขาและอู่จื่อโจวอยู่คนละระดับกัน เป็นอีกครั้งที่อู่จื่อโจวจับข้อมือของเขาไว้ แล้วใช้หลักการยืมแรงโยนเขาออกไป

ครั้งนี้จียุ่นใช้แรงทั้งหมดที่มีจึงทำให้ควบคุมความเร็วไม่ได้ ร่างของเขาจึงเสียหลักล้มลงจนเกิดสัมผัสใกล้ชิดกับพื้น ครั้งนี้จบแล้วจริงๆ

“จียุ่น พอแค่นี้เถอะ คุณฝึกฝนหมัดสายฟ้าของตระกูลมาได้ถึงระดับนี้ถือว่าไม่เลวแล้วล่ะ!”

เมื่อเห็นสีหน้าตกใจและท่าทางน่าสังเวชของจียุ่น อู่จื่อโจวจึงเอ่ยปากขึ้นซึ่งก็ถือเป็นการยอมรับความสามารถของเขาทางหนึ่ง การท้าชิงของจียุ่นจึงจบลงเพียงเท่านี้

ความจริงจียุ่นตั้งใจจะรุกอีกครั้ง แต่หลังจากได้ฟังคำพูดของอู่จื่อโจว ถึงแม้เขาจะคับข้องใจแต่ก็พูดอะไรไม่ได้แล้ว เขาจึงหันหลังเดินกลับไปหาจีอู๋ฉาง

ในฐานะที่จียุ่นเป็นความภาคภูมิใจของตระกูล ถึงแม้จะอยู่ในขั้นหั้วจิ้งชั้นต้นทว่าในรุ่นเดียวกันเขาไม่มีคู่ต่อสู้ ถึงจะอยู่ในขั้นหั้วจิ้งชั้นกลางก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ทว่าคิดไม่ถึงเลยว่าจากการประชันกับอู่จื่อโจวในวันนี้ คู่ต่อสู้ของเขากลับไม่มีการขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย ความจริงในข้อนี้ทำให้เขาเสียศักดิ์ศรีในระดับหนึ่ง

“ฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งท้อใจไป!”

จีอู๋ฉางเห็นดังนั้นจึงเอ่ยปลอบใจ “มีอะไรน่าท้อใจกัน ปรมาจารย์อู่เป็นถึงผู้แข็งแกร่งขั้นหั้วจิ้งชั้นสุด อีกทั้งการได้ประชันฝีมือกับมหาปรมาจารย์ขั้นหั้วจิ้งชั้นสุดระดับสูงสุดถือว่าเป็นความโชคดีของแกแล้ว อีกอย่างคนอื่นก็ทำอะไรปรมาจารย์อู่ไม่ได้เหมือนกัน!”

“ปรมาจารย์อู่ โปรดชี้แนะด้วย!”

เทียนอิงที่สังเกตการณ์ต่อสู้อยู่ข้างสนามก้าวออกด้านหน้า ก่อนจะยกมือคารวะพลางเอ่ย