My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 16

"ปิดบังอย่างนั้นเหรอครับ... นี่แม่รู้เรื่องผมกับขนมผิงแล้วใช่มั้ย"

เขาเอ่ยถามตามตรง คุณหญิงวางดอกไม้ลงก่อนจะเงยหน้ามองลูกชายพร้อมกับยิ้มออกมาทันที

"เรื่องอะไรล่ะ"

คุณหญิงทำหน้าตีมึนเพราะอยากให้ลูกสารภาพออกมาเองมากกว่า อย่างน้อยจะได้รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเด็กสาว

"แสดงว่าแม่รู้แล้ว ผมคงไม่ต้องพูดแล้วมั่ง"

"เราต้องพูดสิ เพราะแม่อยากรู้ว่าหนูผิงมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร"

พ่อเลี้ยงคาวีอึ้งไปอย่างพูดไม่ออก ถ้าบอกว่าเป็นเด็กเลี้ยงเขาได้ถูกแม่โวยวายแน่นอน แต่ลักษณะของท่านในตอนนี้เหมือนรู้อยู่แล้วน่าจะไม่ตกใจอะไรมาก

"มันเป็นข้อตกลงของผมกับผิงครับแม่ ผมไม่อยากอธิบายมากแต่เอาเป็นว่าแม่เลิกทำแบบนี้เถอะ"

"บอกแม่ก่อนว่าหนูผิงอยู่กับลูกในฐานะอะไร"

คุณหญิงยังต้องการคำตอบที่แน่ชัด จะได้ตัดสินใจถูกว่าจะเอายังไงต่อกับสองคนนั้น เธอไม่ชอบใจมากนักที่ลูกชายทำเหมือนไม่ให้เกียรติผู้หญิงไม่ใช่เฉพาะหนูผิงเท่านั้นกับใครเธอก็ไม่ชอบทั้งนั้น

"ผมเลี้ยงดูเธออย่างที่คนอื่นเขาทำกัน อนาคตถ้าผมจะมีครอบครัวเราสองคนก็จะจากกันด้วยดี นี่คือข้อตกลงของผมกับผิง"

เขาเอ่ยออกมาอย่างยอมรับความจริง เราสองคนตกลงกันแบบนั้นจริงๆและเธอก็ยอมไม่ว่าอะไร เขาจึงไม่เคยถามว่าเธอโอเคในสถานะนี้หรือเปล่า

"แล้วหนูผิงเธอก็ยอมรับสภาพแบบนี้เหรอ"

"ถ้าไม่ยอมรับเธอก็คงไม่อยู่มาถึงขนาดนี้หรอกครับ แม่ไม่ต้องห่วงหรอกนะยังไงผมก็ต้องแต่งงานมีหลานให้แม่อุ้ม แต่รอหน่อยแล้วกันครับยังคงไม่ใช่ตอนนี้"

"แล้วทำไมถึงไม่คิดว่าที่ผู้หญิงเขาทนเพราะเขารัก ไม่ใช่เขาทนเพราะให้เงินทองหรือเลี้ยงดู"

คุณหญิงถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ นี่ตกลงลูกชายของเธอเป็นอย่างที่คนสนิทพูดจริงๆ เขาแค่เลี้ยงดูไว้คลายความเหงารอเวลาที่เจอตัวจริง ถ้าเป็นแบบนี้คนที่น่าสงสารที่สุดคือขนมผิง และเธอพอดูออกว่าเด็กสาวรักและเป็นห่วงลูกชายเธอมากอยู่ คนเราก็อยากมีความสุขถ้าไม่รักใครจะทนขนาดนี้ สามปีนะไม่ใช่เวลาน้อยๆ ถ้าลูกชายยืนยันแบบนั้นเธอจะไม่พิสูจน์อะไรอีกแล้ว

"ผิงเขารู้สถานะตัวเองครับแม่ เขาจะมารักผมได้ยังไง"

"ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้แม่ขอให้พ่อเลี้ยงเลิกยุ่งกับน้อง ปล่อยให้ขนมผิงมีอิสระแล้วไปเจอคนที่รักเธอจริงๆ"

พ่อเลี้ยงคาวีอ้าปากค้างอย่างตกใจ เข้าใจว่าคุณแม่ต้องยอมปล่อยผ่านสิไม่ใช่มาออกคำสั่งห้ามแบบนี้

"ที่ผมมาคุยกับแม่ไม่ได้ต้องการคำตอบแบบนี้นะครับ"

"พอเถอะลูก น้องยังเด็กอย่าไปตัดอนาคตขนมผิงแบบนั้นเลย ปล่อยให้น้องไปเจอโลกภายนอก ให้น้องไปฝึกงานที่อื่นตามที่เธออยากจะไป เราไม่มีสิทธิ์ที่จะกักขังใครไว้กับตัวเองแบบนี้ ถือว่าแม่ขอลูกจะไปมีใครใหม่ก็ได้แต่ขนมผิงคือหลานของป้าพา คนเก่าแก่ที่อยู่กับเรามานาน ป้าพาดูแลลูกมาตั้งแต่เด็กเพราะฉะนั้นเหมือนแม่อีกคนของลูก อย่าทำให้หลานเค้าเสียใจเลย"

คุณหญิงเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปทันที พ่อเลี้ยงคาวีนั่งนิ่งอย่างพูดไม่ออกทำอะไรแทบไม่ถูก นี่ตกลงว่าเขาต้องจบความสัมพันธ์กับขนมผิงลงอย่างนั้นใช่มั้ย...

หญิงสาวไปช่วยป้าพาล้างผักอยู่ในครัวเพราะคุณหญิงคุยกับลูกชายไม่อยากให้ใครรบกวน

ถ้าเอ็งต้องเลิกยุ่งกับพ่อเลี้ยง จะทำใจได้มั้ยไอ้ผิงเอ้ย"

ขนมผิงเงยหน้ามองป้าของตัวเองก่อนจะนิ่งคิดซักแป๊บแล้วฝืนยิ้มออกมา

"ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะจ๊ะป้าพา ผิงไม่ได้เป็นเจ้าของเขาซักหน่อย อีกอย่างผิงทำใจไว้แล้วด้วย"

"ดีแล้ว เอ็งยังเด็กยังสามารถเจอผู้ชายอีกมากมาย จะไปเป็นตัวจริงของใครก็ได้ หลานป้าพาออกจะสวยขนาดนี้มีแต่คนรักคนหลงแน่นอน"

ป้าพาลูบผมหลานสาวอย่างเอ็นดู หลานสาวเธอเป็นเด็กน่ารักและเอาใจใส่คนอื่นเก่งมากใครเห็นก็รักก็หลงทั้งนั้นแหละ