นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 269

ซูฉิงกลอกตามองบนมองฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่พอใจ "ไอ้บ้า"

"ทำไม หรือว่าเมื่อคืนนี้เธออยากให้เรื่องระหว่างเราเกิดอะไรขึ้นหรอ "ฮ่อหยุนเฉิงยกยิ้มมุมปาก พูดด้วยน้ำเสียงล้อ

"นายสิหวัง!"ซูฉิงโมโหแทบระเบิด ใบหน้าเล็กก็เห่อร้อนขึ้นมาด้วยความโกรธ........

ฮ่อหยุนเฉิงขำออกมาเบาๆ เขาโน้มตัวลงมา ริมฝีปากบางขยับเข้ามาให้ใกล้หูของซูฉิง น้ำเสียงแหบของเขาก็พูดขึ้น" เธอพูดไม่ผิดแม้แต่น้อย ฉันหวังไว้อย่างนั้น หวังมาก....."

น้ำเสียงที่ชวนขนลุก.....

ใบหน้าของซูฉิงก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมา เธอรีบผลักฮ่อหยุนเฉิงออก และกระแอมเสียงพูด "นายไม่ใช่บอกว่าจะไปทำอาหารเช้าให้ฉันกินหรอ ยังไม่รีบไปอีก!"

"อืม "ฮ่อหยุนเฉิงตอบรับคำ ไม่ล้อเธอเล่นอีก แล้วก็เดินหันหลังลงไปข้างล่าง

ผู้ชายคนนี้นี่!

ซูฉิงมองฮ่อหยุนเฉิงที่เดินออกไปจากห้อง แล้วรีบเดินลงไปจากเตียง แล้วรีบสวมเสื้อผ้าให้ดี

เมื่อคืนภาพที่ทำให้น่าขายหน้าก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมาในหัวของซูฉิง ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อวาน เธอจำได้ว่าฮ่อหยุนเฉิงอุ้มเธอมาวางไว้บนเตียง แล้วก็ระดมจูบเธออย่างบ้าคลั่ง

ต่อมา......ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงได้หยุดละ

หรือว่าเสน่ห์ของเธอไม่พองั้นหรอ

เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย?!

หยุด หยุดเลย!

ซูฉิงใช้มือตบหน้าตัวเองเบาๆ แล้วสูดลมหายใจเข้า แล้วรีบสงบสติอารมณ์ของตัวเอง

จากนั้นก็ไปล้างหน้าล้างตาแล้วเดินตามลงไปข้างล่าง มองไปที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารเช้า ล้วนเป็นของโปรดของเธอทั้งนั้น

ซูฉิงอดที่จะอบอุ่นใจขึ้นมาไม่ได้

ฮ่อหยุนเฉิงผู้ตัวเย่อหยิ่ง เย็นชา ก็มีมุมอ่อนโยนแบบนี้ด้วย

ตอนที่เธอเป็นหวัดมาหลายวันก็มีฮ่อหยุนเฉิงนี่แหละที่คอยดูแลเธอ

ดูเธอกินยาตรงเวลาด้วยตัวเอง และต้องพักผ่อนให้ตรงเวลา ดูแลเธอยามพักผ่อน

"โอเค"ซูฉิงรับยามา แล้วก็กินโจ๊กไปไม่กี่คำ จากนั้นก็กินยา

เห็นซูฉิงที่กินยาอย่างว่าง่าย ฮ่อหยุนเฉิงก็ยกยิ้มแล้วหยิบตะเกียบขึ้นมากินข้าวอย่างละเมียดละไม

แม้จะเป็นเพียงท่าทางกินอาหารเช้าอย่างง่าย ฮ่อหยุนเฉิงก็ทำให้ดูดีมีสง่าเหมือนกับเกิดมาเพื่อเป็นราชาก็ไม่ปาน

ซูฉิงที่มองแล้วรู้สึกหวั่นไหว

"มองพอรึยัง"ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด

ซูฉิงถึงได้ตั้งสติขึ้นมาได้ เม้มปากพูด"ฮ่อหยุนเฉิง ฉันอยากกินขนมจิ้งเกาของร้ายอู่ฟางจาย"

ฮ่อหยุนเฉิงหยุดชะงัด ริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น"ของพวกนี้เธอไม่ชอบหรอ"

"แค่ไม่อยากกินของพวกนี้ ฉันอยากกินขนมจิ้งเกาของร้านอู่ฟางจาย "ซูฉิงก็ไม่รู้ว่าทำไมอารมณ์ถึงได้แปลกๆ นึกอยากกินขนมจิ้งเกาที่ทั้งอ่อนนุ่มหอมหวานของร้านอู่ฟางจาย

"ฉันจะไปซื้อให้เธอ เธอรอฉันอยู่ที่บ้านนะ"ฮ่อหยุนเฉิงวางตะเกียบลง แล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นก็หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาโดยไม่พูดอะไรเตรียมจะออกไปข้างนอก

"เดี๋ยวก่อน"

ซูฉิงก้มมองดูเวลา "ร้านอาหารเช้าของอู่ฟางจายเปิดตอนสิบโมงเช้า ตอนนี้9โมงเช้า และร้านอู่ฟางจายมีแค่เมืองตะวันตก รีบไปตอนนี้ร้านก็ยังไม่ทันเปิด"

เขาหยุดเดิน แล้วหันมาทางเธอ "ขอแค่เธออยากได้ ไม่มี ก็ต้องมี"

"รอฉันอยู่ที่บ้านอย่างว่าง่ายนะ "

น้ำเสียงที่ชัดเจนของเขากำลังจั๊กจี้หัวใจของเธอ ราวกับถูกขนนกนุ่มมาทำให้จั๊กจี้

ซูฉิงนั่งลงบนเก้าอีก ในหูยังคงดังก้องคำพูดของฮ่อหยุนเฉิง

ผู้ชายคนนี้เห็นใบหน้านิ่งขรึมเย็นชา คนแปลกหน้าห้ามเข้าใกล้ แต่มักจะแกล้งเธอยามที่เผลอตลอด

และเวลานี้เอง เสียงข้อความดังขึ้นดึงสติซูฉิงให้กลับคืนมา