นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 24

หลายวันผ่านไปนับจากที่หนิงเยียนราดน้ำแกงไก่ใส่เวยอ๋องแต่เขาหลบทัน เวยอ๋องดีกับนางมาก โดยการให้ไป๋หลานไปส่งอาหารเที่ยงให้นางที่โรงหมอเยียน แต่ทว่านางก็พลันมอบอาหารเหล่านั้นให้ข้ารับใช้ได้กิน ถ้าจะทิ้งก็เสียดายของ

หนิงเยียนมองชุดที่ข้ารับใช้เรือนหลักส่งมาให้นาง ย้อนไปเมื่ออาทิตย์ก่อน เวยอ๋องส่งคนมาวัดตัวนางเพื่อที่จะตัดชุดไปงานวันคล้ายวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นวันนี้

ชุดสีชมพูถักทอด้วยดิ้นทองอย่างดีที่ชายกระโปรง บุด้วยลายบุปผาสวรรค์ หนิงเยียนสวมชุดนี้เเล้วทำให้นางดูงามนัก นางเพิ่งสังเกตร่างนี้ ทรวงอกนูนใหญ่เหมือนกันเพราะชุดนี้ค่อนข้างที่จะกระชับเข้าสัดส่วนพอดี

สายตางามมองไปที่ถาดเครื่องประดับ ที่วางเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ปิ่นหยกชั้นดีที่เซียวหยางมอบให้นาง เเสดงว่าเขาต้องการจะตอบแทนน้ำใจของนางกระมัง หญิงสาวเลือกหยิบปิ่นหยกที่เซียวหยางมอบให้สวมใส่กับชุดสีชมพูลายบุปผาสวรรค์

เวยอ๋องยืนรอหนิงเยียนหน้ารถม้า ยามนี้เหตุใดนางยังไม่มาอีก เสียงฝีเท้าของนางเดินมาเเล้ว ชายหนุ่มจ้องมองร่างงามในอาภรณ์สีชมพู มุ่งหน้ามาทางเขา

ดวงตาดอกท้อแทบจะตะลึงไปในความงามของนาง อีกทั้งมวยผมที่ม้วนขึ้นเป็นทรงเมฆเหินทำให้นางดูมีความน่าเกรงขามมากขึ้น ปกติหนิงเยียนจะม้วนผมธรรมดา

"งามนัก"

"ท่านคงเป็นประสาทกระมัง"

หนิงเยียนรีบขึ้นรถม้า ตามด้วยเวยอ๋องแต่ทว่า หยวนเซียงรีบมาขัดจังหวะเสียก่อน

"ท่านอ๋อง ให้ข้าไปด้วยเถอะเจ้าค่ะ" หลายวันมานี้หยวนเซียงเป็นคนดี นางอยู่แต่ในที่ของนางสงบเสงี่ยมเจียมตัวมาก เวยอ๋องแทบจะลืมว่าเขามีอนุอยู่คนหนึ่ง

"ขึ้นมาเถอะ"

หนิงเยียนนั่งอีกฝั่งหนึ่งของรถม้า มองเวยอ๋องนั่งตรงกลาง อนุหยวนนั่งฝั่งตรงข้ามหนิงเยียน บรรยากาศภายในรถม้าไม่มีผู้ใดปริปากพูดเลยสักคน จนกระทั่งรถม้าจอดหน้าจวนเสิ่น

เวยอ๋องเดินลงรถม้าก่อนคนแรก หยวนเซียงรู้ว่าเป็นเเค่อนุจึงให้หนิงเยียนเดินลงไปก่อน

หนิงเยียนมองมือเวยอ๋องยื่นมาให้นางจับ แต่นางทำเมินเช่นเคย ลงรถม้าเองเดินมุ่งหน้าไปในจวนเสิ่น

หยวนเซียงเปิดม่านออกมาคิดว่าเวยอ๋องต้องรอนางแต่ผิดคาด เขาเดินตามหลังนังสารเลวหนิงเยียนไปแล้ว ทำให้นางรีบสาวเท้าตามเขาไปอย่างรวดเร็ว

งานวันคล้ายวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าเสิ่นถูกจัดขึ้นในสวนย่อมด้านหน้า

หนิงเยียนปรายตามองการจัดงานของคนโบราณ ช่างแยกที่นั่งฝั่งบุรุษฝั่งสตรีชัดเจน

"พระชายาทางนี้เจ้าค่ะ" เสิ่นฮัวในชุดสีฟ้าลายบุปผา เดินเข้ามาทักทายหนิงเยียนอย่างเป็นกันเอง

"เสิ่นฮัวเจ้างามนัก" หนิงเยียนเอ่ยชมดรุณีน้อย รู้จักเสิ่นฮัวมาหลายวันนางเป็นคนช่างเรียนรู้ อีกทั้งยังน่ารักอีกด้วย มีมารยาทยิ่งนัก

เวยอ๋องกำลังจะเรียกชายามารร้ายของเขา แต่ทว่านางโดนลากไปฝั่งสตรีเสียเเล้ว