Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 348

ซือซือแหงนใบหน้าเล็กขึ้น เห็นว่าที่บ้านมีแขกมา ยิ้มจนตาหยีอย่างมีความสุข

แต่คำพูดที่โหดร้ายของหลิวว่านจวิน ก็เหมือนกับมีดเยือกเย็นเล่มหนึ่ง แทงเข้าไปในหัวใจที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาของซือซืออย่างโหดเหี้ยม

ซือซือเบะปาก น้อยใจจนน้ำตาคลอเบ้า เธอไม่เข้าใจ ทำไมผู้ใหญ่พวกนี้ต้องทำแบบนี้กับตัวเองด้วย

หนูก็พยายามมากแล้วที่จะทำตัวดีๆ เป็นเด็กดีมากแล้ว ทำไมยังต้องเย็นชาและใจร้ายกับหนูขนาดนี้ด้วย

"พ่อค่ะ"

ซือซือเบะปากหันหน้ามองไปทางเย่เซิ่งเทียน กระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของเย่เซิ่งเทียน น้ำตาก็ไหลลงมาทันที

เย่เซิ่งเทียนเจ็บปวดจนยากที่จะบรรยายได้ มองไปทางหลิวว่านจวินอย่างโกรธเกรี้ยว ความโกรธแค้นทั้งเก่าและใหม่ผุดขึ้นในใจ และกัดฟันพูดด้วยความแค้นว่า: "คุณ ไสหัวออกไปซะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ"

ตระกูลหลิวเป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองหลวง ปีนั้นเย่ห้าวหายตัวไปหลังจากเล่นกับความรู้สึกของแม่ ก็เพื่อกลับไปแต่งงานกับหลิวว่านจวิน

เขาไม่เกลียดหลิวว่านจวิน เรื่องเหล่านั้นที่ไอ้เดรัจฉานอย่างเย่ห้าวทำนั้น หลิวว่านจวินไม่รู้เรื่อง

สิ่งที่ทำให้เย่เซิ่งเทียนเกลียดหลิวว่านจวิน ก็คือปีนั้นตอนที่แม่พาตัวเองไปถึงที่ตระกูลเย่ หลิวว่านจวินทำให้แม่อับอาย

ปีนั้น หลิวว่านจวินยุยงเย่ห้าว เกือบทำร้ายแม่จนตาย

ค่ำคืนที่ฝนตกนั้น เขาเป็นแค่เด็กน้อยไม่กี่ปี นั่งอยู่ในโคลน พยายามที่จะกอดหัวของแม่ไว้ ร้องไห้อย่างเจ็บปวดจวนจะขาดใจตาย

บางทีอาจจะทำให้พระเจ้าซาบซึ้งใจ ในที่สุดแม่ก็ฟื้นขึ้นมา

เย่เซิ่งเทียนไม่มีวันลืม ปีนั้นหลิวว่านจวินชั่วร้ายมากแค่ไหน!

หลิวว่านจวินผู้มั่งคั่งบีบคั้นคน กลับไม่มีการฟื้นฟูอำนาจใดทัดเทียมเสมอเหมือนกับความสูงศักดิ์ของเธอเลยสักนิด และกอดอกพูดอย่างบีบคั้นคนว่า: "ไอ้ลูกนอกสมรส แกกล้าพูดจาแบบนี้กับฉัน! แต่ก็ใช่สิ ไอ้ลูกนอกสมรสที่นังสารเลวหมิงยู่คลอดออกจะมีมารยาทได้ยังไง! "