Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 391

ไฉจวิ้นจ้องมองหลังของเย่เซิ่งเทียนอย่างโหดร้าย แม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไมหลี่อิงหมินถึงให้ความเคารพเด็กคนนั้นมากขนาดนั้น

ครั้งล่าสุดที่หน้าประตูบ้านตระกูลโจวถูกไอ้นักดาบข้างๆไอ้หนุ่มนั่นจู่โจม จนทำเอาเขาลุกจากเตียงไม่ได้อยู่ครึ่งเดือน

ความแค้นนี้เขายังจำได้ดี !

วันนี้ นักดาบนั่นไม่อยู่ ทำให้เขาอดคิดคับแค้นใจไม่ได้ !

คนอย่างไฉจวิ้น แม้ว่าจะเป็นถึงคุณชายใหญ่ตระกูลไฉแห่งตงต่าว แต่กลับเป็นคนโง่งม เพราะมีตระกูลไฉคอยหนุนหลังอยู่ล่ะก็ เลยไม่เคยโดนเอาเปรียบ

คนในตระกูลไฉเองก็รู้ว่าเขาไม่ได้เรื่อง ดังนั้นจึงไม่เคยคิดจะให้เขาเป็นผู้สืบทอดทายาทตั้งแต่แรก

เป็นคนโง่เง่าเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นหลี่อิงเจี๋ยแห่งตระกูลหลีล่ะก็ คงต้องคิดหาวิธีไปขอโทษเย่เซิ่งเทียนแน่ ไม่ต้องนึกถึงเรื่องที่หลี่อิงหมินเคารพเย่เซิ่งเทียนขนาดนี้ ขนาดว่าครั้งล่าสุดที่หน้าประตูบ้านตระกูลโจว เย่เซิ่งเทียนยังนำนักดาบหน้าตาน่ากลัวมาด้วย ใครที่ฉลาดหน่อยก็รู้ว่าเย่เซิ่งเทียนคนนี้ไม่ธรรมดาแน่

ต่างกันที่หลี่อิงเจี๋ยแค่แกล้งทำเป็นโง่ ส่วนความโง่ของไฉจวิ้นคือเรื่องจริง ！

เพราะความโง่เง่าของไฉจวิ้น จิตใจคับแคบ มีความพยาบาท จ้องแต่จะแก้แค้น ทำให้ต้องถูกเอารัดเอาเปรียบ ที่ผ่านมาไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็จ้องแต่จะแก้แค้นคืน

ดังนั้นการได้พบกับเย่เซิ่งเทียนที่นี่ เขาจึงไม่คิดจะปล่อยแรงอาฆาตออกมา เกรงว่าหลังจากนี้ต่างฝ่ายต่างก็จะนอนไม่หลับกัน

ไฉจวิ้นนำบอดี้การ์ดที่คัดเลือกมาอย่างดีมาด้วยสองคน ซึ่งคอยอยู่ไกลๆ ด้านหลังเย่เซิ่งเทียนและหลี่อิงเจี๋ย

ณ สระน้ำข้างๆ

"คุณเย่ ได้โปรดลงโทษผมเถอะ เมื่อสักครู่ข้าล่วงเกินท่านเกินไปแล้ว"

หลี่อิงเจี๋ยกล่าวอย่างระมัดระวัง

เย่เซิ่งเทียนหยุดฝีเท้าลง และพูดขึ้นว่า "ทำเรื่องหนึ่งแทนฉันหน่อย"

ภายในใจของหลี่อิงเจี๋ยเต็มไปด้วยความปีติยินดี รีบตอบกลับมาว่า "เป็นเกียรติของหลี่อิงเจี๋ยอย่างยิ่งที่ได้รับใช้ท่าน เชิญบอกผมมาได้เลย"

"รออยู่ที่นี่"

เย่เซิ่งเทียนพูดจบก็เดินจากไป ไม่แม้แต่จะหันมามอง

หลี่อิงเจี๋ยตกอยู่ในภวังค์ไม่กล้าแม้แต่จะขยับเท้า เขาตื่นเต้นจนหน้าแดง มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น จนกลัวว่าคนอื่นจะเห็นเข้าว่าตนเองกัดปลายลิ้นเข้าอย่างแรง !

