ลูกเขยมังกร นิยาย บท 786
บทที่ 786 สิ่งที่พระสันตะปาปาคิดเอาไว้
เดิมทีทั้งหมดนี้ ควรจะเป็นของเขา เพราะมีความคิดนี้ ทำให้อาเธอร์เกลียดแค้นจนอยากจะกินเนื้อของเขาอยากจะถลกหนังของเขา แม้แต่กับพระสันตะปาปาโจ้สและธิดาแห่งพรรคทฟิฟานี่เองเขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
"แขกที่เคารพ ที่นี่คือห้องจัดงานเลี้ยงครับ พระสันตะปาปาและธิดาเทพแห่งพรรคกำลังรออยู่ครับ！”
ลูคาคุตผายมือข้างเดียว เชิญเฉินเฟิงเข้าไป
"ขอบคุณมากครับ！”
เฉินเฟิงพยักหน้า แล้วเดินไป
ด้านนอกปราสาทมีองครักษ์คุ้มกันเอาไว้ ทุกคนที่เข้ามาจะถูกตรวจร่างกายอย่างดี แต่เพราะคำสั่งของพระสันตะปาปาโจ้ส์ เฉินเฟิงจึงไม่ได้ถูกตรวจร่างกาย
ประตูห้องงานเลี้ยงเปิดออก เฉินเฟิงเดินเข้าไป ด้านในไม่ได้ใหญ่มาก เมื่อเทียบกับงานเลี้ยงระดับประเทศธรรมดาทั่วไปแล้วถือว่าเล็กมาก ห้องตกแต่งได้เรียบง่ายมาก ตรงกลางมีโต๊ะตัวยาวตั้งเอาไว้หนึ่งตัว บนโต๊ะมีเทียนวางประดับไว้
อาจจะเป็นเปิดประตูห้อง ทำให้เกิดลม เปลวเทียนจึงพลิ้วไหวไปกับลมอย่างเห็นได้ชัด
พระสันตะปาปาโจ้ส์และธิดาเทพแห่งพรรคทิฟฟานี่รอเอาไว้แล้ว พระสันตะปาปาทรงฉลองพระองค์ด้วยชุดคลุมสีดำตัวยาว สวมสร้อยไม้กางเขน ใบหน้าน่าเกรงขาม
ธิดาแห่งพรรทิฟฟานี่ สวมชุดคลุมตัวยาวสีขาว มองดูเฉินเฟิงด้วยความเขินอาย
หลังจากเฉินเฟิงเดินเข้ามา พระสันตะปาปาโจ้ส์และธิดาแห่งพรรคทิฟฟานี่ยืนขึ้นพร้อมกัน
"คุณเฉิน ยินดีต้อนรับ！” พระสันตะปาปาโจ้ส์ยิ้มแย้มพร้อมกับผายมือเชิญเฉินเฟิงนั่ง
"คุณเฉิน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ！” ใบหน้าของธิดาเทพแห่งพรรคทิฟฟานี่ก็พูดกับเฉินเฟิงด้วยรอยยิ้ม เพียงแต่รอยยิ้มของเธอเคล้าไปด้วยความเขินอายของผู้หญิง
"พระสันตะปาปาที่เคารพ ธิดาเทพแห่งพรรค ได้รับคำเชิญจากพวกคุณ ถือเป็นเกียรติของผม！”
เฉินเฟิงยิ้ม พูดกับทั้งสอง
หลังจากเฉินเฟิงนั่งลง แม่ชีสี่คนยกอาหารค่ำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ หนึ่งในแม่ชีถือขวดไวน์องุ่นเอาไว้ รินให้กับพระสันตะปาปาโจ้ส์ เฉินเฟิงและธิดาแห่งพรรค
"คุณเฉิน ผมชอบวัฒนธรรมของประเทศหวามาก วัฒนธรรมด้านสุราผมก็พอเข้าใจมาบ้าง ในงานเลี้ยงจะต้องมีสุรา ถึงแม้ที่นี่จะเป็นประเทศอังกฤษ แต่คุณเฉินเป็นแขก วันนี้ทำตามธรรมเนียมของประเทศหวา คุณกับผมดื่มกันก่อนคนละหนึ่งแก้ว！
ขณะที่พระสันตะปาปาโจ้ส์พูด ยกแก้วไวน์ขึ้น ธิดาแห่งพรรคเองก็ยกแก้วไวน์ขึ้น ทางด้านเฉินเฟิงก็ยกแก้วไวน์ขึ้นเช่นกัน พวกเขาทั้งสามจิบไวน์หนึ่งคำ
งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้นแล้ว
พระสันตะปาปาโจ้ส์ผายมือข้างเดียวเชิญเฉินเฟิงกินอาหาร เฉินเฟิงหยิบมีดและส้อมขึ้นมากินไม่กี่คำ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงสายตาของคนที่นั่งอยู่ฝั่งข้าม ธิดาเทพแห่งพรรคทิฟฟานี่ พิจารณาเฉินเฟิงอย่างระมัดระวัง
"ไวน์แก้วที่สอง ร่วมยินดีที่คุณเฉินได้แชมป์การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก！”
ขณะพูด พระสันตะปาปาโจ้ส์ยกแก้วไวน์แก้วที่สองขึ้น
"ขอบคุณครับ！”
เฉินเฟิงตอบกลับอย่างมีมารยาทหนึ่งประโยค เงียบอยู่ครู่หนึ่งเฉินเฟิงพูดต่อ：“ผมขอโทษด้วยนะครับ ในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก ที่ผมทำร้ายหัวหน้าราชองครักษ์ของประเทศท่าน！” น้ำเสียงของเฉินเฟิงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
"คุณเฉินไม่ต้องเก็บมาใส่ใจหรอกครับ การแข่งขันในครั้งนี้มีจอมยุทธ์มากมายที่จบชีวิตบนเวที อีกทั้งการเกิดและตายล้วนขึ้นอยู่กับโชคชะตา การประลองวรยุทธ์ยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น หากคูเรียของผมถือสาเอาความเรื่องเหล่านี้ ทำให้คนอื่นหัวเราะเอาได้ไม่ใช่หรอครับ！”
พระสันตะปาปาโจ้ส์โบกมือ อธิบายด้วยความใจกว้างเป็นอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...