บทที่ 694 บุตรแห่งสภามืด
นึกถึงตรงนี้เซียวเอินแอบชำเลืองมองเฉินเฟิง เห็นว่าเฉินเฟิงไม่ได้แสดงท่าทีอะไร คล้ายกลับว่าไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น
ถึงแม้เฉินเฟิงจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา แต่เซียวเอินรู้ว่าเฉินเฟิงต้องรู้ตัวนานแล้ว แค่ไม่พูดออกมาก็เท่านั้น
"เป็นอะไรไปหรอครับ?"
เฉินเฟิงหันไปมองเซียวเอินกะทันหัน
"อ๊า? เปล่าครับ ไม่มีอะไร!”เซียวเอินไม่ทันได้ดึงสติกลับมารีบตอบทันที
"ไม่ต้องเป็นห่วง ผมเชื่อว่ารถยนต์คันข้างหลังไม่กล้าจู่โจมรถคุ้มกันแน่นอน ถ้าพวกเขากล้าทำ อย่างเบาก็คือตาย อย่างหนักก็คือ สร้างความขัดแย้งให้กับสองประเทศ ผมคิดว่าพวกเขาไม่โง่ขนาดนั้น!”
เฉินเฟิงมองไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ พูดวิเคราะห์ออกมา
"คุณเฉินพูดถูกครับ!”
เซียวเอินตอบ คิดดูแล้วสิ่งที่เฉินเฟิงพูดนั้นไม่ผิด แม้ว่าคนพวกนั้นจะมีอำนาจ แต่ความสามารถแบบนี้ตอนที่เผชิญหน้ากับประเทศ เป็นสิ่งที่อ่อนแอมา
เป็นจริงตามนั้น รถยนต์เหล่านั้นเพียงแค่ตามอยู่ไกลๆเท่านั้น ไม่กล้าทำอะไรเกินเลย
ตลอดการเดินทางปลอดภัยมาก ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าประตูโรงแรม
"ฝ่ายตรงข้ามมีผู้คุ้มกันของประเทศเซียวอันเซียวเอินนำเจ้าหน้าที่หน่วยรบพิเศษสิบคนคอยคุ้มกัน ตอนนี้ถึงโรงแรมแล้ว กรุณาแนะนำ!”
มองดูเฉินเฟิงเดินเข้าโรงแรมโดยถูกคนมากมายคุ้มกัน กองกำลังอีกสามกองกำลังด้านหลัง เห็นภาพนี้ รีบรายงานกับผู้รับผิดชอบที่อยู่เบื้องบน
"คอยจับตาดูต่อไป ห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาด!”
หลังจากเจ้าหน้าที่ที่คอยจับตาดูรายงานไปแล้วนั้น คำตอบที่พวกเขาได้รับแทบจะเหมือนกัน ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเฉินเฟิงที่นี่
เฉินเฟิงเดินมาถึงเคาน์เตอร์โรงแรม กรอกข้อมูลเล็กน้อย จากนั้นเซียวเอินและเฉินเฟิงพูดคุยกันไม่กี่ประโยค หมุนตัวเดินจากไป ทว่าเจ้าหน้าที่หน่วยรบพิเศษอีกสิบนายไม่ได้ออกไป พวกเขารับคำสั่งให้ปกป้องคุ้มกันความปลอดภัยของเฉินเฟิง
เวลานี้ ตึกใหญ่ฝั่งตรงข้ามโรงแรมฮิลตัน
ยีฟูคายังคงแต่งตัวกระฉับกระเฉง มาถึงหน้าประตูห้องๆหนึ่ง เคาะประตู หลังจากได้รับคำตอบ ค่อยเดินเข้าไป
"หัวหน้าใหญ่ ได้รับข้อมูลที่แม่นยำแล้วค่ะ เฉินเฟิงจากประเทศหวาคนนั้น เวลานี้พักอยู่ที่โรงแรมฮิลตันฝั่งตรงข้ามค่ะ!”
ยีฟูคาเพิ่งเดินเข้ามาก็รีบรายงาน คนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือวิลเลียมบุตรแห่งสภาพมืด
วิลเลียมพยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณบอกให้ยีฟูคาพูดต่อ
"วันนี้เฉินเฟิงเพิ่งลงจากเครื่องบิน กลุ่มชิงหง แก๊งมาเฟียรวมถึงเสินอิ่นของประเทศญี่ปุ่น ทั้งสามกองกำลังคอยสะกดรอยตามหลังเขา จนกระทั่งเฉินเฟิงเข้าไปในโรงแรม!”
"แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือ แก๊งมาเฟีย เสินอิ่นและกลุ่มชิงหงสะกดรอยตามเท่านั้น ไม่ได้ลงมือทำอะไร อีกทั้งจากรายงานที่พวกเราได้รับ กองกำลังทั้งสามไม่มียอดฝีมือแม้แต่คนเดียว!”
ยีฟูคาพูดถึงตรงนี้หยุดชะงักไป จากนั้นพูดต่อ:“ต้องรู้ก่อนว่าเฉินเฟิงไม่ใช่คนที่จะสามารถรับมือได้ง่ายๆ ทั้งสามกองกำลังไม่ส่งยอดฝีมือมาแม้แต่คนเดียว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่อยากและไม่มีทางที่จะลงมือทำอะไรเฉินเฟิงที่ลอนดอน ผิดปกติเกินไปแล้ว!”
"ฮ่าๆ ปกติมาก!”
วิลเลียมหัวเราะแล้วพูดต่อ:“ตอนนี้เฉินเฟิงเป็นตัวแทนของประเทศหวาในการเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกแล้ว ในเวลาสำคัญแบบนี้ถ้ากองกำลังไหนใช้ยอดฝีมือที่เป็นพวกผู้อาวุโสจัดการเฉินเฟิง ข้อหนึ่ง สหพันธ์บูโดของประเทศหวาต้องแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งแน่นอน ข้อสอง ถ้าหากทั้งสามกองกำลังทำแบบนี้ องค์กรศิลปะการต่อสู้โลกไม่ว่าจะด้านไหนก็ไม่มีวันนิ่งดูดายแน่!”
"เดิมทีพวกเขาเป็นศัตรูแค่กับเฉินเฟิงคนเดียว ถึงเวลานั้นเกรงว่าจะเป็นศัตรูกับทั้งสหพันธ์บูโดของประเทศหวาแล้ว อีกทั้งพวกเขาทำแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นองค์กรศิลปะการต่อสู้โลกอยู่ในสายตา ผลที่ตามมาพวกเขาไม่สามารถรับเอาไว้ได้!”
"แน่นอน ยังมีข้อหนึ่ง ทั้งสามกองกำลังนี้มีลูกศิษย์หรือผู้สืบทอดเข้าร่วมการแข่งขัน ถ้าพวกเขาลงมือทำอะไรเฉินเฟิงก่อน ก็จะถูกคนอื่นพูดว่า ผู้สืบทอดของพวกเขาเทียบกับเฉินเฟิงไม่ได้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...