ลูกเขยมังกร นิยาย บท 687

บทที่ 687 วีรบุรุษ

เวลาตอนเที่ยง ควรเป็นเวลาที่พระอาทิตย์สาดส่อง แต่บนภูเขาอูเมิงอุณหภูมิต่ำมาก โดยรอบเต็มไปด้วยหมอก การมองเห็นไม่ดีเท่าไหร่

หมอกโอบล้อมภูเขา ภูเขาอูเมิงที่เคยสวยเหมือนแดนสวรรค์ เวลานี้กลับไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว รู้สึกเหมือนหมอกนั้นเป็นเหมือนเมฆดำที่อยู่ในจิตใจของทุกคนบนภูเขาอูเมิง

ตระกูลจิ่งเป็นหนึ่งในตระกูลโบราณของประเทศหวา มีการสืบทอดมาอย่างยาวนาน ซ่อนตัวมานานหลายปี แต่เมื่อออกมานั้น ล้วนทำให้เกิดกระแสพายุ เพื่อสร้างชื่อให้กับตระกูลจิ่ง บอกกับตระกูลจิ่งทุกคนว่าถ้าไม่ได้ออกไปก็จงเงียบเข้าไว้ แต่ถ้าออกไปเมื่อไหร่ต้องทำให้ดังสะท้านราวกับฟ้าผ่า

แต่การท้าประลองวรยุทธ์ของจิ่งเถิงที่เป็นผู้สืบทอดตระกูลจิ่งไม่ได้ทำให้คนในวงการสามัญชนตกตะลึง แต่กลับทำให้ตระกูลจิ่งอับอาย ทำให้คนในวงการสามัญชนมองตระกูลจิ่งเปลี่ยนไป

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนในตระกูลจิ่ง อยากจะฉีกเฉินเฟิงเป็นแปดชิ้นๆ เพื่อระบายความขับแค้นใจ

เพียงแต่ ความแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ของสหพันธ์บูโดทำให้พวกเขาไม่กล้าทำบุ่มบ่าม อย่างน้อยต่อหน้า พวกเขาไม่กล้าทำอะไร

สิ่งสำคัญก็คือเฉินเฟิงถูกเลือกให้เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก สิ่งนี้ทำให้ตระกูลจิ่งเป็นกังวล ถ้าทำอะไรเฉินเฟิงขึ้นมา ตระกูลจิ่งของพวกเขาก็กลายเป็นศัตรูกับวงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศหวา

พวกเขาไม่สามารถรองรับผลนี้ได้

ยังมีอีกข้อหนึ่ง พวกเขารู้เรื่องที่เฉินเฟิงฆ่าลูกศิษย์ของหวังอีเตา จากนั้นได้รับโควต้าเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก อีกทั้งครั้งนี้ประเทศหวาได้เพิ่มโควต้าผู้เข้าแข่งขันถึงสี่คน

ทุกครั้งที่จิ่งเซ่อเหมิงผู้เป็นพ่อของจิ่งเถิงคิดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกเสียใจ ถ้าจิ่งเถิงไม่ตาย โควต้าสี่คนนั้น ต้องมีจิ่งเถิงหนึ่งคน

แต่เขารู้ดีว่าบนโลกนี้ไม่มียาที่กินแล้วสามารถย้อนอดีตได้ อีกทั้งสถานการณ์ในตอนนั้น การต่อสู้ระหว่างจิ่งเถิงและเฉินเฟิงเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

มองดูท่าทางเป็นกังวลของผู้เป็นพ่อ จิ่งหยุนเฟิงเป็นกังวลเล็กน้อย เอ่ยถามขึ้น:“พ่อครับ ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไงดีครับ?"

"ความแค้นลึกเท่าน้ำทะเล ไม่สามารถอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันได้！”

ถ้าจิ่งเซ่อเหมิงไม่กลัวว่าจะสร้างปัญหาให้กับตระกูลจิ่ง เขาคงไปเด็ดหัวเฉินเฟิงด้วยตนเองนานแล้ว เพื่อแก้แค้นแทนลูกชาย

"จากสถานการณ์ในตอนนี้ มีแค่สองวิธีเท่านั้นที่ทำได้！”

สายตาของจิ่งเซ่อเหมิงมองออกไปไกลแล้วพูดขึ้น:“ข้อหนึ่ง คนหนุ่มทั้งหมดของตระกูลจิ่ง ฝึกฝนวรยุทธ์อย่างเคร่งครัด จนกระทั่งสามารถไปถึงระดับเดียวกับผู้สืบทอด ข้อสอง สำหรับเรื่องแก้แค้นให้เสี่ยวเถิง ห้ามรีบร้อน อยู่เงียบๆแล้วคอยสังเกตการณ์ก็พอ！”

"พ่อจะอยู่เงียบๆแล้วสังเกตการณ์ยังไงครับ?"

เวลานี้จิ่งเซ่อเหมิงมีใจคิดอยากจะแก้แค้นให้จิ่งเถิงเพียงอย่างเดียว

"อย่างที่แกเคยพูดเอาไว้ว่าเฉินเฟิงคนนี้มีศัตรูมากมาย การเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ ฉันคิดว่าต้องมีศัตรูและกองกำลังที่เป็นศัตรูกับเฉินเฟิงลงมือจัดการเขาแน่ อีกทั้งศิษย์พี่ของเขาเย่หนานเทียนตอนหนุ่มก็ทำผิดต่อคนจำนวนไม่น้อย ตระกูลพวกนั้นไม่มีวันลามือง่ายๆแน่！”

จิ่งหยุนเฟิงวิเคราะห์การแข่งขันในครั้งนี้ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์:“อีกทั้งการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกในครั้งนี้ ต้องเลือกคนสุดท้าย ถ้าอย่างนั้นขอแค่เฉินเฟิงเข้าร่วมการแข่งขันต้องได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน รู้แต่แรกว่าการแข่งขันในครั้งนี้มีผู้แข็งแกร่งรวมตัวกันอยู่มากมาย แม้แต่เฉินเฟิงก็ไม่สามารถรับมือได้ง่ายๆ！”