นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 94

#กรุงเทพ

เรามาถึงกรุงเทพช่วงเย็นๆ เพราะช่วงเช้าคุณเหนือต้องไปธุระ พอมาถึงที่บ้านก็ถูกสายตาลูกน้องของคุณเหนือมองอย่างงุนงงกันแทบทุกคน เพราะก่อนจะไปต่างจังหวัดคุณเหนือยังทำตัวเย็นชาแถมยังไล่ฉัน แต่พอกลับมาจากต่างจังหวัดเขาเหมือนแมวน้อยตัวหนึ่งของฉัน และมยังเป็นแมวน้อยที่แสนจะขี้อ้อนอีกด้วย

“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนมีความรักหรือไง”

คุณเหนือหันไปตวาดถามลูกน้องในขณะที่กำลังกอดเอวฉันเดินเข้าบ้าน น้ำเสียงอำมหิตต่างจากคำพูดติดตลกของคุณเหนือทำให้ลูกน้องของเขาแตกกระเจิงไปคนละทิศคนละทาง

“ไม่เห็นต้องทำเสียงดุแบบนั้นเลยค่ะ”

“อ่า! เธอนั่นแหละทำไมต้องทำเสียงดุ ก็พวกมันมองฉันก็แค่ถาม”

“ก็ถามเสียงปกติก็ได้นี่คะ ไม่เห็นต้องถามเสียงดุเลย”

“ขึ้นห้องดีกว่า” คุณเหนือเดินนำฉันเข้าไปในลิฟต์ฉันจึงรีบตามเขาไป

“จะไปไหน ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเมื่อฉันกดลิฟต์ที่ชั้นสี่

“ก็ห้องรินอยู่ชั้นสี่นี่คะ”

“ห้องเธออยู่ชั้นห้าต่างหาก”

“…คะ ?”

“ต่อไปนี้เตียงที่เธอต้องนอนทุกคืนคือเตียงของฉัน ไม่สิไม่ใช่ทุกคืน” คุณเหนือหยุดพูด เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ แล้วพูดเสียงหวาน “ฉันหมายถึงตลอดชีวิต”

“คุณเหนือบ้า” ฉันตีอกแกร่งเบาๆ “ทำไมชอบพูดให้รินเขินตลอดเลยก็ไม่รู้”

คุณเหนือยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อตัวเองทำให้ฉันเขินได้

#ภายในห้อง

“หิวหรือยัง ?” คุณเหนือถามหลังจากที่เราต่างอาบน้ำเสร็จ

“ยังค่ะ เพิ่งแวะกินก่อนจะมาถึงนี่เองลืมแล้วหรือไงคะ”

“แต่ฉันหิวแล้ว”

“งั้นเดี๋ยวรินทำอาหารให้กินดีมั้ยคะ คุณเหนืออยากกินอะไร”

คุณเหนือเดินมานั่งลงบนเตียง จากนั้นเขาก็ล้มตัวลงมานอนหนุนตักของฉันแล้วจับแขนฉันขึ้นแล้วกัดเบาๆ

“อยากกินตรงนี้” พูดจบเขาก็คว่ำหน้าแล้วใช้เขี้ยวฟันงับลงบนต้นขาของฉัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูด “ตรงนี้ก็อยากกิน”

คุณเหนือเลื่อนใบหน้าขยับมากตรงกลางหว่างขา พอฉันจะขยับหนีก็ถูกฝ่ามือใหญ่รั้งสะโพกไว้ คุณเหนือใช้เขี้ยวฟันงับลงมาบนเนินสามเหลี่ยมอวบนูนตรงกลางหว่างขา มันทำให้ขนทั้งตัวของฉันลุกซู่ขึ้นมาทันที พร้อมกับความรู้สึกเสียวท้องน้อยวูบวาบๆ

“ยะ อย่าแกล้งรินแบบนี้สิคะ”

“ใครว่าฉันแกล้ง”

พูดจบคุณเหนือก็ก้มหน้าลงเขาใช้ริมฝีปากขบเม้มวนเวียนอยู่ตรงนั้นของฉันอย่างไม่ยอมผละออก ทั้งที่ใส่กางเกงชุดนอนอยู่แท้ๆ แต่มันกลับเสียวซ่านจนฉันต้องกัดริมฝีปากตัวเองแน่น

“พะ พอแล้วค่ะ”

ฉันดันไหล่กว้างออกห่างและคุณเหนือก็ยอมถอยออกโดยดี แต่พอเขายืนขึ้นกลับถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างไม่รู้จักอาย

“ถอดเสื้อผ้าทำไมคะ”

“เอาเมีย” คุณเหนือตอบสั้นๆ ทำให้ใบหน้าของฉันมันร้อนผ่าว ใช้เวลาไม่ถึงนาทีเขาก็ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนครบทุกชิ้น

ร่างหนาขึ้นมาคร่อมร่างของฉันพร้อมกับถอดกางเกงชุดนอนออกให้โดยที่ฉันไม่ได้ขัดขืนอะไร ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ขยำหน้าอกของฉันบีบเค้นมันเบาๆ

