นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 401

เมื่อเห็นบุตรสาวคนเล็กของตน เหล่าไท่ไท่ก็ตื่นเต้นมาก ตบลงบนแขนของโจวกุ้ยหลาน

“เจ้าลูกคนนี้ เจ้ายังจำได้ว่าเข้ามีแม่อยู่รึ”

โจวกุ้ยหลานพ่นลมเย็นออกดัง “ซี๊ด” “ท่านแม่ แรงมือท่านหนักยิ่งนัก”

“ไม่หนักแล้วเจ้าจะจำได้รึ เจ้าลูกคนนี้！”

ขณะคิด นางยกมือขึ้นคิดจะตีอีก แต่เมื่อกระทบบนร่างโจวกุ้ยหลาน กลับผ่อนแรงลง เหลือเพียงการตีเบาๆ

“กุ้ยหลาน เจ้ามาแล้วรึ”

เสียงสตรีดังขึ้นในห้อง โจวกุ้ยหลานหันหน้าไปมอง ก็เจอโจวคายจือนั่งอยู่ในห้อง โดยมีเอ้อร์ญากับซานญายืนอยู่ด้านข้าง

โจวกุ้ยหลานพาเสี่ยวฉานเดินเข้าไป “พี่สาวใหญ่ เอ้อร์ญาซานญา พวกเจ้าสบายดีไหม”

“สบายดีอยู่แล้ว” ขณะเหล่าไท่ไท่พูด แล้วโบกมือให้ทั้งสองคน “พวกเจ้าสองพี่น้องพูดคุยกันไปก่อน ข้าจะไปเรียกคนอื่นๆ มา”

ไม่รอให้โจวกุ้ยหลานปฏิเสธ นางเร่งฝีเท้าจากไป เด็กทั้งสองเห็นโจวกุ้ยหลาน ทยอยเอ่ยเรียก แล้วนิ่งเงียบทันที ดูเหมือนเด็กทั้งสองจะสูงขึ้นนิดหน่อย แต่นิสัยกลับหดหู่ขึ้นไม่น้อย

โจวกุ้ยหลานนั่งลง ก็ถูกโจวคายจือคว้ามือไว้ “กุ้ยหลาน เป็นเพราะเจ้า ครอบครัวพวกเราถึงมีชีวิตรอดมาได้！”

“พี่สาวใหญ่ ต่อหน้าเด็กๆ ท่านจะพูดเรื่องนี้ทำไมกัน”

นัยน์ตาโจวคายจือเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ “พวกเด็กๆ ล้วนรู้ความ พูดต่อหน้าพวกนางก็ไม่เป็นไร กุ้ยหลาน ผู้คนที่หมู่บ้านซุนล้วนตายหมดแล้ว ต้าหู่... ต้าหู่จากไปแล้ว...”

พูดถึงท่อนสุดท้าย เสียงของโจวคายจือสั่นเครือ

เอ้อร์ญากับซานญาเข้ามากอดโจวคายจือ ช่วยนางลูบหลัง

อาจเป็นเพราะเก็บกดไว้นานแล้ว ควบคุมอารมณ์ได้ไม่ไหว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเผชิญหน้ากับน้องสาวแท้ๆ

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ” โจวกุ้ยหลานไล่ถาม

โจวคายจืออดไม่ได้ที่จะร้อง “ฮื่อ” ออกมา

ไม่ทันให้นางได้เปิดปาก ประตูก็ถูกเปิดออก โจวต้าซานพาครอบครัวตนเข้ามา ทั้งยังมีโจวชิวเซียงและลูกของนาง หลังจากนั้นก็เป็นโจวต้าไห่ภรรยาและลูกของเขา และมี ครอบครัวของโจวเอ้อร์เฉียง กับลูกชายของโจวซ่านเย่

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว ก็ทักทายปราศรัยกันไม่กี่คำ แล้วทุกคนก็ถอนหายใจ เล่าเรื่องหลังโจวกุ้ยหลานจากไป

ที่แท้หลังจากนางไปได้ไม่นาน จางเสี่ยวจุ๋ยก็แต่งงานกับซุนโก่วต้าน ทันทีที่แต่งเข้าไป ก็สร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลซุนจนชีวิตไม่สงบสุข ต้าหู่ก็ถูกรังแก บางครั้งยังบังคับต้าหู่มาเอาอาหารที่บ้าน

โจวคายจือทิ้งต้าหู่ไม่ลง อยากพาเขามาด้วย แต่ต้าหู่กลับยังต้องการกลับไปอีก

เมื่อผู้คนจำนวนไม่น้อยกำลังจะอดตาย โจรก็มีมากขึ้น เผาทำลาย ฆ่า และปล้นสะดมทุกหนทุกแห่ง จนมาถึงหมู่บ้านซุน ผู้คนในหมู่บ้านซุนล้วนถูกฆ่าตาย เหลือเพียงจางเสี่ยวจุ๋ยคนเดียว จางเสี่ยวจุ๋ยผู้นี้ยังนำกลุ่มโจรเหล่านั้นมาที่หมู่บ้านต้าสือ ฆ่าผู้คนตายไปไม่น้อย และปล้นธัญพืชของทุกครัวเรือน

โจวต้าไห่เห็นว่าสถานการณ์ผิดปกติ จึงพาผู้คนไปในถ้ำที่เก็บธัญพืช ทุกคนจึงอาศัยอยู่ในถ้ำนั้น

ต่อมาได้ยินว่าฆ่าผู้คนตายไปทั่ว ทั้งมีบางคนก่อการกบฏด้วย พวกเขาจึงยิ่งไม่กล้าออกมา อยู่ในถ้ำเป็นเวลาหลายเดือน จนกระทั่งสวีฉางหลินไปตามหาพวกเขา ถึงได้พาพวกเขาทั้งหมดออกมา

“ตอนพวกเราไปบ้านพี่สาวรองพวกเจ้า บ้านพวกเขาเหลือเพียงเสี่ยวป่าวคนเดียว คนอื่นล้วนตายหมดแล้ว...”

โจวต้าซานกล่าวถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

คนอื่นๆ ที่นึกถึฉากนั้น สีหน้าซีดเผือด

โจวกุ้ยหลานหันหน้ามองเสี่ยวป่าว เห็นเขาตัวสั่นงันงก ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เหล่าไท่ไท่โอบเขาแล้วตบหลังเบาๆ ตามด้วยถอนหายใจ

ตอนมองเหล่าไท่ไท่อีกครั้ง ถึงพบว่าเส้นผมของนางขาวโพลนไปมากกว่าครึ่ง รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย