มายาบรรณาการ นิยาย บท 9

ตั้งแต่ศยามลกลับมาเธอก็ฟ้องมารดาเรียบร้อย และยังมีสื่อถ่ายทอดสดผ่านหน้าทีวีอีกหลายช่อง

“พลอย...วันนี้ฉันจะไม่ว่าที่แกอยากเด่นอยากดังเทียบชั้นลูกสาวของฉัน คนที่ไม่เคยได้รับการยกย่องอย่างแกก็คงอยากเป็นนางซินสักวัน แต่นี่เลยเที่ยงคืนไปแล้ว คงไม่มีเจ้าชายเหมือนในนิยายหรอกนะ” เจ้าของบ้านบอกเสียงเนิบนาบ

พลอยขวัญอ้าปากหวอกับความคิดของสองแม่ลูก ทั้งที่เธอช่วยแก้ปัญหาและปกป้องชื่อเสียง ประโยคแรกที่ออกจากปากหม่อมหลวงสราลีเธอแค่อึ้ง แต่ประโยคต่อมาทำเอาคนฟังแทบหยุดหายใจ

“ชุดบุษราคัมที่แกสวมขึ้นเวทีราคาเปิดราคาประมูลหนึ่งล้าน แต่เพราะความไม่ดึงดูดของแกทำให้บุษราคัมชุดนั้นไม่มีใครประมูลไป เพราะฉะนั้น...ฉันจะไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่แกก่อ แกต้องชดใช้ค่าเสียหายหนึ่งล้านนั้นให้ฉัน แล้วเอาบุษราคัมบ้าๆ นั้นไป” หม่อมหลวงสราลีบอกเสียงเรียบ หากแต่มันกลับกรีดลึกสุดขั้วหัวใจหญิงสาว

‘หนึ่งล้าน...’ หญิงสาวทวนในใจ เธอต้องชดใช้กี่ปี กับเงินเดือนที่เธอได้รับเดือนละสามหมื่น

“แต่พลอย..” หญิงสาวจะอ้าปากค้าน หากเสียงเข้มของหม่อมหลวงสราลีก็ขัดขึ้นเสียก่อน

“นึกถึงบุญคุณที่ฉันส่งเสียแกให้เรียนจบและให้งานให้เงินเดือนบ้างนะพลอย ฉันอาจจะผิดที่เอ็นดูแกมากไป มากไปจนแกคิดเผยอเทียมลูกสาวของฉัน”

“พลอยไม่เคยคิด” หญิงสาวค้าน

“สันดานลูกคนใช้อย่างแก..แค่อ้าปากฉันก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน”

คำพูดดูถูกไปถึงบุพการีทำให้พลอยขวัญปวดหนึบทุกครั้ง หากเธอจะพายายออกไปก็เป็นการอกตัญญูเกินไป เธอมีที่กินที่อยู่ ได้เรียนหนังสือก็เพราะบ้านหลังนี้ อีกอย่างยายก็แก่มาก หากออกไปอยู่ลำพังเวลาเธอไปทำงานใครจะคอยดูแล ถึงแม้อยู่ที่นี่เธอจะโดนกดขี่เหมือนทาส แต่ก็ยังมีพี่ๆ แม่บ้านช่วยดูแลยาย

หม่อมหลวงสราลีย่อตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้สักเก่าแก่

“เอาละ พรุ่งนี้ถ้าเจ้าหน้าที่จัดงานส่งบุษราคัมมาให้ แกจะเอาไปทำอะไรก็ช่าง ส่วนเงินหนึ่งล้าน แกต้องทำงานใช้หนี้ฉันสามปี”

พลอยขวัญอ้าปากหวอ เงินเดือนสามหมื่นกับหนี้หนึ่งล้าน หารยังไงก็ไม่ครบสามปี แล้วที่สำคัญ เธอต้องโดนศยามลกดขี่อีกสามปี แล้วไม่รู้ว่าสามปีจากนี้ไปจะมีค่าใช้จ่ายเกิดเพิ่มขึ้นอีกเท่าไร

“ไม่ต้องทำหน้างง แกน่าจะขอบคุณที่ฉันใจดียอมให้แกทำงานชดใช้แค่สามปี”

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับเสียงเบาเตรียมจะเลี่ยงออกไป ถึงตอนนี้เธอต้องคิดใหม่ทำใหม่ ไม่ว่าอย่างไรเธอจะต้องก้าวออกจากบ้านหลังนี้ไปอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ บุญคุณที่มียังเหลือวิธีอื่นที่ต้องตอบแทน

“อ้อ...ฉันเกือบลืม พรุ่งนี้จะมีงานหมั้นของศยามลที่บ้าน แกคงรู้หน้าที่...ไม่ว่าจะอย่างไรก็ห้ามให้ศยามลหนีเด็ดขาด”

หญิงสาวอึ้งอีกครั้งกับข่าวใหม่ที่เธอเพิ่งรู้ แต่ก็เดาออกในทันทีกับใบหน้าของศยามลในตอนที่เธอเข้ามา นางแบบสาวต้องโดนมารดาบังคับแน่นอน แต่ถ้าเจ้าของบ้านเอ่ยปากอย่างนี้ พรุ่งนี้เธอก็ต้องรับบทหนักอีกตามเคย

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับอีกครั้ง เธอคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่ายอมรับชะตากรรมของตัวเอง

เช้ามืดของวันใหม่ นายหัวเมืองใต้แอบย่องออกนอกบ้านพร้อมกระเป๋าเป้ใบเก่ง ทันทีที่ได้ยินข่าวซุบซิบจากแม่บ้าน เป็นโชคดีของเขาที่หิวน้ำกลางดึก ในเวลาที่แม่บ้านกำลังช่วยกันเก็บครัว เมื่อรู้อย่างนั้นเขาก็ต้องรีบหนี ขืนปล่อยให้ถึงเช้า มีหวังโดนมารดาของเขามัดมือชกอีกแน่นอน

ตุ๊บ! เสียงพื้นรองเท้าตกกระแทกพื้น