ลูกเขยมังกร นิยาย บท 783
บทที่ 783 บริษัทลอตเตอรีแตก
แววตาของนักสู้ส่วนใหญ่ในตอนนี้ราวกับเห็นลูกแกะที่อวบอ้วน ถ้าหากที่นี่ไม่มีกฎกติกาพวกเขาคงจะพุ่งเข้าไปปิดล้อมเฉินเฟิงพร้อมกันเพื่อแย่งชิงยายีน ส่วนผลจะออกมาเป็นอย่างไรไม่มีใครรู้
“ขอบพระคุณท่านฝ่าบาทพระสันตะปาปา!”
เฉินเฟิงโค้งคำนับทำความเคารพให้กับพระสันตะปาปาโจ้ส์อย่างมีมารยาท
“ใช่แล้ว ฉันจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับที่วาติกัน นายต้องมาร่วมงานเลี้ยงให้ได้!” พระสันตะปาปาโจ้ส์ส่งคำเชิญถึงเฉินเฟิง
“โอเค ผมจะต้องไปร่วมงานเลี้ยงอย่างแน่นอน!”
เฉินเฟิงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจของเขากำลังครุ่นคิดเรื่องอื่นอยู่ เขาได้ดื่มน้ำโสมร้อยปีไปแล้ว ถ้าหากใช้ยายีนอีกมันจะมีผลหรือเปล่า?
กล่าวอีกนัยคือยาทั้งสองชนิดมันจะขัดแย้งกันหรือเปล่า ผลสุดท้ายจะเป็นยังไม่รู้
ข่าวเฉินเฟิงสังหารอู๋คุนได้รับรางวัลชนะเลิศของศิลปะการต่อสู้ระดับโลกได้แพร่กระจายไปทั่ว ทำให้สั่นสะเทือนไปทั่วทุกวงการ
ภายในตึกบริษัทลอตเตอรีวิลเลียมมีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้น เลขาเร่งฝีเท้าเดินอยู่ใจกลางตึกดูจากท่าทางแล้วเหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้น
ไม่นานหลังจากที่เขามาถึงห้องทำงานของเจ้านาย เขาผลักประตูเดินเข้าไปข้างในโดยไม่ได้เคาะประตู
“มีเรื่องอะไร…..”
เจ้าของบริษัทวิลเลียมเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก เห็นได้ชัดว่าการที่เลขาไม่เคาะประตูทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ
“เจ้า…..เจ้านาย เกิดเรื่องแล้ว การแข่งขันประลองศิลปะการต่อสู้จบลงแล้ว เฉิน…...เฉินเฟิงเป็นผู้ชนะ!”
อาจจะเป็นเพราะว่าเลขาเพิ่งจะออกกำลังกายอย่างหนักจึงทำให้เวลาพูดไม่ปะติดปะต่อ แต่เขาก็สามารถแสดงถึงใจความสำคัญออกมาได้
เจ้าของบริษัทลอตเตอรีวิลเลียมกระโดดลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ทำงานและในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ ดูจากท่าทางแล้วเหมือนไม่กล้าเชื่อผลลัพธ์
เดิมทีเพื่อรับประกันผลของการแข่งขัน บริษัทลอตเตอรีของพวกเขายังได้ติดต่อกับทางสภามืดและได้บทสรุปมาคืออู๋คุนจะต้องเป็นผู้ชนะ
เดิมทีฮาร์ทที่กำลังนั่งรอฟังข่าวดีแต่คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวกลับตาลปัตร กลับกลายเป็นว่าเฉินเฟิงชนะการแข่งขันคว้ารางวัลชนะเลิศไป
“ไอ้เวรเอ้ย ไหนสภามืดบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าต้องชนะการแข่งในครั้งนี้? ก็ไหนบอกว่าเฉินเฟิงแห่งประเทศหวาต้องแพ้? ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”
“เดิมทีด้วยพลังของอู๋คุนเอาชนะเฉินเฟิงที่อยู่ในระดับหั้วจิ้งชั้นต้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่คิดไม่ถึงว่าตอนที่การแข่งขันเริ่มขึ้นเฉินเฟิงกลับสามารถบรรลุหั้วจิ้งชั้นกลาง ล้มอู๋คุนด้วยการโจมตีครั้งเดียว!”
เลขาที่อยู่ด้านข้างเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้าน
“เป็น…...เป็นแบบนี้เหรอ?”
จู่ๆฮาร์ทก็เงยหน้าขึ้นมองเลขาที่อยู่ด้านข้าง หลังจากที่ได้รับการยืนยันจากเลขาแล้วเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าเฉินเฟิงจะสามารถฝ่าทะลวงขั้นหั้วจิ้งชั้นกลางในระหว่างการแข่งขัน เรื่องนี้ไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึง ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีนายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของบริษัทลอตเตอรีสั่งให้เขายุยงนักพนันเดิมพันฝั่งเฉินเฟิง
ในเมื่อเป็นแบบนี้ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วบริษัทลอตเตอรีจะต้องจ่ายเงินมากกว่านี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา ยิ่งไปกว่านั้นหน้าที่ของนายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังสำหรับฮาร์ทในตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมีส่วนรับผิดชอบกับเรื่องนี้
“เจ้า…...เจ้านาย แล้วพวกเราควรจะทำยังไงต่อ?”
เลขาย่อมรู้ดีว่าบริษัทลอตเตอรีต้องขาดทุนครั้งใหญ่แล้ว
“คนที่เดิมพันต่ำจ่ายไปก่อน ส่วนเจ้าใหญ่ยังไม่ต้องทำอะไรรอให้ฉันแจ้งไปอีกที!”
ฮาร์ทสมกับที่เป็นเจ้าของบริษัท เขารู้ดีว่าต้องจ่ายจนหมดตัวแน่ แต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่จ่าย ทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้คือสร้างความมั่นใจให้กับนักพนัน
“แล้วพวกเราจะใช้เหตุผลอะไรมาโน้มน้าวนักพนันรายใหญ่?” เลขาถามด้วยความระมัดระวัง
“คุณตัดสินใจเอาเองเถอะ!” ฮาร์ทนวดขมับของตัวเองแล้วสั่งให้เลขาออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...