ลูกเขยมังกร นิยาย บท 789

บทที่ 789 ออกัสตัส

อย่างรวดเร็ว เฉินเฟิงมาถึงเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างวาติกันและโรม นี่เป็นตอนที่เฉินเฟิงมาร่วมงานเลี้ยง ได้ตรวจสอบแผนที่เอาไว้ก่อน จึงรู้สถานที่แห่งนี้

ที่นี่ไม่มีทางเข้าและทางออก ทั้งสี่ด้านมีกำแพงสูงประมาณห้าหกเมตร บนกำแพงมีราชองครักษ์ยืนประจำการ ด้านล่างมีทหารในชุดเกราะคอยลาดตระเวนเป็นระยะๆ

ตอนที่เดินออกมาจากห้องจัดงานเลี้ยงแล้วเห็นรถม้าที่จอดอยู่ไม่ไกล เฉินเฟิงตัดสินใจซ่อนตัว ล่อเสือออกจากถ้ำ เขาจะออกจากเมืองวาติกันจากที่ที่ไม่มีทางเข้าออก จากนั้นใช้รถม้ายื้อเวลาให้เขา กลับไปโรงแรมวาติกันให้เร็วที่สุด

ขณะที่เฉินเฟิงกำลังจะเตรียมตัวใช้วิชาเคลื่อนตัว ไปจากที่นี่นั้น เขาสัมผัสได้ถึงลมปราณแปลกๆ ลมปราณนี้ปรากฏตัวครู่หนึ่งแล้วหายไป ตั้งแต่เขาออกมาจากห้องจัดงานเลี้ยง เขาก็สัมผัสได้ถึงมัน

ด้วยเหตุนี้เฉินเฟิงจึงหันหลัง มายังมุมลับๆซ่อนตัวเอาไว้ รวบรวมจิตวิญญาณ ตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน

แต่ว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลมปราณแปลกๆนั้นก็หายไปด้วย โดยรอบยังคงปกคลุมด้วยความมืด และเสียงของทหารลาดตระเวน

"ฉันรู้สึกไปเองรึเปล่า? หรือเป็นลมปราณของประวัติศาสตร์ที่แผ่ซ่านออกมาจากสิ่งปลูกสร้างโบราณ?"

เฉินเฟิงไม่ได้รับข้อสรุป

รถม้าเคลื่อนตัวไประยะหนึ่งแล้ว เวลาที่เหลืออยู่ไม่มากแล้ว เฉินเฟิงตัดสินที่จะไม่ลังเลอีกต่อไป ใช้วิชาด้วยความชาญฉลาด ผ่านทหารรักษาการณ์มากมายไปอย่างง่ายดาย กระโดดข้ามกำแพงที่ถูกเฝ้าเอาไว้ หายไปในความมืด

สิบนาทีหลังจากนั้น เขาออกมาจากเส้นแบ่งเขตระหว่างเมืองวาติกันและโรมได้สำเร็จ เดินไปยังทางเดินบนท้องถนนเส้นหนึ่งของโรม

ถนนเส้นนี้ครึกครื้นมาก มีแสงไฟส่องสว่างทั่วทุกที่ รถขับเคลื่อนไปมาไม่หยุด สินค้ามากมายที่น่าตื่นตาตื่นใจ ทำให้คนตาลายไปหมด ละลานตา เสียงร้องขายของ ดังไม่หยุด

เฉินเฟิงอาศัยผู้คนพลุกพล่านเป็นกำบัง โบกรถได้อย่างรวดเร็ว หลังจากยื่นเงินให้คนขับรถ รถก็ขับมุ่งหน้าไปยังโรงแรมวาติกัน

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเฉินเฟิงก็มาถึงโรงแรมวาติกัน

หลังจากลงจากรถ เฉินเฟิงมองไปรอบๆโรงแรม ไม่เห็นสิ่งผิดปกติ ใจที่แขวนอยู่บนอากาศของเขา โล่งอกลงมาเล็กน้อย

ถึงแม้จะปลอดภัยแล้ว แต่เฉินเฟิงยังคงรู้สึกผิดปกติ ตลอดทางกลับมานี้มันราบรื่นเกินไป เพราะเหตุนี้ ทำให้เฉินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจ เหมือนเรื่องที่อันตรายยิ่งกว่ากำลังรอเขาอยู่

เต็มไปด้วยความรู้สึกสงสัย เฉินเฟิงไม่ได้รีบกลับไปที่ห้องของตนเอง แต่ไปเคาะประตูห้องของศิษย์พี่เย่หนานเทียน

เย่หนานเทียนเปิดประตูห้อง เฉินเฟิงเห็นว่าอู่จื่อโจวก็อยู่ด้วย จึงกล่าวทักทาย จากนั้นก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้พวกเขาฟัง

"พระสันตะปาปาโจ้ส์ลงทุนจริงๆ ไม่เพียงแต่ยกธิดาเทพแห่งพรรคให้แต่งงานกับนาย แต่ยังสัญญาว่าจะยกตำแหน่งพระสันตะปาปาให้นายในอนาคตอีกด้วย"

อู่จื่อโจวอดทอนหายใจไม่ได้:“วีรบุรุษหนุ่มอ๊า！”

จากนั้นอู่จื่อโจวก็พูดเสริม：“ไม่รู้ว่าพระสันตะปาปากำลังคิดอะไรอยู่ เสี่ยวเฟิงนายต้องระวังตัวหน่อย"

"ใช่ เสี่ยวเฟิง อู่จื่อโจวพูดถูก" เวลานี้เย่หนานเทียนพูดเห็นด้วย：“คืนนี้ถึงแม้นายจะมีไหวพริบใช้คูเรียในการกำบังให้กับนาย แต่นายกลับมาได้ราบรื่นเกินไปแล้ว ราบรื่นจนทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ"

เย่หนานเทียนขมวดคิ้ว มองเฉินเฟิงด้วยความเป็นห่วง เขาไม่อยากให้เฉินเฟิงเดินตามรอยเขา