อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 54

ทั้งสองลงมาที่ห้องทานอาหาร หลังจากออร์แลนโด้โทร. สั่งก่อนจะลงมายี่สิบนาที เมนูพิเศษที่สั่งเอาไว้จึงวางเรียงอยู่บนโต๊ะ

แพรณารามองอย่างอึ้งๆ มีส้มตำสตรอว์เบอร์รี่ใส่ปูม้า ต้มแซบเอ็นแก้วที่เธอชอบ และเนื้อย่างที่กลิ่นหอมมากๆ เธอรู้สึกน้ำลายสอขึ้นมาทันที กับกลิ่นและหน้าตาของอาหารแต่ละจาน ก่อนจะหันไปมองน้ำผลไม้ปั่นที่สาวใช้ยกมาเสิร์ฟ มันคือน้ำเสาวรสที่เธอชอบ แพรณาราถึงกับยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ

“ทานเลยดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่ตักให้” ออร์แลนโด้ตักต้มแซบเอ็นแก้วให้ภรรยาก่อน จากนั้นก็ทยอยตักอาหารอื่นให้เอาใจ

“ขอบคุณค่ะ” แพรณาราเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะลงมือทานอาหาร ที่รสชาติแซบถึงใจ

ขณะที่หนุ่มสาวทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย เดือนนภาก็ถือถุงกระดาษเข้ามาที่ห้องทานอาหาร

“อร่อยไหมคะ คุณอลัน! คุณมิกิ!” เดือนนภาเอ่ยถามอย่างยิ้มแย้ม

“สวัสดีครับคุณเดือน สุดยอดเหมือนเดิมครับ” ออร์แลนโด้บอกพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่าย

“สวัสดีค่ะคุณเดือน อร่อยมากๆ เลยค่ะ” แพรณารายกนิ้วให้

“อร่อยก็ทานเยอะๆ นะคะ” เดือนนภาบอกยิ้มๆ

“เอ่อ...แล้วนี่ป๋าแพทกับน้องพิมลงมาทานข้าวหรือยังครับ” ออร์แลนโด้เอ่ยถามอย่างสงสัย

“คุณแพทกับคุณพิมทานไปตั้งแต่บ่ายแล้วค่ะ ตอนนี้คงกำลังขึ้นเครื่องอยู่ที่สนามบินค่ะ” เดือนนภาบอก

“อ้าว! เขาไปไหนกันเหรอครับ” ออร์แลนโด้ถามต่ออย่างสนใจ

“ไปฮันนีมูนที่มัลดีฟส์ค่ะ”

“ว้าว/ว้าว” แพรณารากับออร์แลนโด้อุทานขึ้นพร้อมกันด้วย

“เดือนทำมะม่วงน้ำปลาหวานเอาไว้ให้ทานระหว่างที่ขับรถไปหัวหินค่ะ” เดือนนภาวางถุงกระดาษบนโต๊ะ

“ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ” ทั้งสองบอกอย่างซาบซึ้งใจ

เดือนนภายิ้มรับก่อนจะขอตัวออกไปเตรียมอาหารให้เจคอปกับ คารอสที่ยังไม่ตื่นนอ

วิลล่าที่หัวหิน...

เกือบสองชั่วโมงโดยประมาณที่ออร์แลนโด้ขับรถออกจากกรุงเทพฯ.โชคดีที่ไม่ใช่วันหยุดรถจึงไม่ติด ตอนแรกกะจะให้แพรณาราแกะมะม่วงให้ แต่พอหันไปมองอีกทีก็เห็นสาวเจ้าหลับไปแล้ว

เขาจึงต้องอดใจรอให้ถึงวิลล่าที่หัวหินซะก่อน อยากให้เธอพักผ่อน ให้เพียงพอ เพราะเมื่อคืนเขาเรียกร้องเอาแต่ใจแทบทั้งคืน จนลืมนึกไปว่าตอนนี้อีกฝ่ายอาจจะกำลังท้องอยู่

ตั้งแต่ที่เขามีอะไรกับเธอมาจนถึงวันนี้เดือนกว่าๆ แล้ว เขายังไม่เคยเห็นเธอจะเป็นวันนั้นของเดือนเลย นั่นจึงทำให้เขามั่นใจมาก ว่าตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอยู่ ชายหนุ่มไตร่ตรองในใจ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังลานจอดรถด้านหน้าวิลล่า ที่มีรถของบิดาและของการ์ดอีกสองคันจอดอยู่ก่อน

