มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 6

Episode [05] เด็กใจแตก

"พาเด็กขี้อ่อยมาตักเตือน"

คำตอบของภีรวัฒทำเอาหัวใจดวงน้อยของเด็กสาวเต้นตุบๆเธอได้แต่มองหน้าผู้เป็นอาอย่างสงสัยว่าตัวเองทำอะไรผิดแพรวานิ่งเงียบในสมองกำลังประมวลผลก่อนจะปรากฎร่างของคาวิลเดินคีบมวลบุหรี่มาที่โต๊ะ

"ทำไมพาน้องแพรมาที่นี้ว่ะ" คาวิลตวัดสายตามองหลานสาวอย่างสงสัยก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงข้างๆร่างของแพรวา

"ดูเองล่ะกัน" ภีรวัฒหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อดังออกมาจากกระเป๋ากางเกงสีดำสนิทแล้วกดเปิดคลิปบางอย่างให้คาวิลดูใบหน้าของชายหนุ่มกระตุกวาบกับคลิปในมือถือ

แพรวายืนหันหลังให้กล้องโดยมีนักศึกษาผู้ชายยืนประกบหลังคลอเคลียอยู่ร่างอรชรไม่แม้แต่จะปฏิเสธเธอยืนนิ่งปล่อยเนื้อปล่อยตัวบรรยากาศตรงนั้นมีเพียงคนอยู่สองคนในห้องนํ้าทำให้คาวิลคิดได้อยู่อย่างเดียวคือหลานสาวของเขากำลังใจแตก..

"ทำไมไปอยู่ด้วยกันสภาพแบบนั้น?"คาวิลพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้แต่เสียงที่พูดออกมาก็ยังดังกังวานจนเด็กสาวกลัวจนตัวสั่น

"อาวิลกำลังเข้าใจหนูผิดนะคะ"

"ภาพมันฟ้องขนาดนั้นยังจะมาแก้ตัว!?"

"ตักเตือนหลานมึงด้วย..ถ้าใจแตกแบบนี้กูคงรับเลี้ยงไม่ได้" ภีรวัฒเฉยชาไร้ความรู้สึกใดๆดวงตาชวนหลงใหลมองแพรวาที่มองเขาอยู่พอดีด้วยสายตาสั่นระริกปนผิดหวัง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจตวัดท่อนขาแข็งแกร่งขึ่นไขว้ห้างอย่างสบายใจนิ้วโป้งกลมกลึงจุดไฟแช็คต่อบุหรี่ในปากแล้วพ้นควันสีขาวคละคลุ้งด้วยท่าทางชิวๆ

"ไปเก็บของแล้วย้ายไปบ้านอาภามวันนี้!" มือหนาดั่งคีบเหล็กคว้าแขนเรียวเล็กของแพรวาอย่างแรงจนร่างเธอเซ สร้างความตกใจให้กับทุกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ

"ไอ้วิลมึงเบาๆหน่อยก็ได้หลานมึงกลัวตัวสั่นหมดแล้ว" 'เอเธนส์' ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ซ่อนไปด้วยความโหดเหี้ยมเอ่ยบอกเเพื่อนแววตาเสือร้ายจ้องมองแพรวาอย่างนึกเห็นใจ

"เรื่องของกู"

"ทำไมหนูต้องย้ายไปวันนี้ด้วย..ไหนคุณอาบอกจะให้หนูย้ายไปอาทิตย์หน้าละคะ" เสียงแผ่วเบาหลุดออกจากริมฝีปากเล็กเธอไม่กล้าขึ่นเสียงใส่ผู้เป็นอาเวลาโกรธดวงตาของเธอมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ค่อยชัดเพราะหยาดนํ้าตาที่รอเวลาไหลรินปกปิดม่านตาของแพรวาเอาไว้..

"ถ้าย้ายไปช้ากว่านี้คงพาผู้ชายมานอนด้วย!" คำพูดทำร้ายจิตใจของคาวิลทำให้หยดนํ้าตาเม็ดโตไหลรินกระทบแก้มขาวเนียนที่ประปรนกับความแดงระเรื่อเป็นธรรมชาติเธอยกมือปาดนํ้าตาข้างแก้มเนียนออกไม่ปริปากพูดอะไรตัวสั่นไปด้วยแรงสะอื้น..

"เห้ยไอวิล..พอเถอะ"

"เอากุญแจบ้านมึงมาดิ" คาวิลไม่สนใจคำพูดของใครทั้งนั้นชายหนุ่มยื่นมือไปขอกุญแจบ้านจากภีรวัฒ ด้านคนที่ไร้อารมณ์ก็เอื้อมมือไปหยิบกุญแจบ้านขึ่นมาอย่างเชื่องช้าแล้วโยนให้คาวิลที่รับได้อย่างแม่นยำพอดี..

"กูกลับล่ะ" คาวิลที่เริ่มคุมสติได้บ้างเริ่มพูดเสียงอ่อนลงกว่าเดิมก่อนจะลากหญิงสาวมาที่รถยนต์ของตัวเองแล้วออกตัวมุ้งไปบ้านของเพื่อนรักอย่างเร็วตลอดการเดินทางไม่มีแม้แต่เสียงพูดของใครทั้งนั้น แพรวานิ่งเงียบไม่พูดอะไรซักคำ