มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 16

Episode [15] อยาก

"เดี๋ยวอาป้อน :)" พูดจบอาภามก็ยกขวดเหล้าขึ่นมาดื่มอีกครั้งแล้วอมมันไว้อย่างงั้นไม่ยอมกลืนก่อนที่สายตาไร้ความปราณีจะตวัดมามองฉัน..

"ม..ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ..อื้อ!" ฉันพูดยังไม่ทันจบมือหนาก็จับหน้าฉันเข้าไปกระกบจูบ สร้างความตกใจให้ฉันไม่น้อยอาภามบีบคางฉันแน่นจนฉันเผลออ้าปากออกลิ้นหนาส่งนํ้าเหล้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นเชอร์รี่เข้ามาในปากฉัน..

ถึงมันจะมีกลิ่นของผลไม้อยู่บ้าง แต่ยังไงเหล้ามันก็คือเหล้า ยังคงรสชาติขมปร่าไว้อยู่บ้างทำให้ฉันพยายามจะไม่กลืนลงไปแต่ก็โดนลิ้นหนาไล่ต้อนให้ฉันกลืนมันจนทำให้ฉันต้องกลั้นใจกินอย่างยากลำบาก..

"แค่กๆ" พอฉันกลืนเหล้าจนหมดอาภามก็ถอนจูบออกทำให้ฉันต้องรีบกอบโกยลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับยกมือขึ่นเช็ดคราบเหล้าปนนํ้าลายที่ไหลลงมาตามขอบริมฝีปาก..

"คนใจร้าย..ฮึก..บังคับหนูทำไมหนูบอกว่าไม่กินไงทำไมต้องบังคับกันด้วย" ในใจฉันตอนนี้เต็มไปด้วยความผิดหวังทั้งที่ฉันก็ขอโทษและจะไม่เกเรอีกต่อไปแล้วแต่ทำไมอาภามต้องเอาแต่รังแกฉันไม่หยุดซักที..อาวิลไม่เห็นเคยทำกับฉันแบบนี้เลยซักครั้ง

"แค่กินเหล้าไม่ถึงตายหรอกครับ"

ปึก ! ทันทีที่คำพูดทำร้ายจิตใจหลุดออกจากปากคนตรงหน้า ร่างฉันก็ถูกกระชากออกจากตักแล้วทุ่มลงบนเตียงอย่างไม่ถนุถนอมเลยซักนิด

พอได้มานอนอยู่บนเตียงอาการแปลกๆก็เริ่มเข้าเล่นงานฉันอย่างรวดเร็วความร้อนลุ่มวิ่งแล่นทั่วร่างกาย ความรู้สึกปราถนาถาโถมเข้าหาแบบไม่ยั้งความปวดหนึบตรงจุดกึ่งกลางทำให้ฉันต้องบิดเร้าร่างกายไปมาอย่างทรมาน..

"อ๊ะ..อื้มส์..น..นี้หรอคะของขวัญที่ว่าคือการมอมเหล้าหนู ที่ผสมยาปลุกเซ็กส์" มือฉันเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเริ่มลูบไล้เรือนร่างของตนเองขึ่นมาจนถึงหน้าอกไม่เหลือความยับยั้งชั่งใจความขวยเขิลก็ไม่เหลือเลยซักนิด..

"อาภาม..หนูไม่ไหวแล้ว..อึก..ช..ช่วยหนูได้มั้ย" ความผิดชอบชั่วดีไม่เหลือในใจฉันอีกแล้ว ความต้องการสัมผัสแนบชิดกำลังเข้าเล่นงานฉันรุนแรงเรื่อยๆความปวดหนึบที่ร่องแคบก็ทรมานร่างกายฉันอย่างไร้ความปราณี..

"อาหลานเขาไม่ทำแบบนี้กันหรอกนะครับ :)" พูดจบร่างคนตัวโตก็เตรียมตัวจะเดินออกจากห้อง แต่ร่างกายฉันมันทรมานเกินกว่าจะปล่อยไว้แบบนี้ฉันรีบเดินลงจากเตียงแล้วไปดักหน้าอาภามเอาไว้..

