The king of War นิยาย บท 259

การกระทำของเฉินซิงไห่ไวมาก รีบรวบรวมญาติพี่น้องในตระกูล ปรึกษาหารือในเรื่องที่จะจัดการตระกูลหยวน

ตอนที่คนของตระกูลเฉินรับรู้ว่าต้องลงมือกับตระกูลหยวน ต่างทำหน้าตื่นตกใจ

หลายปีมาขนาดนี้ ตระกูลหยวนและตระกูลเฉินร่วมมือกันปีนขึ้นยอดบนสุดของเมืองโจวเฉิง ภายนอกดูกลมกลืนกันมากมาโดยตลอด

เพราะเหตุนี้ ตำแหน่งของสองตระกูลใหญ่ที่เมืองโจวเฉิง จึงไม่มีทางถูกสั่นสะเทือนมาโดยตลอด

ปัจจุบันนี้ เฉินซิงไห่อยากลงมือกับตระกูลหยวนแบบกะทันหัน แค่คิดก็รู้ถึงความตกใจของทุกคน

“เรื่องนี้ จัดเป็นความลับสุดยอดของตระกูลเฉิน ถ้าให้ฉันรู้ว่ามีใครกล้าเปิดเผยไป ตายสถานเดียว!”

เฉินซิงไห่นั่งอยู่ตำแหน่งหัวหน้า หน้าตาเย็นชา

“ผู้นำครับ ผมอยากรู้ว่าทำไมถึงอยากลงมือกับตระกูลหยวนขึ้นมากะทันหันครับ?”

มีคนเอ่ยปากถามว่า “ตระกูลหยวนกับตระกูลเฉินของพวกเราความสามารถพอๆ กัน ถ้าลงมือมีแต่จะสร้างเหตุการณ์ที่พังเสียหายทั้งสองฝ่าย ถึงตอนนั้นเกรงว่าสถานการณ์ทั้งเมืองโจวเฉิงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พวกเราตระกูลเฉินจะต้องชดใช้มหาศาลเพราะเหตุนี้”

เฉินซิงไห่มองคนที่พูดนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยอย่างเย็นชา “ฉันเคยทำเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจตั้งแต่เมื่อไร? พวกแกแค่ต้องไปทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้นก็พอ!”

“ครับ ผู้นำ!”

ทุกคนต่างตอบรับ

เฉินซิงไห่ในฐานะผู้นำ แต่ไหนแต่ไรพอพูดออกไปแล้วย่อมทำได้แน่นอน ที่ตระกูลเฉิน มีคนสงสัยในการตัดสินใจของเขา แต่กลับไม่มีคนกล้าไม่เชื่อฟัง

ไม่นานคนตระกูลเฉินต่างฟังคำสั่งของเฉินซิงไห่ ออกไปทำธุระแล้ว

ส่วนเฉินซิงไห่ก็โทรศัพท์เข้าไปหาลั่วปิง “ทุกคนตระกูลเฉินเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว สามารถลงมือได้ทุกเมื่อ!”

แม้ไม่ได้พูดอะไรมากมาย แต่กลับอธิบายการตัดสินใจของตระกูลเฉินได้แล้ว

ลั่วปิงฉีกมุมปากขึ้น ค่อยๆ เอ่ยปากบอกว่า “งั้นก็เริ่มเลยเถอะ!”

ในเวลาเดียวกัน ตระกูลหยวน

คฤหาสน์เดี่ยวที่หรูหราหลังหนึ่ง โดยรอบห้องหนังสือ แขวนศิลปะคัดลายมือชื่อดังสารพัดแบบไว้เต็มไปหมด

ผู้นำตระกูลหยวน หยวนซื่อหวู่ เวลานี้ในมือถือพู่กันขนอีเห็นชั้นดี กำลังก้มหน้าฝึกฝนการคัดลายมือ

ปลายพู่กันลื่นไหลบนกระดาษสีขาว ตวัดพู่กันออกมาได้อย่างเฉียบแหลม

“ฮ่าๆ! ตัวนี้เขียนได้ดี!”

หลังจากหยวนซื่อหวู่เขียนตัวอักษรหนึ่งเสร็จ หัวเราะเสียงดังขึ้นมาแบบพึงพอใจมาก

“ปึง!”

ในเวลานี้เอง ประตูห้องหนังสือโดนคนกระแทกเปิดฉับพลัน

“ผู้นำครับ ไม่ดีแล้วครับ!”

พ่อบ้านที่ผมสีดอกเลาคนหนึ่ง หน้าตาเต็มไปด้วยความสับสน

หยวนซื่อหวู่ที่เมื่อสักครู่อารมณ์ดีมากๆ อยู่ ถูกพ่อบ้านพังประตูเข้ามาแบบนี้ ทำลายอารมณ์หมดแล้ว

“รีบร้อนอะไร? ต่อให้ฟ้าถล่มลงมา ก็มีคนต้านเอาไว้อยู่ดี!”

หยวนซื่อหวู่พูดอย่างเย็นชา “ว่ามา เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว?”

“ผู้นำครับ เมื่อสักครู่นี้ ได้รับสายทวงหนี้จากธนาคารทางนั้น บอกว่ามูลค่าทรัพย์สินของพวกเราตระกูลหยวนไม่ผ่านเกณฑ์ จะเอาเงินกู้คืนครับ”

“แล้วยังมีอินลวนกรุ๊ปที่ถูกศาลตรวจสอบและอายัด บอกว่าเรื่องบัญชีมีปัญหาครับ”

“ยังมีผู้บริหารระดับสูงของเฉิงกงกรุ๊ป รวมตัวกันลาออกด้วยครับ อีกทั้งหุ้นของเฉิงกงกรุ๊ปยังถูกเทขายไปจำนวนมากภายในช่วงห้านาทีสั้นๆ ราคาของบริษัทในตลาดก็หายไปถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ!”

“แล้วยังมี......”

พ่อบ้านบอกข่าวที่ทำให้คนตื่นตกใจมาหลายเรื่องในรวดเดียว

บนหน้าที่เรียบเฉยใบนั้นของหยวนซื่อหวู่ ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปมาก “สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงเกิดปัญหามากขนาดนี้ได้?”

“ผู้นำครับ ใครๆ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านรีบหาวิธีจัดการดีกว่าครับ! ภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้ายังไม่สามารถรวบรวมเงินสดก้อนใหญ่ได้ ตระกูลหยวนคงต้องจบเห่จริงๆ แล้ว!”

พ่อบ้านใกล้จะร้องไห้แล้ว หน้าดูร้อนรนเต็มที่

ตอนที่ตระกูลหยวนเจอกับสถานการณ์ที่วุ่นวาย เฉินซิงไห่ก็รู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตระกูลหยวน หัวใจของเขาเต้นรัวตุบๆ

เดิมทีเขายังสงสัยอยู่บ้าง จนกระทั่งตอนนี้ถึงรู้ว่าหยางเฉินสามารถทำให้ตระกูลหยวนพังพินาศไปได้อย่างง่ายดายจริงๆ