นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 20

เสียงไก่ขันเมื่อยามเช้าในวัดนางชี ชายาหนานอ๋องในชุดสีขาว ใบหน้าเปล่งปลั่ง ระบายรอยยิ้มออกมา เมื่อหวนคิดเรื่องบางอย่างจะต้องสำเร็จแน่นอน หยวนเหมยเดินนำหน้าข้ารับใช้ นางเดินผ่านหน้าห้องอวี้หลิน

"อวี้หลิน" หยวนเหมยเรียกตั้งนาน แต่อวี้หลินมิยอมเปิดประตูเสียที

"พระชายามิใช่คุณหนูอวี้ มุ่งหน้าไปที่อารามหลวงแล้วรึเจ้าคะ"

อาจจะเป็นอย่างที่สาวใช้เอ่ยขึ้น

ที่อารามหลวงยามนี้ ดูวุ่นวายนัก ฝูงชนที่มาทำวัตรเช้าต่างมองดูภาพอุบาทว์ อย่างไม่อยากจะเชื่อ หนึ่งหญิงสองชายทำเรื่อง ชั่ว ๆ ในวัดได้อย่างไรยิ่งต่อหน้าองค์พระพุทธรูปและพระโพธิ์สัตว์กวนอิม

"เกิดอันใดขึ้น" ชายาหนานอ๋องเก็บความดีใจไว้มิอยู่ ยิ่งคนมุงดูเยอะ นังสารเลวหนิงเยียนยิ่งต้องอับอาย เกรงว่าอยู่รึไม่สู้ตายเสียดีกว่า

"แย่เเล้ว พระชายาเวยอ๋องเหตุใดท่านจึงทำเยี่ยงนี้" จู่ ๆ มีคนตะโกนขึ้นมาคนที่นอนอยู่ในอารามกับบุรุษคือชายาเวยอ๋อง

ทุกคนต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่ มิคาดคิดว่าสะใภ้ราชวงศ์จะตัวอุบาทว์ ชาติชั่วเพียงนี้

หยวนเหมยแสร้งเป็นลม

"เกิดอันใดขึ้น" น้ำเสียงอันไพเราะเอ่ยขึ้น ทุกคนต่างหันมองสตรีในอาภรณ์สีขาว นางงดงามประดุจเทพเซียน ชุดขาวสะท้อนความงามของนางได้ดี ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ไร้เครื่องประทินโฉมทำให้คนมองแทบตกตะลึง เรือนผมสยายลงมาปลิวไปตามแรงลมโบกสะบัด

"นี่มันชายาเวยอ๋องนี่ แล้วผู้ใดนอนตรงนั้น" ฝูงชนต่างเอ่ยขึ้น แม้แต่หยวนเหมยยังตกใจ เสียงกรีดร้องพลันดังขึ้น สตรีนางนั้นผมเผ้ารุงรัง กอดตัวเองไว้

"หลานสาวของอวี้ฮองเฮา" หยวนเหมยแทบจะเป็นลมจริง ๆ

หนิงเยียนเผยอยิ้มน้อย ๆ

หยวนเหมยได้สติ "เร็วเข้าพาตัวอวี้หลินออกไป" เหตุใดเหตุการณ์ถึงได้เป็นเยี่ยงนี้ ทุกอย่างกลับผิดคาดหมด ทุกคนในวัดต่างมองละครเรื่องนี้เป็นฉากสนุกเสียเเล้ว

"หากผู้ใดเอาเรื่องนี้ไปเผยแพร่ ข้าจะสั่งตัดลิ้นให้หมดเลย" หยวนเหมยชี้หน้าทุกคน ไม่เว้นแม้แต่แม่ชีที่ดูแลวัด

หนิงเยียนยิ้มเย็น ให้หยวนเหมย สองสตรีต่างจ้องตากัน จู่ ๆ หยวนเหมยเกิดคันทั่วตัวขึ้นมา นางสติหลุดลอย ถึงกับถอยผ้าต่อหน้าฝูงชน เหลือเพียงเอี๊ยมตัวบางกับกางเกงขายาวไว้ ฝูงชนร้องกรู่อย่างตกใจ มิคิดว่าจะได้เห็นของดีของสะใภ้ราชวงศ์

"ทุกคนออกไปให้หมด ตอนนี้นางคงเป็นบ้าแล้วกระมัง" หนิงเยียนทำตัวเป็นคนดี คนออกไปให้หมด ให้สาวใช้หาผ้ามาห่อตัวหยวนเหมย

ในตอนที่หนิงเยียนเดินมา นางได้แอบสาดผงคันให้หยวนเหมย คิดรึว่าคนที่มันทำร้ายนาง จะรอดไปได้

วันนั้นทางวังหลวงรู้ข่าวได้นำรถม้ามารับหยวนเหมยกับอวี้หลินที่เสียสติกลับวังหลวง การสวดมนตร์ขอพระให้อวี้ฮองเฮาต้องยุติลง หนิงเยียนคิดว่าป่านอวี้ฮองเฮาคงจะเป็นลมตายไปแล้วจริง ๆ กระมัง

รถม้าของหนิงเยียนมุ่งหน้ากลับเมืองหลวงต้าโจว แต่ระหว่างทางเจอรถม้าคันหนึ่งจอดขวางทางอยู่ เสียงคนในรถม้าร้องด้วยความเจ็บปวด

"เกิดอะไรขึ้นหยุดรถม้า" หนิงเยียนคิดว่ารถม้าข้างหน้าต้องมีคนป่วยแน่นอน

รถม้าคันข้างหน้า ด้านในมีฮูหยินท่านหนึ่งปวดท้องกำลังจะคลอดลูก