"คนนิสัยไม่ดี..แกล้งวางยาหนูแล้วไม่รับผิดชอบถ้าอาภามไม่ช่วยหนู หนูไปให้คนอื่นช่วยก็ได้!"

"แพรวา!!!" อาภามตวาดใส่ฉันเสียงดังก่อนจะดึงข้อมือฉันขึ่นมาบีบแน่นจนความรู้สึกปวดหนึบๆเข้าเล่นงาน..

"ปล่อยหนูนะ!"

"ที่อาวางยาเธอเพราะอยากให้บทเรียนให้หัดยับยั้งชั่งใจ ไม่ใช่มาพูดอะไรไม่คิดแบบนี้มันดูง่าย!" คำตอบที่ฉันได้ยินทำให้ฉันอึ้งไปชั่วขณะ หรือจริงๆแล้วที่อาภามทำมาทั้งหมดแค่เป็นห่วงฉันงั้นหรอ?

"แต่หนูไม่ไหวแล้ว..อาภาม..ช..ช่วยหนูได้มั้ยแค่ครั้งเดียวหนูทนไม่ไหวแล้วจริงๆ..หนูสัญญานะคะว่าหนูจะไม่ดื้อ..จะเชื่อฟังอาภามทุกอย่าง..

"หยุดพูด..รู้ตัวมั้ยว่าที่พูดมันผิด" ฉันพอจะรู้ว่าอาภามจะสื่ออะไรถ้าอาวิลรู้ขึ่นมาอาวิลคงผิดหวังในตัวฉันมากและบางทีอาจจะตัดขาดความเป็นเพื่อนกันกับอาภามก็ได้แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นแน่นอน..

"หนูรู้ค่ะว่ามันผิด..แต่อาภามช่วยสงสารหนูได้มั้ยหนูทรมานจะตายอยู่แล้ว..หนูสัญญานะคะว่าเรื่องของเราจะเป็นความลับหนูจะคิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ่นแล้วอาวิลจะไม่มีทางรู้เรื่องนี้ความเป็นเพื่อนของทั้งสองคนยังคงเหมือนเดิม"

"อย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน"

"หนูเต็มใจให้อาภามค่ะ"

"ทั้งๆที่อาก็มีวิธีทำให้เธอหายจากอาการแบบนี้?"

"แต่หนูต้องการอาภามมากกว่า.." ให้ตายเถอะ..ฉันพูดอะไรออกไปแต่มันก็คือความจริงถึงมีวิธีอื่นแต่ฉันก็ไม่ต้องการมันเลยซักนิดเป็นเพราะเหตุผลอะไรที่ทำให้ฉันยอมมอบร่างกายให้คนตรงหน้าฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..ฉันหวังว่ามันคงจะไม่ใช่ความรักหรอกนะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆฉันคงต้องรีบตัดใจเพราะมันอาจจะเกิดเป็นความรักคนที่ไม่ควรรัก..

"อย่ามาเรียกร้องอะไรจากอาทีหลังก็แล้วกัน"

"ค่ะ..หนูจะไม่มีวันเรียกร้องอะไร"

"ตกลงครับ"

"ด..เดี๋ยวค่ะ" ฉันห้ามปรามคนตัวโตที่อุ้มฉันขึ่นในท่าเจ้าสาวด้วยความรีบร้อนก่อนจะลอบกลืนนํ้าลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก..

"อะไร?"

"ทำเบาๆนะคะ..หนูกลัวเจ็บ.." ฉันเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบาด้วยความเขิลอาย ก็ฉันไม่เคยนิคงต้องเจ็บมากแน่ๆ..

