นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 25

"นังสารเลววันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า" หยวนเหมยเอ่ยอย่างเหี้ยมมืองามกำเศษกระเบื้องหมายจะกรีดใบหน้าหนิงเยียนให้เสียโฉม

มีหรือคนอย่างหนิงเยียนจะยอม นางชกเข้าไปที่เบ้าตาหยวนเหมย นางเจ็บที่เบ้าตา ทิ้งเศษกระเบื้องกุมเบ้าตาไว้

"ตาของข้า ตาของข้า"

"สมหน้ำหน้า!!!" หนิงเยียนเอ่ยอย่างสาแก่ใจ

"เจ้าวันนี้ ข้าจะไม่มีทางปล่อยเจ้าไป" หยวนเหมยไม่ยอมแพ้ มือหนึ่งคว้าหนิงเยียนผลักหนิงเยียนตกลงไปในสระบัว แต่ทว่าหนิงเยียนรึจะตกสระบัวคนเดียว นางจับมือหยวนเหมยลงไปด้วย

ตูม!!!

"หนิงเยียน!!!" เวยอ๋องที่หลบอยู่พุ่มไม้กับเสิ่นฮั่วรีบออกมาทันที ทุกคำพูดเวยอ๋องได้ยินหมดทุกอย่าง

หยวนเหมยร่วมมือกับอวี้ฮองเฮาทำร้ายหนิงเยียน แต่เคราะห์ดีที่หนิงเยียนซ้อนแผนรอดมาได้

เขารู้สึกผิดหวังในตัวหยวนเหมยนัก มิคาดว่าดอกเหมยน้อยที่ดีงามจะเปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้

เวยอ๋องกระโดดลงไปช่วยหนิงเยียนอย่างไม่คิดชีวิต น้ำเย็นที่หนาวจัดทำให้เขาร่างกายเเทบขาดสะบั้น ในใจเวยอ๋องแทบเเหลกสลายกลัวนางมารร้ายจะเป็นอันใดไป สายตากวาดหาคนงามภายใต้ที่เย็นจัดถึงขั้วหัวใจ

หนิงเยียนค่อย ๆ จมดิ่ง นางรู้สึกอยากกลับโลกของนาง นางคิดถึงเพื่อน ๆ คิดถึงคุณหมอเพื่อนร่วมงานที่น่ารักทุกคน

"หนิงเยียนเจ้าจะตายมิได้ เจ้าจงฟื้นขึ้นมาเพื่อทำความดี ในนามของข้า"

คำพูดของหนิงเยียนคนเดิมเตือนสตินาง ทำให้หนิงเยียนพลันลืมตาขึ้นมา

พบว่ามือหนาใหญ่โอบเอวนางไว้

นางมองเจ้าคนถ่อย นี่เขากระโดดลงมาช่วยนางรึ เวยอ๋องประกบปากเพื่อต่อลมหายใจให้นางมารร้าย จากนั้นพานางขึ้นฝั่ง หนิงเยียนสำลักน้ำ เสิ่นฮัวรีบให้สาวใช้นำผ้ามาคลุมตัวหนิงเยียนทันที

ส่วนชายาหนานอ๋อง ในตอนนั้นเสิ่นฮัวรีบไปตามหนานอ๋องให้มาช่วยชายาของเขา กระนั้นหนานอ๋องจึงโดดลงไปช่วยชายารักของเขา หยวนเหมยจึงยังไม่ชะตาขาด

"เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร" หนานอ๋องอุ้มหยวนเหมยเอ่ยถามหนิงเยียน

"พี่ใหญ่ควรไปถามชายารักของท่านมากกว่า ถามชายาข้านะ" หนิงเยียนมองเวยอ๋องที่ตอบคำถามแทนนาง

หนานอ๋องรีบพาหยวนเหมยเดินออกไปทั้งที่โกรธา

เวยอ๋องกับหนิงเยียน

"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" เวยอ๋องพึ่งได้รู้ว่าเขารักนางมาก ในตอนที่นางตกลงไปในน้ำ

"ข้ามิเป็นไร" อย่าคิดนะว่านางจะอภัยให้เขา เรื่องที่เขาข่มเหงน้ำใจนาง