มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 9

Episode [08] เกินต้าน

"น้องแพรมีแฟนยัง?"

"เอ่อ..หนูยังไม่มีใครค่ะ" คำตอบที่หลุดออกมาจากนํ้าเสียงแผ่วเบาทำให้ภีรวัฒพอใจกับคำตอบของเธอ แพรวาไม่กล้าสบตากับดวงตาคู่นั้น เธอได้แต่กลอกตาไปมาเพื่อเลี่ยงกับการมองตาของเขา

"ก็ดี..เรียนอยู่ไม่ควรมีแฟน"

"ค่ะ..อาภาม" รอยยิ้มเจ้าเลห์ผุดขึ่นบนใบหน้าหล่อเหลาคำตอบพอใจที่ได้รับเมื่อกี้ ทำให้ภีรวัฒอารมณ์ดีขึ่นมาเป็นเท่าตัว ร่างกายที่เต็มไปด้วยความสมบูรณ์แบบเดินไปยังห้องนอนของตัวเองเดินมุ้งหน้าไปยังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ที่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกมากมาย

มือเรียวยื่นไปเปิดโน๊ตบุ๊คขึ่นแล้วกดเข้าไปในฟังชันค์พิเศษ ที่แสดงภาพภายในห้องนอนขนาดใหญ่ของหลานสาวปรากฎภาพเรือนร่างบอบบางที่นั่งพับเพียบบนเตียงนอนในมือมีหนังสือเล่มหนา แพรวากวาดสายตาขี้อ้อนที่เป็นเอกลักษณ์ส่วนตัวอ่านหนังสือในมือแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธออ่านนิ้วชี้เรียวยกขึ่นเคาะไปที่ข้างแก้มตัวเองอย่างสงสัย..

"กินอะไรเข้าไปนะ..ยิ่งโตยิ่งน่า.." ชายหนุ่มรีบเบรกคำสุดท้ายที่จะหลุดออกจากปากตัวเองพลางใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างลูบหน้าต้วเองเพื่อให้มีสติ..

"หลานไอ้วิลท่องไว้" ภีรวัฒพูดกลอกหูตัวเองแต่มันกลับเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาซะงั้น ภาพเรือนร่างกายขาวโพลน ใบหน้าจิ้มลิ้ม แววตาชวนใจสั่นทำให้คนที่เคยนั่งทำงานจนดึกมาตลอดแต่ตอนนี้กลับปั่นป่วนไม่มีสมาธิ ชายหนุ่มลุกจากโต๊ะทำงานแล้วเดินไปที่เตียง..

"เหมี๊ยววว ~"

"ยิ้มอะไรของเธอยัยแมวอ้วน" ร่างกายกำยำล้มลงบนเตียงหนาข้างๆสัตว์เลี้ยงสี่ขาที่มีขนสีขาวและสีเทาปกคลุมร่างกายอ้วนกลมบวกกับ ดวงตากลมโต จมูกเล็กที่ขึ่นสีแดงระเรื่อ

"เหมี๊ยววๆ^^" กรงเล็บเล็กๆขูดท่อนแขนของเจ้าของพร้อมกับยื่นหน้าตัวเองที่มีขนนุ่มๆมาถูไถอย่างออดอ้อน จนทำให้ภีรวัฒที่นอนหันหลังให้ถึงกับทนความน่ารักไม่ไหวหันไปจ้องเจ้าตัวอ้วนอย่างเอาเรื่อง..

"ยัยอ้วนเธอทำให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อยเลยนะ..อยากนอนด้วยก็นอนไปแต่ห้ามหิว ห้ามกวน ห้ามกรนด้วยเข้าใจมั้ย"

"เข้าใจค่ะ^^"

"เชี้ยย!?" เสียงสดใสของแพรวาสอดแทรกเข้ามาในโซนประสาทพร้อมกับใบหน้าจิ้มลิ้มที่ประดับด้วยรอยยิ้มสดใสทำให้เขาตกใจจนสะดุ้ง..

แผงอกกว้างสั่นขึ่นตามจังหวะลมหายใจแรงๆก่อนที่ชายหนุ่มจะฟุบหน้าลงกับหมอใบใหญ่พร้อมกับคว้าผ้าห่มผืนหนามาคลุมหัว ในใจคิดหาทางมาแก้กับปัญหาที่เกิดขึ่นกับตัวเอง..

@เช้า

เรือนร่างแบบบางที่อยู่ในชุดเอื้อมพอดีร่างตักข้าวต้มกุ้งใส่ชามแล้ววางลงในถาดพร้อมกับกาแฟหอมกรุ่นที่เธอใช้สูตรที่ทำให้อาแท้ๆอย่างคาวิลกินเป็นประจำพร้อมกับจานผลไม้ที่เธอปลอกไว้ตั้งแต่ตีห้าซึ่งเป็นเวลาตื่นปกติของเธอ

"เสร็จแล้ว~" เด็กสาวฉีกยิ้มกว้างกับผลงานตัวเองแล้วถอดผ้ากันเปื้อนสีนํ้าตาลไว้ก่อนจะยกถาดอาหารเช้ามาวางไว้ที่โต๊ะแล้วยืนรอเจ้าของบ้านลงมา ไม่นานร่างอันคุ้นตาก็เดินลงมาจากบันไดบ้านอย่างอ้อยอิ่ง บนท่อนแขนข้างขวามีเสื้อสูทกับเนคไทพาดไว้สภาพแต่งตัวยังไม่เรียบร้อย..

"อาภามทานข้าวก่อนนะคะ..หนูตั้งใจทำมากๆเลย"