คุณเหนือถกเสื้อของฉันขึ้นมากองไว้เนินหน้าอก พร้อมกับปลดตะขอบาร์เซียให้ จากนั้นเขาก็ก้มลงมาดูมเลียหน้าอกของฉัน

“อื้อ อ๊า~” ฉันกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ แล้วครางออกมาอย่างเสียวซ่าน มันรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

แก่นกายใหญ่สอดใส่เข้ามามนร่องแคบขณะที่ฉันกำลังเคลิบเคลิ้ม ยิ่งทำให้เสียวซ่านกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

“อ๊า~” คุณเหนือครางออกมาเบาๆ เขาผละริมฝีปากออกจากหน้าอกของฉันแล้วหยัดตัวขึ้น เอวสอบเริ่มกระแทกดิบเถื่อนขึ้นเรื่อยๆ

ปัก ปัก ปัก ~ ฝ่ามือใหญ่กดสะโพกของฉันเอาไว้ จากนั้นคุณเหนือก็เร่งอัดกระแทกถี่ขึ้น แต่แล้วจู่ๆ เขาก็เอาแก่นกายของตัวเองออกแล้วเลื่อนตัวลงมาซุกใบหน้าลงตรงหน้าระหว่างขาทั้งสองข้างของฉัน ซึ่งฉันเองก็ห้ามไว้ไม่ทัน

“อ๊า~”

ฉันครางออกมากระเส่าเมื่อลิ้นสากบดขยี้ลงมาบนติ่งเกสรเบาๆ มันทำให้ฉันเริ่มดิ้นพล่านเมื่อคุณเหนือเริ่มละเลงลิ้นสากรัวๆ

“อืม~” ในขณะที่ใช้ลิ้นคุณเหนือก็ไม่ได้ปล่อยให้มือตัวเองว่าง เขาเอื้อมขึ้นมาบีบเค้นหน้าอกของฉัน

“อ๊ะ อ๊าง~ พะ พอแล้วค่ะ” ฉันบิดเร้าร่างกายอย่างทรมานเมื่อถูกลิ้นสากตวัดเลียถูกจุดกระเส่า มันเสียวซ่านจนใจแทบขาด

คุณเหนือผละริมฝีปากออก เขาหยัดตัวขึ้นจากนั้นก็สอดใส่แก่นกายเข้ามาอีกครั้งแล้วอัดกระแทกเร็วๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

#วันต่อมา ที่บริษัท

วันนี้คุณเหนือพาฉันมาจอดรถที่ด้านหน้าของบริษัทแล้วให้ลูกน้องเอารถไปเก็บ แทนที่จะขับไปจอดที่จอดส่วนตัวของผู้บริหาร

“ปะ ปล่อยก่อนค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า” ฉันรีบแกะมือคุณเหนือออกเพราะตอนนี้เรากำลังจะเดินเข้าไปในประตูบานใหญ่ของบริษัท แต่คุณเหนือก็ยังเอาแต่กอดเอวฉันแน่น

“แล้วยังไง เธอเลิกขี้กลัวสักทีวาริน ถึงขนาดนี้แล้วยังจะปิดบังเรื่องของเราอีกหรือไง หรืออยากเป็นชู้มากกว่าเป็นเมีย ?” คุณเหนือถามเสียงเข้ม แล้วดูคำถามของเขาสิมันน่าดีดปากสักที

“ก็ริน…” ฉันไม่กล้าพูดอะไรต่อเพราะถูกสายตาที่ดุดันของคุณเหนือจ้องเขม็ง

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ มันก็จริงๆ นั่นแหละ ฉันควรหยุดกลัวสักที

คุณเหนือพาฉันเดินเข้ามาในบริษัทที่เต็มไปด้วยสายตาของเหล่าพนักงานที่เพ่งมอง เขาเดินโอบเอวฉันแบบนั้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันคือผู้หญิงของเขาแทนคำพูด

ฉันกลั้นใจผ่านความกลัวของตัวเองจนกระทั่งเดินมาถึงที่หน้าห้องของผู้บริหาร จึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“พี่คงได้ฟังข่าวดีเร็วๆ นี้หรือเปล่าคะ” พี่รุ้งพูดแซวเมื่อเห็นว่าคุณเหนือโอบเอวฉันไม่ยอมปล่อย พี่รุ้งอาจจะดูออกมานานแล้วว่าฉันกับคุณเหนือมีอะไรที่ลึกซึ้งกัน แต่แค่ไม่พูดออกมา

“คุณเหนือคะท่านดนัยรออยู่ในห้องค่ะ”

“คุณพ่อมาทำไม ?”

เฮือก! พอได้ยินคุณเหนือถามพี่รุ้งแบบนั้นฉันก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาทันที ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมากที่พี่รุ้งบอกว่าท่านดนัยมารอพบคุณเหนือ คิดว่าคงเป็นหุ้นส่วนของเขา หรืออาจจะเป็นเพื่อน แต่พอได้ยินคุณเหนือบอกว่าเป็นพ่อมันทำให้ฉันตกใจสุดขีด