ฮ่อหยุนเฉิงตกใจ
ยัยนี่หายไปไหนนะ
เธอไม่ใช่ยาออกฤทธิ์อีกจนไม่มีแรง แล้วทำไมหายตัวไปไหนได้ละ
หรือว่า......จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดเป็นปม มองไปรอบๆ กลับไม่พบซูฉิงแม้แต่เงา
"ซูฉิง ซูฉิง!"เขาตะโกนเรียกเสียงดัง อย่างร้อนใจ
วินาทีต่อมา ร่างกายที่อ่อนนุ่มซูฉิงเข้ามาเกาะที่ด้านหลังของเขา
มือเรียวยาวขาวราวกับหิมะ กอดเข้าที่คอฮ่อหยุนเฉิงแน่น "ฮ่อหยุนเฉิง ฉันอยู่ตรงนี้"
"ทำไมไม่นอนอยู่บนเตียงดีๆ วิ่งวุ่นทำไม" อุณหภูมิร้อนแผ่ซ่านมา ฮ่อหยุนเฉิงถึงกับตัวแข็งทื่อ พูดน้ำเสียงแหบพร่า
ซูฉิงยกปลายเท้าขึ้นมา แล้วกระซิบข้างหู แววตาหรี่ลง พูดน้ำเสียงยั่ว"ฮ่อหยุนเฉิง ฉันทรมานมากเลย นายช่วยฉันหน่อยได้มั้ย......."
ฮ่อหยุนเฉิงกำผ้าเช็ดตัวแน่น แววตาเย็นชา ยืนตัวแข็งทื่อ แล้วก็พูดเสียงขรึม"เธอแน่ใจหรอ"
"อืม~"จากฤทธิ์ยา ซูฉิงกัดเข้าที่ใต้คางของเขา ฟันเล็กของเขากัดเบาๆ ที่ข้างหูของเขา มือเรียวยาวขาวก็ลูบไล้ลำคอของเขา
ฮ่อหยุนเฉิงถึงกับหายใจติดขัด
ผู้หญิงคนนี้ เหมือนกับจุดไฟ!
สติของเขาตอนนี้ขาดหายไปชั่วขณะ ฮ่อหยุนเฉิงหันกลับไป พวกที่ต่อต้านแขกส่วนใหญ่กดประตูกับประตู รู้สึกนุ่มนิ่มไปทั้งตัวเพราะยา
เขาโน้มตัวลงมา ก้มมองผู้หญิงหน้าแดงที่อยู่ตรงหน้า
เธอเงยหน้าขึ้นมา มองหน้าเขา ท่าทางเหมือนกับลูกแอปเปิลที่กำลังสุกหอมหวาน ทำให้รู้สึกควบคุมตัวไม่ได้
"ซูฉิง เธอเป็นคนจุดไฟเองนะ!"
เปลวไฟในดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็ลุกโชนขึ้นอย่างทนไม่ไหวแล้ว ก้มหน้าลงมาจูบริมฝีปากนุ่มระรื่นของซูฉิง
ฟันที่แตะสัมผัสกัน บรรยากาศที่เป็นใจอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งเพิ่มบรรยากาศให้เป็นใจจุดถึงจุดสูงสุด
รสชาติที่คุ้นเคย ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่อดกลั้นตัวเองอยู่หน้าประตูอีก อุ้มซูฉิงที่ตัวเบาไปที่เตียงใหญ่ แล้วก็โน้มตัวลงไปทาบทับ
ซูฉิงที่สติเลอะเลือน รู้สึกเพียงร่างกายที่ร้อนระอุ "ทรมานมากเลย ......อือๆ.....นายรังแกฉัน......"
เธอช่างนุ่มนวลเหลือเกิน แล้วร้องไห้หนักมา
น้ำตาไหลออกมาจากหาตา ฮ่อหยุนเฉิงก็หยุดทันที
เขาลงไปจากเตียง แล้วก็ค่อยๆ ห่มผ้าห่มให้กับซูฉิงอย่างเอ็นดู
ก้มมองดูเสื้อเชิ้ตที่ตนลงไประดมจูบอย่างดุดันเมื่อกี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็หน้าเคร่งลุกขึ้น แล้วจัดการเสื้อเชิ้ตของตัวเอง
เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไป
ซูฉิงเป็นเพราะว่าฤทธิ์ยา ถึงได้เป็นอย่างนี้
ทำไมเขาถึงได้อาศัยตอนที่ซูฉิงไม่ได้สติ ฉวยโอกาสตอนคนไม่ได้สติงั้นหรอ
ฮ่อหยุนเฉิงไม่อยากให้ครั้งแรกของเขาเป็นตอนที่ซูฉิงไม่ยินยอม
ถ้าหากว่าซูฉิงตื่นขึ้นมาแล้วเสียใจภายหลัง.......
ฮ่อหยุนเฉิงสวมเสื้อผ้า แววตาดุจไฟของเขาก็ถูกเขากดไว้แล้ว
เขาก้มมองดู ซูฉิงที่มองอยู่บนเตียง ที่ตอนนี้นอนหลับปุ๋ยไปแล้ว
ทำไมไม่ริมฝีปากบวมของเธอและหยดน้ำตาคริสตัลยังคงติดอยู่ที่ตรงหายตาของเธอ แสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ฮ่อหยุนเฉิงเกือบจะคิดว่ามันเป็นความฝันในตอนนี้
ฮ่อหยุนเฉิงก้มลงมาแล้วค่อยๆ เช็ดน้ำตาตรงหางตาให้เธอ อย่างระมัดระวังและถนุถนอม
จากนั้นก็หยิบเอาผ้าเช็ดตัวมาที่ข้างเตียง แล้วก็ทำตามที่เหอหงเหว่ยบอก ค่อยๆ เช็ดตัวเพื่อให้อุณหภูมิในตัวของซูฉิงลดลง......
เช้าวันต่อมา
อาการปวดหัวแทบระเบิด!
ซูฉิงที่ลืมตาขึ้นอย่างสับสน นวดขมับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น