ความคิดต่าง ๆ มากมายแล่นเข้ามาในหัวของเขา

"ในที่สุด คุณเย่ก็ใช้เราทำงานแล้ว !"

"คุณเย่ให้อภัยตระกูลหลีของเราแล้ว !"

"หลังจากได้กลับไป ผมต้องนำเรื่องนี้ไปพูดให้ท่านพ่อฟัง ต่อจากนี้ท่านพ่อกับน้องสองจะได้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป !"

.....

เรื่องที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือการตามหาซือซือ

ที่เย่เซิ่งเทียนไม่กล้าลงมือทำอะไรเอิกเกริก เพราะเกรงว่าหลิวว่านจวินจะเป็นบ้า และจะมุทะลุทำร้ายซือซือไป !

เย่เซิ่งเทียนตอนนี้กังวลเป็นอย่างมาก ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ร่างของเขาแทบจะเปลี่ยนเป็นสัตว์ร้าย พร้อมที่จะฆ่าใครก็ได้ตลอดเวลา

"คุณชายที่กำลังป่วยอยู่ของพวกเธอตอนนี้อยู่ที่ไหน"

เย่เซิ่งเทียนคว้าลูกสมุนคนหนึ่งไว้ เขาในเวลานี้ ดวงตาทั้งสองข้างนั้นแดงก่ำ แววตาเต็มไปด้วยความโมโหโทโส จิตสังหารแผ่ออกมาจนลูกสมุนตกใจกลัว

"คุณ.. คุณเป็นตัวอะไรกัน ?"

กร็อบ !

เย่เซิ่งเทียนยังไม่ทันจะได้ถามคำถามต่อไป ก็หักกระดูกแขนของเขาก็หักทันที

ลูกสาว ก็ไม่ต่างกับจิตใจของคนผู้เป็นพ่อ !

ความอดทนของเย่เซิ่งเทียนที่จะไม่ฆ่าใครตอนนี้ถึงขีดจำกัดแล้ว

เมื่อคนเป็นพ่อเป็นแม่รู้ว่าลูกของตนถูกจับไปตัวไป และในทุกวินาทีชีวิตยังอยู่บนเส้นความเป็นความตาย เวลาอย่างนี้เขาไม่เกี่ยงที่จะฆ่าใครทั้งนั้น !

"อาคารสี่ อยู่ที่อาคารสี่"

ลูกสมุนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"นำทางไป"

น้ำเสียงอันเย็นชาของเย่เซิ่งเทียนทำให้เขาไม่กล้าขัดขืน รีบนำเย่เซิ่งเทียนไปยังตึกสี่ทันที

"คุณชายเสียงอยู่ด้านบนนี้"

ลูกสมุนชี้ไปยังอาคารสี่ด้านหน้า มองไปยังเย่เซิ่งเทียนด้วยความหวาดกลัว "ผม.. ตอนนี้ผมไปได้หรือยัง ?"

เย่เซิ่งเทียนหักคอเขาทิ้งในทันที

ในตระกูลเย่ ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งนั้น !

ขณะนั้นเอง เย่เสียงที่กำลังนอนถ่ายเลือดอยู่บนเตียง

"คุณชาย ถุงเลือด 800 cc ถุงนี้ถ่ายเสร็จแล้ว อาการป่วยของคุณคงทุเลาลงไปได้ครึ่งหนึ่ง รออีกสักสองเดือนค่อยมาถ่ายเลือดจากไอ้เด็กนอกคอกคนนี้อีก 800 cc อาการป่วยของท่านก็หายดีแล้ว"