ลูกเขยมังกร นิยาย บท 78

บทที่ 78 เกิดเรื่องขึ้นกับกู้ตงเชิน

ท่าทีที่ลื่นไหลเหมือนน้ำของเฉินเฟิงทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาตาค้างอีกครั้ง ถึงขึ้นมีความคิดที่ว่า เฉินเฟิงคือนักต่อสู้ยอดเยี่ยมในตำนาน

"พวกแกสองคน ดึกดื่นค่ำคืนเสียงดังอะไรกัน......" สวีเฟยหรงสวมใส่ชุดนอนสีชมพูพูด พูดด้วยความงัวเงีย หลังจากที่เห็นภาพตรงหน้าแล้วนั้น เสียงของเธอก็หยุดลงในทันที

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?！”ดวงตาคู่สวยของสวีเฟยหรงนิ่งค้าง เธอนอนหลับไปงีบเดียว ทำไมบนพื้นถึงมีคนมากขึ้นถึงสองคน

"พวกมันมาหาคุณ" เฉินเฟิงเลิกคิ้วขึ้น เขาคิดไม่ถึงว่า ตระกูลไป๋จะแก้แค้นเร็วขนาดนี้

"ไป๋กว่างยี่ส่งคนมา?！”

สีหน้าของสวีเฟยหรงเปลี่ยนไป แล้วพูดขึ้น

"ไป๋กว่างยี่อะไรกัน？เฟยหรง แกมีเรื่องปิดบังฉันเอาไว้ใช่ไหม?" เสี้ยเมิ่งเหยามองไปทางสวีเฟยหรงด้วยสายตาสงสัย เธอนึกว่า คนที่จับสวีเฟยหรงเอาไว้ในห้องเมื่อวาน จะเป็นแค่อันธพาลทั่วไป ดูจากตอนนี้แล้วนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่

สีหน้าของสวีเฟยหรงไม่แน่นอน เธอไม่ได้บอกเรื่องของไป๋กว่างยี่ให้เสี้ยเมิ่งเหยาฟัง อำนาจของตระกูลไป๋นั้นน่ากลัวมาก เธอไม่อยากเอาเสี้ยเมิ่งเหยามาเกี่ยวข้อง

"เมิ่งเหยา ฉัน......." สวีเฟยหรงเม้มกัดฟัน ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

เฉินเฟิงถอนหายใจในใจ แล้วพูดขึ้น：“มีเรื่องอะไรก็พูดมาตามตรงเถอะ ไม่แน่ว่าผมกับเมิ่งเหยาอาจจะช่วยคุณได้"

สวีเฟยหรงเห็นได้อย่างชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา เธอสามารถเลือกที่จะผ่านเสี้ยเมิ่งเหยา เอาตัวเองลงน้ำ แล้วให้เธอช่วยตน

แต่สวีเฟยหรงไม่ได้ทำแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอเห็นเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นเพื่อน ไม่ใช่เพื่อนที่คบกันหลอกๆเท่านั้น

เวลานี้ ถ้าเฉินเฟิงยังไม่ลงมือ จะกลับกลายเป็นคนแล้งน้ำใจ

"อืม" สวีเฟยหรงพยักหน้า เล่าเรื่องที่บ้าน และเล่าเรื่องที่เชิญให้ไป๋กว่างยี่มาช่วยให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟัง

หลังจากที่ฟังจบแล้วนั้น เฉินเฟิงเข้าใจในทันที ที่แท้พ่อแม่ของเธอถูกคนทำร้าย ไม่แปลกที่สวีเฟยหรงถึงไปหาไป๋กว่างยี่

เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเป็นปม เธออยู่ที่จินหลิง รู้จักเพื่อนหลายคน แต่เพื่อนหลายคนของเธอ กลับไม่สามารถเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ได้

"เฉินเฟิง คุณสามารถ......." เสี้ยเมิ่งเหยามองไปที่เฉินเฟิงด้วยความเกรงใจ เวลานี้ ทำได้เพียงฝากความหวังเอาไว้ที่เฉินเฟิงแล้ว เฉินเฟิงมักจะนำพาความเซอร์ไพรส์มาให้กับเธอ แต่ทุกครั้งที่ไปรบกวนเฉินเฟิงนั้น เธอกลับรู้สึกเกรงใจ

"เมิ่งเหยา ไม่ต้องรบกวนเฉินเฟิงแล้ว เรื่องนี้ฉันจะคิดหาวิธีเอง" สวีเฟยหรงรีบพูดขึ้น เพื่อหยุดเสี้ยเมิ่งเหยา ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมีภูมิหลังยังไงกันแน่ แต่ไม่ว่าเขาจะมีภูมิหลังยังไง การช่วยคน ล้วนต้องใช้คนและทรัพยากร เธอไม่อยากให้ตนเองเป็นต้นเหตุ ทำให้เฉินเฟิงไม่พอใจเสี้ยเมิ่งเหยา

"ไม่มีอะไรรบกวนหรอก เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง" เฉินเฟิงพูด แล้วโทรศัพท์ไปหาเฉินจง ถามเฉินจง ว่าที่จินหลิงมีคนตระกูลเฉินหรือไม่

"แต่ว่า......" สวีเฟยหรงพูดแล้วหยุดพูดอีกครั้ง

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น" เฉินเฟิงพูดขัดสวีเฟยหรงขึ้นมาทันที เขารู้ว่าสวีเฟยหรงอยากจะพูดอะไร แต่กับแค่ตระกูลไป๋นั้น ไม่มีสิทธิ์มาอยู่ในสายตาของเขา อีกทั้งกู้ตงเชินก็ได้มีเรื่องกับตระกูลไป๋ไปแล้ว

กู้ตงเชิน！

เฉินเฟิงคิดบางอย่างขึ้นมาอย่างกะทันหัน จากนั้นลอบพูดในใจ แย่แล้ว！

ในเมื่อไป๋กว่างยี่ส่งคนมาถึงที่ของสวีเฟยหรงแล้ว เช่นนั้นทางด้านกู้ตงเชิน ก็ต้องส่งคนไปแล้วแน่นอน！

กู้ตงเชินตกอยู่ในอันตราย！

เฉินเฟิงรู้สึกโมโห เรื่องนี้เขาประมาทไปแล้ว