นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 41

คุณเหนือดึงฉันให้เดินตามเขามาที่โซฟา ก่อนจะกดตัวฉันให้นั่งลงแล้วออกคำสั่ง “นั่งตรงนี้ห้ามลุกขึ้นไปไหน”

พูดจบแล้วเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานค้นหาอะไรอยู่สักอย่าง ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าคุณเหนือคิดจะทำอะไร ได้แต่นั่งนิ่งๆ ทำตามคำสั่งของเขา

ไม่นานคุณเหนือก็เดินกับมาพร้อมอะไรบางอย่างในมือ มันเป็นหลอดคล้ายยาสีฟันแต่ไม่ใช่

คุณเหนือเดินมานั่งลงข้างๆ กับฉันแล้วพูด “เอามือมา”

ฉันได้แน่นิ่งไม่ยอมทำตามคำสั่ง ทำให้คนข้างๆ พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะดึงมือฉันไป แถมยังจับตรงที่ฉันถูกน้ำกาแฟลวกอีกตากหาก การเสียดสีทำให้ฉันเจ็บและร้องอุทานออกมา

“โอ้ย~”

“เจ็บแล้วจะเล่นตัวทำไม” คุณเหนือถามเสียงดุ ฉันไม่ได้เล่นตัวสักหน่อย

พอดึงมือฉันไปแล้วคุณเหนือก็บีบเจลใสๆ ในหลอดลงบนมือของฉัน จากนั้นเขาก็ถูวนไปมา เจลนี้ทำให้ฉันรู้สึกเย็น และมันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากกว่าตอนแรก

ฉันมองหน้าคุณเหนือที่กำลังตั้งใจถูเจลบนมือของฉันอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาทำให้แบบนี้ และนี่คือครั้งแรกที่ฉันถูกสายตาที่เหมือนจะเป็นห่วงของเขาจ้องมอง

“เรื่องเมื่อวานฉันอารมณ์ร้องไปหน่อย” เมื่อความเงียบเข้ามาปกคลุม คุณเหนือก็พูดขึ้นมา

“….ค่ะ”

“ฉันควรจะเช็คให้ดีก่อนจะไปโวยวายแบบนั้น”

“…….”

“คืนนี้ฉันจะไปนอนค้างกับเธอที่คอนโด”

“คืนนี้รินจะไปนอนบ้านเพื่อนค่ะ” ฉันรีบตอบ รู้ว่าถ้าพูดแบบนี้คงถูกดุ แต่ฉันก็ยังเคืองที่เมื่อวานเขากระชากฉันลงจากเตียงแรงๆ แบบนั้น

“ติดอกติดใจอะไรขนาดนั้น ถึงไม่กลับมานอนที่คอนโด ฉันก็บอกไปแล้วว่าที่ทำไปเพราะอารมณ์ร้อน เธอต้องการอะไรอีก” คุณเหนือเงยหน้าขึ้นมาจ้องฉันตาเขม็ง เป็นอย่างที่ฉันคิด เขาไม่พอใจจริงๆ

“รินอยากให้คุณเหนือใจเย็นๆ หมายถึงทุกๆ เรื่องค่ะ ไม่ใช่เอะอะก็ตวาดใส่รินแบบนั้น”

“เธอเป็นอะไรกับฉันถึงได้มาออกคำสั่ง ?” ใบหน้าของฉันมันเริ่มชาหนึบเมื่อถูกเอ่ยถามแบบนั้น

“เธอไม่มีสิทธิ์นะวาริน”

“ใช่ค่ะ รินไม่มีสิทธิ์ แต่ที่พูดไปรินไม่ได้สั่ง รินแค่อยากขอให้คุณเหนือใจเย็นกับรินบ้าง”

“ถ้าการอยู่กับฉันมันทำให้เธอลำบากใจ ก็หาเงินมาคืนฉันซะ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”

“……” เขาพูดง่ายดีหนิ เงินหลักล้านฉันจะมีปัญญาไปหามาได้ยังไง ต่อให้ทำงานเก็บเงินชาตินี้ก็คงไม่สามารถหามาได้หรอก

“ถ้าหามาคืนไม่ได้ ก็อย่ามาสั่งฉัน”

เขาคงฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่อง บอกว่าไม่ได้ออกคำสั่งๆ แต่ก็ช่างเถอะ อยากจะคิดอะไรมันก็เรื่องของเขาแล้วกัน

คุณเหนือปล่อยมือของฉันให้เป็นอิสระ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ถ้าเธออยากจะไปนอนบ้านเพื่อน ก็ได้ฉันจะไม่ห้าม”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันเอ่ยขอบคุณก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง

เมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณเหนือแล้ว ฉันก็มานั่งที่โต๊ะ ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีคุณเหนือก็เดินออกมาจากห้องทำงานของตัวเอง เขาเดินผ่านหน้าฉันไปโดยไม่หันมามอง

ฉันไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ก้มหน้าก้มตาเคลียร์งานบนโต๊ะให้เสร็จ

#เลิกงาน