นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 345

เมือง A โรงพยาบาล

ถังรั่วอิงนอนอยู่บนเตียงอย่างกระสับกระส่าย เธอไม่ได้เจอฮ่อหยุนเฉิงมาหลายวันแล้ว

ตั้งแต่วันนั้นที่สวีหว่านเอ๋อร์มาที่โรงพยาบาล หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงไปกับเธอ ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ได้มาที่โรงพยาบาลอีกเลย

จากนั้น ก็มีข่าวว่าสวีหว่านเอ๋อร์กรีดข้อมือเพราะฮ่อหยุนเฉิง

ถังรั่วอิงโทรหาฮ่อหยุนเฉิงหลายครั้ง ทว่าไม่มีคนรับสาย

เธอครุ่นคิดแล้วโทรหาหลินเหยียนเฟิง

หลินเหยียนเฟิงกำลังประชุม อยู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากถังรั่วอิง

นึกถึงคำสั่งของฮ่อหยุนเฉิง หลินเหยียนเฟิงจึงรับสายโทรศัพท์ "คุณถัง"

"ผู้ช่วยหลิน พี่เฉิงล่ะ? ทำไมฉันติดต่อเขาไม่ได้? เขาอยู่ที่บริษัทมั้ย?" ถังรั่วอิงเปิดปากถาม

หลินเหยียนเฟิงตอบเสียงทุ้ม "ประธานฮ่อไปบรรเทาทุกข์ผู้ประสบภัยที่เมือง Y ครับ"

"อะไรนะ? เขาไปเมือง Y แล้ว?" เสียงพูดของถังรั่วอิงขาดห้วง

สิ่งแรกที่ใจเธอนึกถึงคือซูฉิงก็อยู่ที่เมือง Y

"ใช่ครับ" หลินเหยียนเฟิงผงกศีรษะ "คุณถัง ที่เมือง Y เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ บริษัทของเรามุ่งมั่นที่จะทำการกุศล และท่านประธานได้ไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยด้วยตนเอง เพื่อภาพลักษณ์ของบริษัท "

"เอาเถอะ ฉันรู้แล้ว ขอบคุณค่ะผู้ช่วยหลิน" ถังรั่วอิงวางโทรศัพท์ไปอย่างผิดหวัง

คาดไม่ถึงว่าฮ่อหยุนเฉิงจะไปเมือง Y เป็นการไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยจริงๆ? หรือว่า...เพราะซูฉิงกัน?

แค่นึกถึงซูฉิง ไฟริษยาในนัยน์ตาของถังรั่วอิงก็กดเอาไว้ไม่อยู่

ในเวลานี้เอง ถังรั่วอิงได้รับข้อความ

ใบหน้าของเธอเย็นชาลงหลายส่วน

ถังรั่วอิงเปลี่ยนชุดคนไข้ของโรงพยาบาลไปสวมชุดกระโปรง หยิบกระเป๋าถือ ออกจากห้องพักคนไข้

"คุณถัง ทำไมคุณ..." นางพยาบาลมองถังรั่วอิงอย่างตกใจ

ถังรั่วอิงโค้งมุมปาก "นอนทั้งวันมันน่าเบื่อ ฉันจะออกไปเดินเล่น"

นางพยาบาลพูดอย่างห่วงใยว่า "ก็จริง แต่คุณถังต้องระวัง ตอนนี้ร่างกายคุณอ่อนแอมาก อย่าเดินนานนะคะ"

"ฉันจะทำ" ถังรั่วอิงเอ่ยอย่างประหม่า

เมื่อเดินออกจากประตูโรงพยาบาล รถสีดำจอดอยู่หน้าถังรั่วอิง

ประตูรถเปิดออก บอดี้การ์ดชุดดำพูดกับถังรั่วอิงว่า "ขึ้นรถเถอะ คุณถัง"

ถังรั่วอิงมองไปรอบๆ เมื่อไม่ผิดสังเกตจึงขึ้นไปบนรถ

รถแล่นไปจนสุดเขตชานเมือง หยุดลงหน้าวิลล่าที่อยู่ข้างภูเขาและแม่น้ำไหลผ่าน

"ถึงแล้วครับ คุณถัง" คนขับรถเปิดประตู

"ขอบคุณ!" ถังรั่วอิงลงจากรถเดินเข้าไปใยวิลล่า

ในห้องนั่งเล่นของวิลล่า ชายร่างสูงสวมสูทสีเทาควันบุหรี่ ใบหน้าเย็นชากำลังนั่งอยู่บนโซฟารอถังรั่วอิง

คือหลี่เฉิงหยาง

"มาแล้วเหรอ?" เห็นถังรั่วอิงเข้ามา หลี่เฉิงหยางจึงเงยหน้ามอง

ถังรั่วอิงพูดอย่างระมัดระวังว่า "พี่"

"เธอมาที่นี่ ไม่มีคนเห็นใช่มั้ย?" หลี่เฉิงหยางถามเสียงเย็น

ถังรั่วอิงรีบส่ายศีรษะ "ไม่มี ฉันระวังมาก"

"เรื่องที่ฉันให้เธอทำ ทำไมตอนนี้ยังไม่เรียบร้อยอีก?!" หลี่เฉิงหยางลุกขึ้นก้มลงมามองถังรั่วอิง ใบหน้าเย็นกระด้าง