ลูกเขยมังกร นิยาย บท 845
และในขณะที่พวกเขากำลังสนทนากันอยู่นั้น ชายคนนั้นก็ดันหันไปเห็นชิงจือเข้าพอดี
เขาจึงหันไปถามเฉินเฟิงทันที “ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนของคุณ หรือว่า？”
เฉินเฟิงมองตามทิศที่เขามองไป ก็เห็นว่าเป็นชิงจือ ส่วนเยว่เอ๋อนั่งอยู่ข้างหลังเขาจึงมองไม่เห็น
เฉินเฟิงถามกลับ： “คุณคิดจะทำอะไร？”
ชายคนนั้นจึงยิ้มออกมา： “ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาไม่เลวนี่ ถ้าหากคุณยอมให้เธอไปนอนกับคุณชายหลัวสักคืนหนึ่ง บางทีหากคุณชายหลัวมีความสุขอาจยอมปล่อยคุณไปก็ได้”
เฉินเฟิงถึงกับพึมพำอยู่ในใจ： “เจ้าหมอนี่มันบ้าตัณหาชัดๆ ถึงได้กล้าชี้เป้าไปยังตัวชิงจือแบบนี้”
เฉินเฟิงไม่ตอบกลับใดๆ ส่วนทางด้านคุณชายหลัวดูเหมือนว่าจะติดต่อหาคนอื่นไปแล้ว ซึ่งดูจากสีหน้าของเขาแล้วคงจะมีการจัดการหมดแล้ว และอีกไม่นานก็คงจะมีคนมาจับตัวเฉินเฟิง
ชายคนนั้นพูดจาโน้มน้าวอีกครั้ง： “ถ้าหากตอนนี้คุณยังไม่คิดให้ดี รอให้คนมาแล้ว ต่อให้คุณอยากจะพูดก็ไม่มีโอกาสแล้วนะ”
เฉินเฟิงรู้สึกว่าความตื่นเต้นได้สิ้นสุดลงตรงนี้แล้ว เขาเลยเตรียมจะโทรไปยังคนที่เขารู้จัก ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดเขาถูกไล่ตามที่นี่ ตัวเขาก็จะยิ่งเจอปัญหายุ่งยากมากขึ้นไปอีก
แต่ในขณะที่เขาเตรียมจะโทรเรียกคนมา คุณชายหลัวคนนั้นเหมือนจะสังเกตเห็นคนที่อยู่ในรถของเฉินเฟิง และจากนั้นสีหน้าของเขาก็กลายเป็นหวาดกลัวขึ้นมาทันที เฉินเฟิงที่เห็นแบบนั้นก็หยุดความคิดของตัวเองทันที
คุณชายหลัวเดินตรงไปยังรถของเฉินเฟิง และหญิงสาวคนสวยที่มากับเขาก็เข้าไปถามว่าเขาต้องการจะทำอะไร แต่เธอกลับถูกเขาผลักออกมา หญิงสาวกรีดร้องคร่ำครวญออกมาอีกครั้ง แต่ว่าคุณชายหลัวก็ไม่ได้สนใจเธอ พลางมุ่งหน้าไปยังรถของเฉินเฟิงที่จอดอยู่
เมื่อเขาเดินไปถึงหน้ารถก็พยายามมองดูอย่างถี่ถ้วนก่อนจะอุทานออกมาด้วยตกใจ： “เป็นเธอได้ยังไง？”
คุณชายหลัวหันไปมองเฉินเฟิงด้วยความสับสนก่อนจะถาม： “หลี่จื่อเยว่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ？ทำไมเธอถึงมาอยู่บนรถของแกได้ แกลักพาตัวเธอมางั้นหรอ ？”
เฉินเฟิงเองก็ตกใจไม่น้อย เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พอจะเดาได้ว่าหลี่จื่อเยว่คนนั้นน่าจะหมายถึงเยว่เอ๋อ แต่ทำไมคุณชายหลัวคนนี้พอเห็นเยว่เอ๋อแล้วต้องกลัวด้วย
ยังไม่ทันรอคำตอบจากเฉินเฟิง คุณชายหลัวก็เดินไปข้างรถของเฉินเฟิง เขาหยุดแล้วมองดูสภาพของตัวเองผ่านกระจกรถพร้อมกับจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตูหลังออกอย่างระมัดระวัง
ทางด้านหลี่จื่อเยว่ที่เป็นเพราะอารมณ์กำลังย่ำแย่ ดังนั้นสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเธอเพียงแค่หันไปดูเพียงครู่เดียวก็ไม่ได้สนใจอีก
แต่จู่ๆ ตอนนี้กลับมีคนมาเปิดประตูข้างๆ ที่เธอกำลังนั่งอยู่จึงทำให้เธอตกใจไม่น้อย
“คุณหนูหลี่ สวัสดีครับ ดีใจที่ได้เจอคุณที่นี่” คุณชายหลัวพูดกับหลี่จื่อเยว่ด้วยรอยยิ้มจางๆ
เมื่อเห็นว่าเป็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง หลี่จื่อเยว่จึงขยับถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะถามอีกฝ่าย
“คุณเป็นใคร？ฉันรู้จักคุณด้วยงั้นหรอ？”
“คุณหนู่หลี่อาจจะไม่รู้จักผมหรอก แต่ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณหนู ผมเคยไปร่วมแสดงคำอวยพรแก่คุณหนู ดังนั้นทุกวันนี้ก็เลยยังจำได้ เมื่อสักครู่นี้เห็นคุณหนูเข้าเลยแวะเข้ามาทักทาย”
เขาพูดออกมาด้วยความเกรงใจอย่างมาก ซึ่งแตกต่างกับท่าทีที่เขาแสดงต่อเฉินเฟิงโดยสิ้นเชิง
แต่ว่าหลี่จื่อเยว่กลับไม่ได้มีอารมณ์จะมาพูดคุยกับเขา จึงได้เพียงตอบกลับตามมารยาทเท่านั้น
“ขอโทษนะคะ คุณช่วยปิดประตูหน่อยได้ไหม ฉันไม่อยากให้ใครเห็นว่าฉันอยู่ที่นี่”
คุณชายหลัวได้เพียงตอบกลับด้วยความเคารพเท่านั้น
“ได้ครับ คุณหนูหลี่”
เฉินเฟิงและชายที่ยืนอยู่ข้างเขายืนดูฉากละครนั้นอย่างคาดไม่ถึง
“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร？”
“คุณดูไม่ออกงั้นหรอ？คุณชายหลัวคนนั้นก็พูดออกมาแล้วไม่ใช่หรือไง？” เฉินเฟิงตอบกลับอย่างล้อเลียน
“ผมรู้ว่าคุณชายหลัวพูดแล้ว แต่ว่า ……”
คุณชายหลัวที่หลังจากปิดประตูลงก็เดินมาตรงหน้าของเฉินเฟิงพวกเขาสองคน
เขาพูดพร้อมกับจ้องเฉินเฟิง： “คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณหนูหลี่？”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...