ตอน 25 จาก นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
25 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว ที่เขียนโดย หยกขาว ปิ่นหยก เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
"นังสารเลววันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า" หยวนเหมยเอ่ยอย่างเหี้ยมมืองามกำเศษกระเบื้องหมายจะกรีดใบหน้าหนิงเยียนให้เสียโฉม
มีหรือคนอย่างหนิงเยียนจะยอม นางชกเข้าไปที่เบ้าตาหยวนเหมย นางเจ็บที่เบ้าตา ทิ้งเศษกระเบื้องกุมเบ้าตาไว้
"ตาของข้า ตาของข้า"
"สมหน้ำหน้า!!!" หนิงเยียนเอ่ยอย่างสาแก่ใจ
"เจ้าวันนี้ ข้าจะไม่มีทางปล่อยเจ้าไป" หยวนเหมยไม่ยอมแพ้ มือหนึ่งคว้าหนิงเยียนผลักหนิงเยียนตกลงไปในสระบัว แต่ทว่าหนิงเยียนรึจะตกสระบัวคนเดียว นางจับมือหยวนเหมยลงไปด้วย
ตูม!!!
"หนิงเยียน!!!" เวยอ๋องที่หลบอยู่พุ่มไม้กับเสิ่นฮั่วรีบออกมาทันที ทุกคำพูดเวยอ๋องได้ยินหมดทุกอย่าง
หยวนเหมยร่วมมือกับอวี้ฮองเฮาทำร้ายหนิงเยียน แต่เคราะห์ดีที่หนิงเยียนซ้อนแผนรอดมาได้
เขารู้สึกผิดหวังในตัวหยวนเหมยนัก มิคาดว่าดอกเหมยน้อยที่ดีงามจะเปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้
เวยอ๋องกระโดดลงไปช่วยหนิงเยียนอย่างไม่คิดชีวิต น้ำเย็นที่หนาวจัดทำให้เขาร่างกายเเทบขาดสะบั้น ในใจเวยอ๋องแทบเเหลกสลายกลัวนางมารร้ายจะเป็นอันใดไป สายตากวาดหาคนงามภายใต้ที่เย็นจัดถึงขั้วหัวใจ
หนิงเยียนค่อย ๆ จมดิ่ง นางรู้สึกอยากกลับโลกของนาง นางคิดถึงเพื่อน ๆ คิดถึงคุณหมอเพื่อนร่วมงานที่น่ารักทุกคน
"หนิงเยียนเจ้าจะตายมิได้ เจ้าจงฟื้นขึ้นมาเพื่อทำความดี ในนามของข้า"
คำพูดของหนิงเยียนคนเดิมเตือนสตินาง ทำให้หนิงเยียนพลันลืมตาขึ้นมา
พบว่ามือหนาใหญ่โอบเอวนางไว้
นางมองเจ้าคนถ่อย นี่เขากระโดดลงมาช่วยนางรึ เวยอ๋องประกบปากเพื่อต่อลมหายใจให้นางมารร้าย จากนั้นพานางขึ้นฝั่ง หนิงเยียนสำลักน้ำ เสิ่นฮัวรีบให้สาวใช้นำผ้ามาคลุมตัวหนิงเยียนทันที
ส่วนชายาหนานอ๋อง ในตอนนั้นเสิ่นฮัวรีบไปตามหนานอ๋องให้มาช่วยชายาของเขา กระนั้นหนานอ๋องจึงโดดลงไปช่วยชายารักของเขา หยวนเหมยจึงยังไม่ชะตาขาด
"เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร" หนานอ๋องอุ้มหยวนเหมยเอ่ยถามหนิงเยียน
"พี่ใหญ่ควรไปถามชายารักของท่านมากกว่า ถามชายาข้านะ" หนิงเยียนมองเวยอ๋องที่ตอบคำถามแทนนาง
หนานอ๋องรีบพาหยวนเหมยเดินออกไปทั้งที่โกรธา
เวยอ๋องกับหนิงเยียน
"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" เวยอ๋องพึ่งได้รู้ว่าเขารักนางมาก ในตอนที่นางตกลงไปในน้ำ
"ข้ามิเป็นไร" อย่าคิดนะว่านางจะอภัยให้เขา เรื่องที่เขาข่มเหงน้ำใจนาง
วิธีที่ทำให้หายหนาวที่ดีที่สุดเนื้อแนบเนื้อให้อุ่นกาย เขาถอดอาภรณ์ของตัวเองออกให้หมด
พร้อมทั้งจุดเตาไฟให้ความอุ่นภายในห้อง จุดกำยานหอมเพื่อผ่อนคลาย จากนั้นเดินถือชามยาเปิดม่านมุ้งเข้าไปหานางมารร้ายที่เตียง
"หนาว" กลีบปากงามขยับขึ้นมา
"ข้ากอดเจ้า เจ้าจะได้ไม่หนาว ดื่มยาเสียหน่อยจะได้มิป่วย" ตกน้ำเย็นจัดขนาดนั้น เขายังหนาวสั่นเลย นับประสาอันใดกับสตรีบอบบางเยี่ยงนางเล่า
เขาป้อนยา แต่นางไม่ยอมกิน
ไม่ได้เเล้ว เวยอ๋องตัดสินใจ ป้อนยาผ่านทางปาก ทำเยียงนี้หนิงเยียนจึงยอมกลืนยาลงไป จากนั้นนางจึงเผลอหลับ เขากอดนางเเน่น เนื้อแนบเนื้อมันช่างอุ่นยิ่งนัก
เขาจุมพิตที่หน้าผากงามอย่างแผ่วเบา ไม่ได้เขาจะลักหลับนางไม่ได้ ได้แต่ห้ามใจตัวเองไว้ สายตาเหลือบไปเห็นปิ่นหยกชั้นดี นี่นางยังเก็บของบุรุษอื่นไว้อึกรึ เวยอ๋องดึงปิ่นออกมาจากศีรษะนาง แล้วเดินมาทางหน้าต่าง ชั่วพริบตาเดียวปิ่นหยกแหลกสลายคามือ กลายเป็นผงธุลีดินไปแล้ว ให้นางคิดว่ามันได้จมหายไปกับสระบัวในจวนเสิ่นเสียดีกว่า
มุมปากหนายิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
ร่างหนาเดินไปที่เตียงเข้าไปในผ้าห่มโอบกอดนางมารร้ายอย่างสบายใจ เวยอ๋องกลัวที่จะรังแกคนป่วยเหลือเกิน ผู้ใดเล่าจะอดใจไหวเมื่อได้อยู่ใกล้คนงาม ขอเพียงเขาได้จุมพิตที่เเสนหวานกับนาง ก็พลันมีความสุขเเล้ว
ปากหนาประโลมเลยกลีบปากชมพูอย่างช้า ๆ จนหนิงเยียนสะดุ้ง นางหลับเพราะฤทธิ์ยา ในฝันนางได้จุมพิตกับหนุ่มรูปงาม จึงตอบสนองเวยอ๋องอย่างไวมาก
เนิ่นนานกว่าเขาจะถอนจูบ อีกทั้งยังมอบรอยแดงให้แก่นางมารร้าย ทรวงอกคู่งาม คู่นั้นผู้ใดเล่าจะอดใจไหว แต่สมองสั่งให้เขาหยุดกระทำเรื่องชั่ว กระนั้นเวยอ๋องจึงกลับมานอนกอดนาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว