ลูกเขยมังกร นิยาย บท 767
บทที่767 กลายเป็นสูญเปล่า
เสียงแชะดังขึ้นมา แสงสีขาวก็กะพริบในระยะไกล พนักงานคนหนึ่งกดชัตเตอร์ และถ่ายภาพนี้ไว้
องค์การศิลปะป้องกันตัวระดับโลกไม่ได้ห้ามการถ่ายภาพ แต่ต้องเป็นบุคคลที่กำหนดโดยองค์กรศิลปะการต่อสู้เท่านั้น
ภาพถ่ายใบนี้ กลายเป็นภาพคลาสสิกในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก
บริเวณโซนที่นั่งวีไอพี มองดูเฉินเฟิง เย่หนานเทียน อาจารย์ฟางเจิ้ง ชางโป๋ จีอู๋ฉางและคนอื่นๆเตรียมตัวออกไป อู่จื่อโจวยืนขึ้นและประสานมือคำนับแล้วพูดว่า: “พระสันตะปาปา ธิดาเทพแห่งพรรค เลขาธิการ ผมขอตัวไปก่อนล่ะ!”
“ตามสบาย!”
พระสันตะปาปาพยักหน้า อู่จื่อโจวไม่ลังเลแล้วหันออกไป
“ทิฟฟานี่ ไป ไปดูอาเธอร์กับฉัน”พระสันตะปาปาโจ้ส์มองดูแล้วเตรียมที่จะออกไป
“ค่ะ ก็ได้!”ทิฟฟานี่ธิดาแห่งพรรคหันกลับไปมองเฉินเฟิง และหันออกไป
เมื่อเฉินเฟิง อู่จื่อโจว เย่หนานเทียนและคนอื่นๆจากไปอย่างมีสง่าราศี อาเธอร์ยังคงนอนอยู่บนพื้นในสนาม สลบไม่ได้สติ เขารู้สึกอับอายอย่างมากในตอนนี้ หากไม่ใช่เพราะหน้าอกของเขายังขยับขึ้นๆลงๆ ไม่รู้คงจะคิดว่าอาเธอร์เสียชีวิตในสนามสงคราม
อาเธอร์ยังไม่ตาย และก็ไม่ได้สลบไป ที่สลบไปเมื่อกี้นี้เป็นเพียงแค่การเสแสร้ง ในตอนนี้เขาอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี แทบรอไม่ไหวที่จะมุดดินหนีไปเลย เขาไม่กล้าเผชิญกับการเยาะเย้ยของผู้ชม และสีหน้าท่าทางที่ถากถาง
เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับสีหน้าที่ผิดหวังของพระสันตะปาปาโจ้ส์และทิฟฟานี่ธิดาแห่งพรรค
ในขณะที่เขากำลังคิดมากอยู่ อาเธอร์ก็เห็นว่าพระสันตะปาปาโจ้ส์และทิฟฟานี่ธิดาแห่งพรรคกำลังมาทางเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และรูม่านตาก็หดลงอย่างรวดเร็ว
กลัวสิ่งไหนได้สิ่งนั้นจริงๆ เมื่อเห็นโจ้ส์และทิฟฟานี่ธิดาแห่งพรรครีบมาที่นี่ อาเธอร์ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย คิดแม้กระทั่งการฆ่าตัวตาย
ตอนแรกเขาอยากจะยกมือขึ้นเพื่อฆ่าตัวตาย แต่แขนขวาของเขาไม่อยู่แล้ว แขนซ้ายก็แตกหัก ไม่มีทางฆ่าตัวตายได้
ในขณะนี้เหลือเพียงความอัปยศอดสูและความตื่นตระหนกอยู่ในใจของอาเธอร์ เงียบไปครู่หนึ่ง อาเธอร์เพียงแค่หลับตาลง แล้วไม่มองไปที่พวกเขาทั้งสองอีก
ทันใดนั้นโจ้ส์และทิฟฟานี่ธิดาแห่งพรรคก็มาถึงตรงหน้า
“ลูก เป็นยังไงบ้าง ให้ฉันดูว่าอาการบาดเจ็บของนายเป็นอย่างไรบ้าง!”โจ้ส์ในขณะที่พูด ก็ย่อตัวลงเริ่มตรวจดูอาการบาดเจ็บของอาเธอร์
“ผม....ผมขอโทษคุณ แล้วก็ขอโทษคูเรีย ผมทำให้พวกท่านขายหน้า!”เสียงของอาเธอร์สั่นสะท้าน เต็มไปด้วยความเสียใจ
“ลูก ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้ว่านายประเมินศัตรูต่ำเกินไป ประมาทเล็กน้อย และประสบการณ์การต่อสู้อ่อนแอไปเล็กน้อย!”
โจ้ส์ตรวจดูอาการบาดเจ็บของอาเธอร์ วิเคราะห์สาเหตุของความล้มเหลว และกล่าวต่อว่า: “แม้ว่านายจะสูญเสียแขนข้างหนึ่งไป แขนอีกข้างก็หัก แต่แขนที่หักสามารถเชื่อมต่อได้ นอกจากนี้ยังสามารถรักษาด้วยยา อาการบาดเจ็บของนายจะหายภายในเวลาอันสั้น และศิลปะการต่อสู้ก็สามารถฟื้นคืนได้ด้วย!”
“อะไรนะ?ฝ่าบาทท่านพูดจริงหรือ?”
เมื่อโจ้ส์บอกว่าศิลปะการต่อสู้ของเขาสามารถฟื้นฟูได้ ดวงตาที่สลัวของอาเธอร์ ก็เปล่งประกายขึ้นทันที ราวกับว่ามีความหวัง
“ลูก ฉันจะโกหกนายได้อย่างไรล่ะ!”โจ้ส์ยิ้มเบาๆ และพูดปลอบใจ
“ขอบคุณฝ่าบาท!”เสียงของอาเธอร์สั่น และตื่นเต้นมาก และเขาก็มีความหวังอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...