นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 348

ถังรั่วอิงเองก็รีบวิ่งตามออกไป เธอต้องได้เจอพี่ชาย!

โชคดีที่ซานเกอและพรรคพวกเปิดไฟฉายเพื่อออกตามหา และไม่ได้สนใจถังรั่วอิงที่ตามมาข้างหลัง

ถังรั่วอิงไล่ตามมาถึงหน้าผา เธอเห็นเด็กผู้หญิงยืนอยู่บนหน้าผาและไม่เห็นพี่ชายคนนั้นแล้ว

ซานเกอลูบหัวโล้นอย่างโกรธจัด ก่อนจะถ่มน้ำลายลงพื้น "บัดซบ เวรเอ๊ย...จับให้ได้สักคน เอาตัวเธอกลับ!"

หลังจากพูดจบ พวกผู้ชายก็รวมตัวกันมองเด็กหญิงตัวน้อยอย่างกระหายและจะเอาตัวเธอกลับ

เด็กผู้หญิงเองก็ตกใจกับสถานการณ์ ก่อนจะส่ายหัวและถอยหลัง จนกระทั่งถึงขอบหน้าผาก็ยังไม่หยุด และทันใดนั้นก็เหยียบอากาศแล้วร่วงลงไป

"กรี๊ด!"

ถังรั่วอิงมาทันแค่ได้ยินเสียงกรีดร้องเท่านั้น

เมื่อความคิดของเธอกลับมา ถังรั่วอิงก็ขมวดคิ้ว

ตอนนั้นที่เด็กผู้หญิงตกลงไปจากที่สูงขนาดนั้นคงตายไปแล้ว

และพ่อบุญธรรมก็รับเลี้ยงเธอเพียงเพราะเธอเป็นลูกสาวของผู้ลักพาตัว และพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น หลายปีที่ผ่านมา พ่อบุญธรรมของเธอจงใจเลี้ยงดูเธอให้เป็นถังถัง และให้เธอเข้าใกล้ฮ่อหยุนเฉิงในเวลาที่เหมาะสม จุดประสงค์คือเพื่อล้มล้างตระกูลฮ่อกรุ๊ป

เธอไม่รู้ว่าบ้านตระกูลหลี่และบ้านตระกูลฮ่อมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน รู้เพียงแค่ว่าเธอรักฮ่อหยุนเฉิง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเห็นฮ่อหยุนเฉิง เธอก็ตกหลุมรักเขาอย่างอดไม่ได้

ดังนั้นเธอจะไม่ทำอะไรที่ทำร้ายฮ่อหยุนเฉิง!

...

เมือง Y

อู๋เทียนเหอนอนอยู่ในห้องผู้ป่วยและอยู่ในอาการโคม่าไม่ได้สติ

ซูฉิงฝังเข็มให้เขาตรงเวลาทุกวัน ดังนั้นสภาพขาขวาของเขาจึงไม่ได้แย่ลง

"ซูฉิง เทียนเหอเป็นไงบ้าง?" ดวงตาของยวี๋น่าเต็มไปด้วยความกังวล

ซูฉิงมีความชำนาญและฝังเข็มอย่างระมัดระวังให้กับอู๋เทียนเหอ "ไม่ต้องห่วงนะ ฉันควบคุมอาการเขาตอนนี้ได้แล้ว อาการของเขายังถือว่าค่อนข้างคงที่ เมื่อวานนี้คุณอาฉียังบอกฉันว่าเขาจองตั๋วเครื่องบินไปเมือง A แล้ว พรุ่งนี้เราพาอู๋เทียนเหอกลับเมือง A ได้เลย"

"เยี่ยมไปเลย ฉันจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!" ยวี๋น่าเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

ซูฉิงพยักหน้า เมื่อเห็นยวี๋น่าออกไปก็เริ่มจัดของของตัวเอง

"พรุ่งนี้พวกเธอจะกลับไปที่เมือง A เหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ ในมือถือนิตยสารการเงิน แต่สายตากลับจับจ้องไปที่ซูฉิงซึ่งยุ่งอยู่ตลอดเวลา

"ใช่แล้วล่ะ อาการบาดเจ็บของอู๋เทียนเหอจะล่าช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว" ซูฉิงเก็บของทุกอย่าง ก่อนจะมองกลับไปที่ฮ่อหยุนเฉิงและยิ้ม

ฮ่อหยุนเฉิงถึงกับใจสั่น

เขาวางนิตยสารในมือลงและเดินเข้าไปหาซูฉิง และพูดว่า "พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปกับพวกเธอด้วย"

"ได้ไงล่ะ?" ซูฉิงส่ายหัว "นายอย่ากลับไปเลยดีกว่า ในเมื่อนายบอกว่าจะมาเมือง Y เพื่อสงเคราะห์ผู้ประสบภัย นายควรจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน ถ้านายกลับไปเร็วถังรั่วอิงต้องสงสัยแน่"

"ทำไมเธอถึงไม่อยากอยู่กับฉัน" ฮ่อหยุนเฉิงเหยียดมือออก ก่อนจะมือใหญ่จะโอบรอบเอวเรียวบางของซูฉิง

ระยะห่างน้อยลง จนทำให้การหายใจของซูฉิงกระชับขึ้น

ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาพ่นไปที่คอของซูฉิงจนจั๊กจี้

ซูฉิงรู้สึกเพียงร้อนผ่าวบนใบหน้า

ทำไมผู้ชายคนนี้ทำอะไรคลุมเครือแบบนี้นะ?

อู๋เทียนเหอยังอยู่ในห้องนะ!

ซูฉิงรีบดึงฮ่อหยุนเฉิงไปที่ทางเดินด้านนอกห้อง ก่อนจะพูดด้วยความไม่พอใจ "ฉันอยากอยู่กับนายแน่นอนสิ แต่เรื่องนี้สำคัญ นายลืมไปแล้วเหรอว่าหลินเจียต้งอาจเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุของพ่อนาย และหลินเจียต้งตอนนี้ก็กำลังพึ่งหลี่เฉิงหยาง และถังรั่วอิงก็มีความสัมพันธ์ที่แยกไม่ออกกับหลี่เฉิงหยางด้วย"

"เธอพูดถูก" เมื่อพูดถึงอุบัติเหตุของพ่อใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็แน่นิ่ง

ในฐานะลูกชาย เขามีหน้าที่ต้องค้นหาความจริงในตอนนั้น และเขาจะปล่อยให้พ่อเขาตายอย่างลึกลับไม่ได้