มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 63

..มัลลิกา..

"สวัสดีค่ะ บริษัทพีเอ็นส่งดิฉันมา" มัลลิกายื่นซองที่เพิ่งจะไปรับจากฝ่ายบุคคลให้กับบริษัทใหม่ที่ทางนั้นให้มาติดต่อ

"เราได้รับอีเมลแล้วค่ะ ว่าจะให้คุณมารับตำแหน่งที่นี่" บริษัทนี้เป็นบริษัทในเครือเดียวกับบริษัท PN อิเล็กทรอนิกส์ ที่จริงมัลลิกาไม่ได้ถูกไล่ออก แค่ถูกย้ายไปทำงานที่อื่น เพราะถ้ายังอยู่ในบริษัทนี้ คงสร้างเรื่องวุ่นวายไม่จบไม่สิ้นแน่ พระลักษณ์จึงสั่งให้ย้าย ที่เขาไม่ไล่ออกเลยเพราะเขายังมีส่วนผิดอยู่บ้าง ที่ดึงเธอเข้ามาช่วยงาน แต่ถ้ามัลลิกาไม่หวังสูงก็คงยังจะได้ร่วมงานกันต่อไป

เย็นวันเดียวกัน..ที่ห้องเช่าของขวัญ

"ขอบคุณค่ะคุณลุง" หญิงสาวลงจากรถ ซึ่งเป็นรถที่พระลักษณ์ให้คนมาส่งเธอที่ห้อง

จริงๆ แล้วงานประชุมไม่ได้จบลงแค่นั้น ยังมีกินเลี้ยงตอนเย็นอีก แต่งานตอนเย็นพ่อของเขาก็ไปร่วมด้วย พระลักษณ์จึงให้คนรถมาส่งเธอที่ห้อง เพราะถ้าให้ไปร่วมงานด้วยกลัวว่าเธอจะอึดอัด

กลับเข้ามาถึงในห้อง ก็รู้สึกคิดถึงคนที่นอนร่วมห้องเมื่อคืนนี้ ..นี่อะไรกัน เคยนอนคนเดียวมาตลอดทั้งชีวิต แค่อยู่กับเขาไม่กี่คืน ทำไมเราเป็นได้ถึงเพียงนี้

ครื่นนน ครื่นนนน

ขณะที่นอนกอดหมอนใบที่พระลักษณ์ใช้หนุนนอนเมื่อคืน..ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"โทรมาทำไม" ของขวัญไม่ได้มองว่าเป็นใครที่วีดีโอคอลมา แต่ส่วนมากก็มีแค่จ๊ะเอ๋เท่านั้นแหละ เธอก็เลยรับสายไปทั้งๆ ที่ยังนอนกอดหมอนอยู่

"คุณร้องไห้เหรอ"

"คุณ?" ของขวัญรีบซับน้ำตาออก อุตส่าห์ว่าจะอ้อนเพื่อนสักหน่อย "ฉันคิดว่าเป็นจ๊ะเอ๋ที่โทรมา"

"คุณร้องไห้ทำไม"

"ไม่ได้ร้อง"

"ผมเห็นอยู่ว่าคุณเช็ดน้ำตา"

"คุณอยู่งานเลี้ยงหรือคะ" เธอเปลี่ยนเรื่องคุย

"ใครทำอะไรคุณ" แต่พระลักษณ์ไม่เปลี่ยนด้วย เพราะเขากลัวว่าที่เธอร้องไห้จะเป็นฝีมือของพ่อ ..แต่พ่อก็นั่งอยู่เก้าอี้ตรงหน้าเขานี่เอง

"คุณทานข้าวให้อร่อยนะคะ"

"เดี๋ยวก่อนสิ" ถึงแม้เขาจะรีบหยุดเธอไว้แต่ก็ไม่ทัน เพราะของขวัญตัดสายไปแล้ว

"พระลักษณ์" พระนายเห็นลูกชายลุกขึ้นก็รู้แล้วว่าลูกชายจะทำอะไร

"ผมจะกลับก่อนครับพ่อ"

"งานเลี้ยงเพิ่งเริ่มจะรีบกลับไปไหนนั่งลง"

"พ่อก็อยู่ในงานเลี้ยงนี่"

"พ่อมีคนอยากแนะนำให้เรารู้จัก..นั่งลงก่อน"

เขาคิดว่าพ่อจะแนะนำนักธุรกิจให้รู้จัก พอนั่งลงได้พักหนึ่ง ก็มีผู้หญิงเซ็กซี่เดินเข้ามา

"สวัสดีค่ะคุณอา"

"อ้าวหนูเอ็มม่ามาคนเดียวเหรอลูก แล้วคุณแม่กับคุณพ่อล่ะ"

"พวกท่านกำลังเดินมาค่ะ"

"ถ้างั้นดีเลย อาจะแนะนำลูกชายคนโตให้รู้จักก่อน" ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ไม่ได้มองรอบข้าง แต่พอพูดเรื่องจะแนะนำเท่านั้นแหละ หันไปอีกทีพระลักษณ์ก็ล่องหนหายไปแล้ว "สงสัยลูกชายอาจะไปเข้าห้องน้ำ" พูดไปเพื่อไม่ให้เสียหน้า เพราะรู้แล้วว่าลูกชายคงจะออกจากงานเลี้ยงไปแล้ว

ก๊อก ก๊อก

"ใครคะ" หัวใจเต้นแรงขึ้นมา หายใจแทบจะติดขัดเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ..อย่าบอกนะว่าเป็นเขา แต่เพิ่งจะวางสายไปเมื่อไม่นานนี้เอง แถมเขายังอยู่ในงานเลี้ยงจะเป็นเขาได้ยังไง

แกร็ก.. หญิงสาวรอไม่ไหวแล้วก็เลยเปิดประตูไปดูให้แน่ใจว่าเป็นใครกันแน่

"คุณพระลักษณ์?"

"ผมขอเข้าไปหน่อยนะ" ของขวัญขยับออกจากประตูเพื่อให้เขามีทางเดินเข้ามาในห้อง