"หึ..ถ้าอยู่บนเตียงแล้วคงไม่พูดแบบนี้" คำพูดของอาภามทำให้ฉันงุนงงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ก่อนที่คนตัวโตจะพาฉันเดินมายังโซฟาไม่นานร่างฉันก็ถูกวางลงอย่างเบามือ.. "แต่จะมัวครางเสียงหลงแทน"

พออาภามพูดจบเขาก็เอื้อมมือไปดึงสายชุดคลุมอาบนํ้าออกเผยให้เห็นเรือนร่างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อทุกสัดส่วนฉันไล่สายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่ท่อนขาแข็งแกร่งขึ่นมาเรื่อยๆจนถึงจุดกึ่งกลางที่ผงาดโชว์สายตาฉันอย่างชัดเจน..อ่า..อะไรกันแค่มองเฉยๆก็ทำฉันแทบคลั่ง..อาการเห่อร้อนทั่วใบหน้าบวกกับหายใจติดขัดทำให้ฉันต้องเบือนหน้าไปทางอื่น..

"ถึงกับหน้าแดงเลย?"

"ก็..หนูไม่เคยเห็นนิคะ"

"ถอดเสื้อผ้าออกสิ.." อาภามสั่งด้วยท่าทางสบายๆฉันไม่รอช้ารีบลุกขึ่นยืนถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทุกชิ้นจนเปลือยทั้งตัว เผยให้เห็นเรือนร่างทุกสัดส่วน..คนตรงหน้าฉันยิ้มมุมปากอย่างพอใจก่อนจะพุ่งเข้ามาประชิดร่างฉัน..

"อ๊ะ..อื้อ~~" ใบหน้าหล่อเหลาชวนหลงใหลซุกไซร้ซอกคอฉันอย่างบ้าคลั่งเหมือนเสือที่เจอเนื้อชิ้นโปรด ความเปียกชื้นจากริมฝีปากหนาขบเม้นไปทั่วลำคอซํ้าๆให้ความรู้สึกมีความสุขและเสียววูบวาบไปทั่วร่างกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..แต่จู่ๆการกระทำที่เริ่มปลุกเร้าอารมณ์ฉันหนักกว่าเดิมก็หยุดลงกลางคัน..

"อ..อาภาม..หยุดทำไมคะ" มือฉันเริ่มไม่อยู่นิ่งเมื่ออาการเริ่มรุนแรงขึ่นเรื่อยๆ ฉันเอื้อมมือไปลูบไล้แผงอกกว้างของคนตรงหน้าพร้อมกับเขย่งเท้ายื่นมือดันหัวคนตัวตัวลงมาประกบจูบอย่างหื่นกระหาย พร้อมกับพยายามสอดลิ้นเข้าโพรงปากนุ่มนิ่มของคนตัวโตสัมผัสได้ถึงรสชาติหอมหวานปนขมปร่าของกลิ่นเหล้าชั้นดี

จ๊วบ จ๊วบ ! ก่อนที่ลิ้นหนาจะตอบสนองฉันด้วยการหยอกล้อเกี่ยวพันกันอยู่แบบนั้นจนเกิดเสียงลามกพร้อมกับมืออีกข้างของฉันยังคงลูบไล้หน้าท้องที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามลงมาเรื่อยๆจนถึงท่อนเอ็นที่ชูชันบวมเป่งพร้อมออกรบ..

"อื้มมส์~" เสียงแหบพร่าหลุดคำรามออกมาอย่างไม่ชอบใจทั่งที่ริมฝีปากเราสองคนยังคงแนบชิดกันอยู่ก่อนที่อาภามจะถอนจูบออก..ทำให้ฉันขัดใจขึ่นมาเล็กน้อย..

"ยาไอ้เดลนี้ดีจริงๆเปลี่ยนคนให้แรดได้ขนาดนี้"

"หนูไม่ได้แรดนะ แค่อารมณ์มันรุนแรงจนฉุดไม่อยู่แล้ว.."

-

-

-

น้องจะไปให้คนอื่นช่วย(น้องพูดเฉยๆไม่ได้จะทำแบบนั้นจริงๆนะคะ) แต่มีความดุน้องเบาๆ เอ๊ะหรือไม่เบาแล้ว

***เนื้อเรื่อง 1 วันในนิยายอาจจะปาไปหลายตอนบ้าง แต่อย่าพึ่งเบื่อกันเด้ออ เพราะไรท์อยากให้อ่านกันแบบจุใจ ไม่ได้ยืดยาวไปตลอดเรื่องน้าา อยู่ด้วยกันจนจบเรื่องเลยนะค่าา //??***