“มิกิคะ...มิกิ! ถึงแล้วค่ะ” ออร์แลนโด้กระซิบ ก่อนจะแอบหอมแก้มนวลอย่างอดใจไม่ไหว

“อืม...ถึงแล้วเหรอคะ?” แพรณาราเอ่ยถามอย่างงัวเงีย ก่อนจะลืมตามองดูรอบๆ เธอเห็นบ้านสีขาวสไตล์ยุโรปหลังใหญ่มาก มันสวยและโดดเด่นอย่างบอกไม่ถูก หญิงสาวจ้องมองอย่างกับต้องมนตร์สะกด

“สวยใช่ไหมคะ” ออร์แลนโด้เอ่ยหลังจากที่เปิดประตูรถให้ พร้อมกับหยิบถุงกระดาษตามออกมา

“ค่ะ สวยมากเลย” แพรณาราตอบราวกับคนละเมอ ก่อนจะออกจากรถมาหยุดมองวิวรอบๆ ตัวบ้านอย่างเต็มๆ ตา

“วิลล่าหลังนี้พี่ออกแบบเอาไว้ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะ”

“ว้าว! พี่อลันเก่งจังเลย” แพรณารามองคนข้างๆอย่างชื่นชม

“ขอบคุณค่ะ พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่าค่ะ ป่านนี้คุณพ่อกับ คุณแม่คงรอแย่แล้ว!” ออร์แลนโด้ยอมรับคำชมอย่างภูมิใจ ก่อนจะชวนสาวเจ้าเข้าไปในบ้าน

“ค่ะ” แพรณาราเอ่ยเบาๆ

ทั้งสองเดินเข้ามาด้านในตัวบ้านก็เจอเด็กรับใช้รออยู่ ออร์แลนโด้จึงส่งถุงมะม่วงน้ำปลาหวานให้เด็กรับใช้ไปจัดใส่จานออกมาให้ แพรณาราหันไปมองออร์แลนโด้อย่างงงๆ กับท่าทางเปรี้ยวปากเมื่อครู่แล้วรู้สึกแปลกๆ ชอบกล ยังไม่ทันจะเอ่ยถามอะไร เลโอนาดท์กับคุณมะลิฉัตรก็เดินออกมาซะก่อน

“ไงมิกิ อลัน!”

“หวัดดีครับ” ออร์แลนโด้ทักตอบ

แพรณารายกมือไหว้ทั้งสองอย่างรู้สึกเขินอายนิดๆ “สวัสดีค่ะ”

“เมื่อคืน...พ่อไม่เข้าใจว่าพีเคขึ้นไปทำอะไรที่ชั้นสี่ เมาแล้วเพี้ยนเหรอ? ถึงกระโดดจากชั้นสี่ลงสระว่ายน้ำ ลูกรู้เรื่องนี้ไหมอลัน?” เลโอนาดท์เปิดประเด็นเด็ดเมื่อคืน เขาออกมาสูบบุหรี่ด้านนอกระเบียงและเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี ‘พระเจ้า! ลูกชายของเขาอย่างกับหน่วยสวาทที่ถูกฝึกมาเป็นพิเศษ สำหรับจู่โจมผู้ก่อการร้ายเหมือนในหนังไม่มีผิด!’

“ฮ่าๆๆ จริงเหรอครับ ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย!” ออร์แลนโด้หัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งๆ ที่เมื่อคืนโหนเชือกจากระเบียงชั้นสี่ เพื่อจะเข้าไปหาแพรณาราที่ห้อง เนื่องจากทางระเบียงมันอยู่เยื้องๆ กัน เขาเลยต้องเหวี่ยงตัวเพื่อจะลงระเบียงหลังห้อง แต่กลายเป็นว่าแรงเหวี่ยงครั้งสุดท้ายที่ทำให้เขาสามารถลงถึงระเบียงห้องนอนนั้น ไปกระตุกให้อันโตนีโอ้ที่ดึงเชือกอยู่ตรงระเบียงชั้นสี่พลิกตกลงมา คิดแล้วยังอดใจหายไม่ได้ ถ้าเมื่อคืนไม่มีสระว่ายน้ำรองรับ ป่านนี้เขาและครอบครัวอาจจะได้เป็นเจ้าภาพงานศพของมือขวาคนสนิทของตัวเอง แต่พอเขาชะโงกมองลงไปก็เห็นอันโตนีโอ้ลอยคออยู่ในสระว่ายน้ำแล้วก็มองขึ้นมาที่เขาอย่างเคืองๆ จากนั้นเหล่าแก๊งมือขวาที่นั่งดื่มกันใกล้ๆ กับสระว่ายน้ำก็แห่กันมาที่ขอบสระ ทั้งพูดประชดทั้งหัวเราะใส่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อมกอดอสูรไร้ใจ