หลินไป๋หลัน นิยาย บท 59

  หลังที่ได้ลองเมนูของทางร้านกันเรียบร้อยต่างก็ลงความเห็นว่าทุกเมนูมีรสชาติอร่อยเยี่ยมผ่าน!! พนักงานทั้งหมดต่างยิ้มแก้มแทบปริกับคำเอ่ยชม เพราะกว่าจะทำออกมาได้นั้นต้องใช้ทั้งความความอดทนฝึกฝนและความจำเป็นอย่างมากเพราะทางร้านไม่ได้เน้นที่ความอร่อยเพียงอย่างเดียว แต่เน้นเรื่องการจัดตกแต่งที่สวยงามอีกด้วย

            ไป๋หลันสั่งให้พนักงานทั้งหมดแยกย้ายกันพักผ่อนเพราะฝึกฝนกันมาอย่างหนักหลายวันแล้ว ส่วนที่พักอาศัยของพนักงานนั้นอยู่ด้านหลังทางเข้าประตูห้องครัวเชื่อมต่อกับที่พัก นางให้นายช่างกั้นห้องเล็ก ๆ สำหรับให้คนงานหลับนอนเอาไว้หลายห้องด้วยกัน

            ยามเซิน(15.00-16.59) ทั้งหมดเดินทางกลับมายังจวน เมื่อมาถึงประตูจวนก็พบกับอาชาสีดำสนิทสูงสง่าถูกผูกเอาไว้ด้านหน้า เมื่อเดินเข้ามาภายในก็พบกับทหารราชองครักษ์ประจำพระองค์นั่งรออยู่ ทั้งหมดจึงทำความเคารพทันที ราชองครักษ์อ่านสาร์นทุกคนคุกเข่าลง ใจความว่าให้บิดาของนางเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ในอีกเจ็ดวันข้างหน้า เมื่ออ่านสาร์นจบเรียบร้อยทั้งหมดน้อมรับราชโองการแล้วท่านราชองครักษ์ก็ลากลับทันที

           "ท่านพี่เราจะทำเช่นไรดี หรือจะเป็นเรื่องการแต่งตั้งแม่ทัพคนใหม่กัน" อู๋เหยาสามีเอ่ยด้วยน้ำเสียงกังวล

            "ฮ่องเต้ไม่ใช่คนเผด็จการมิเช่นนั้นคงมีราชโองการแต่งตั้งข้าไปแล้วไม่มัวมารับสั่งเข้าเฝ้าให้เสียเวลาหรอกลองเจรจากับพระองค์ดูก่อนพวกเจ้าไม่ต้องกังวลไป" เฉินหยวนเอ่ยบอกทุกคนให้ผ่อนคลายความกังวลลง

      ไป๋หลันครุ่นคิดคงต้องหาคำพูดปฏิเสธองค์ฮ่องเต้อย่างละม่อมเสียแล้ว ยังโชคดีที่มีเวลาให้เตรียมตัว...

      หลังจากพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อยต่างก็แยกย้ายกันไปนางและมีมี่เดินเข้าไปขอร้องท่านแม่ใช้ช่วยปักชุดพนักงานเป็นชื่อร้านนำชาหมื่นลี้ที่อกเสื้อ ชุดพนักงานของร้านนางและมีมี่ช่วยกันออกแบบและไปหาซื้อผ้ามาให้ท่านแม่ช่วยตัดเย็บตั้งแต่ช่วงต้นเดือนเพราะท่านแม่เก่งเรื่องเย็บปักถักร้อยมาก

   ชุดของบุรุษจะเป็นเสื้อคอปีนสีขาวแขนยาวทรงกระบอก กางเกงขายาวบานคล้ายกับขาก๊วยในภพก่อนสีแดงเข้มเลือดนก ส่วนของสตรีเสื้อคอปีนสีขาวแขนยาวทรงกระบอก กระโปรงจีบรอบสีแดงเข้มเลือดนกเช่นกัน

           พนักงานทุกคนจะมีผ้ากันเปื้อนสีดำคาดเอวไว้ นางให้ท่านแม่ตัดเย็บอย่างละหนึ่งชุดเท่านั้นที่เหลือนางจะเสกออกมา นางจะมอบชุดพวกนี้ให้พนักงานคนละห้าชุด ขืนให้ท่านแม่เย็บทั้งหมดมีหวังมือพังเป็นแน่ แขนเสื้อที่นางออกแบบให้รัดกุมเช่นนั้นเพราะถ้ามันห้อยระย้าเหมือนชุดของยุคนี้คงจะกวาดข้าวของหกเสียหายกันพอดี

   หลังกินมื้อเย็นกันเสร็จเรียบร้อยไป๋หลันก็เดินตรงไปยังห้องนอนของสหาย เพื่อจะไหว้วานให้วาดรูปลงใบปลิวที่จะนำไปแจกชาวบ้านในตลาดวันพรุ่งนี้

   ไป๋หลันเปิดประตูเข้ามาเพราะนางไม่ได้ลงกลอนประตู เห็นสหายนอนแผ่หลาหมดสภาพอยู่บนเตียงนอนสงสัยคงจะเพลียเพราะมีมี่นางวาดรูปจนดึกดื่นทุกวันตั้งแต่นางได้รับมอบหมายให้ออกแบบตกแต่งห้อง