นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 416

ยวี๋น่าก้มหน้าลงพลางหลบสายตาจากผู้ใหญ่ทั้งสองท่านตรงหน้า หญิงสาวเอ่ยพูดกับคนทั้งสองด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า "คุณลุงคุณป้าคะ หนูเป็นห่วงหลินหนาน ดังนั้นหนูขอ… "

คุณแม่ของหลินหนานไม่รอฟังคำขอของเธอด้วยซ้ำ หญิงชราเดินเข้าไปประกบขอบเตียงที่มีร่างของหลินหนานนอนอยู่ มือหยาบกร้านลูบหน้าผากของลูกชายอย่างเบามือ

ภายในใจของหญิงชรานั้นมีความกรุ่นโกรธเป็นอย่างมาก เหตุเพราะหญิงสาวสวยตรงหน้านั้นเป็นต้นเหตุให้ลูกชายของเธอต้องมีสภาพเป็นแบบนี้

"หลินหนานมีสภาพเป็นแบบนี้ เธอคงดีใจไม่น้อยเลยสินะ?"

"คุณป้าคะ หนูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะคะ พอรู้หลินหนานประสบอุบัติเหตุ หนูก็…" ภายในใจของยวี๋น่าเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ

เธอไม่ได้อยากให้หลินหนานมีสภาพเป็นแบบนี้ เมื่อรู้ว่าหลินหนานประสบอุบัติเหตุเธอก็เสียใจกับเรื่องนี้ไม่แพ้คนอื่นเช่นกัน

"ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ลูกฉันจะเกิดอุบติเหตุแบบนี้ไหม? หรือว่าเธอจะตลบตะแลงว่ามันไม่ใช่แบบที่ฉันพูด? เธอออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะ! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ"

เมื่อได้ฟังหญิงชราเอ่ยปากขับไล่ ยวี๋น่าก็พลันน้ำตาไหลพรากทันที "คุณป้าคะ หนูอยากจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลหลินหนาน หนูอยากให้เขาสบายใจเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเจอหนู"

เพราะเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากที่หลินหนานรีบร้อนไปขัดขวางเธอไม่ให้เธอไปทำแท้ง จนเจ้าตัวเกิดอุบัติเหตุในที่สุด ดังนั้นเธออยากให้หลินหนานสบายใจเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบเธอกับลูก ให้เขาได้รับรู้ว่าลูกยังปลอดภัยดี

แต่เมื่อแม่ของหลินหนานได้ฟังกลับรู้สึกไม่พอใจขึ้นอีกเป็นเท่าตัว "เธอบ้าหรือยังไง! เธออยากให้เขาตื่นขึ้นมาเห็นเธอแล้วโกรธจนหมดสติไปอีกหรือยังไง? รีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะ!"

"ฉันบอกให้เธอออกไป เธอฟังไม่เข้าใจเหรอ?"

หญิงชราด่ากราดและขับไล่ยวี๋น่าออกมาราวกับหมูกับหมา

ซูฉิงประคองแขนของยวี๋น่า เธอรับรู้ได้ทันทีว่าในตอนนี้เพื่อนรักกำลังเปราะบางอย่างถึงที่สุด แขนเรียวขาวสั่นไหวอย่างรุนแรง ไม่รู้ว่าที่เพื่อนรักมีอาการสั่นไหวแบบนี้เพราะถูกแม่ของหลินหนานตะคอกและด่ากราดหรือเป็นเพราะคิดว่าหลินหนานมีสภาพแบบนี้เพราะตัวเธอเป็นต้นเหตุ

"ยวี๋น่า เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ? ฉันบอกให้เธอออกไปไง! อย่าเข้าใกล้ลูกชายฉันอีก"

หญิงชรายังไม่หยุดก่นด่าและขับไล่ คำพูดแต่ละคำที่หญิงชราพ่นกราดออกมานั้นทำให้ร่างบางสั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ ซูฉิงทนเห็นสภาพเพื่อนรักไม่ไหวเธออยากที่จะลุกขึ้นและเอ่ยปากพูดกับหญิงชราแทนยวี๋น่า แต่เธอกลับถูกมือของยวี๋น่าดึงรั้งไว้เสียก่อน

เพราะยังไงแม่ของหลินหนานก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสกว่า เธอไม่ควรที่จะโต้เถียงให้เกินงาม

ชายชราที่ได้ศักดิ์เป็นพ่อของหลินหนานยืนมองเหตุการณ์นี้อยู่นาน ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดปากพูดออกมา

"ยวี๋น่า เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอเฝ้าและคอยดูแลหลินหนานอยู่หลายวันคงจะเหนื่อยมากแล้ว กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ แล้วพรุ่งนี้เช้าเธอค่อยกลับมาใหม่"

เมื่อหญิงชราได้ฟังคำพูดของชายชราก็เกิดอาการไม่พอใจ "คุณจะให้มันมาที่นี่อีกทำไม?"

"พอได้แล้ว ยังไงยวี๋น่าก็กำลังตั้งครรภ์ เด็กในท้องของเธอก็คือเลือดหน้าเชื้อไขของพวกเรา"ชายชราพูดพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เมื่อยวี๋น่าได้ยินคำอนุญาตให้เธอสามารถมาหาหลินหนานได้ในเช้าวันพรุ่งนี้ หญิงสาวพยักหน้าตกลงรัวๆด้วยความดีใจ

"คุณลุงคุณป้าคะ งั้นวันนี้ขอรบกวนช่วยดูแลหลินหนานหน่อยนะคะ"

เมื่อพูดจบซูฉิงและยวี๋น่าก็ได้เดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วย

"ซูฉิง เธอได้พกแผ่นแปะท้องมาไหม?"

"ไม่มีนะ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ฉันปวดท้อง"ยวี๋น่าพูดเผยสีหน้าเจ็บปวดออกมา

เมื่อได้ยินประโยคนี้ซูฉิงจึงเพ่งสายตาไปมองยวี๋น่า ในขณะนี้มือของยวี๋น่ากำลังประคองท้องด้วยสีหน้าเจ็บปวด

ซูฉิงจึงรีบพยุงร่างที่อ่อนแรงลงของยวี๋น่าไว้ "ฉันไม่ได้พกมา แต่ด้านนอกโรงพยาบาลมีห้างสรรพสินค้า ที่นั่นน่าจะมีขาย เดี๋ยวฉันไปซิ้อมาให้เธอห่อนึง เธอไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ เธอยังมีลูก ทำไมเธอถึงไม่ระวังตัวเลย?"

ซูฉิงรีบออกไปซื้อแผ่นแปะท้องมาให้ยวี๋น่าและยังซื้อชาร้อนมาให้เธออีกแก้วเพื่อบรรเทาอาการปวด

โชคดีที่โรงแรมที่ยวี๋น่าพักอยู่ไม่ได้ห่างจากโรงพยาบาลมากนัก เพียงแค่พริบตาเดียวก็ถึงที่หมายแล้ว

ในช่วงระยะเวลาสั้นๆนั้นเองยวี๋น่าที่นั่งเบาะข้างคนขับกลับมีอาการไม่สู้ดีนัก ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือดตลอดทาง

ยวี๋น่าหันหน้ามาถามซูฉิงเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง "ถึงแล้วเหรอ? วันนี้ฉันรู้สึกเมารถมากๆ"

ซูฉิงมองดูหญิงสาวข้างกายด้วยความเป็นห่วง และเธอจึงยื่นมือไปอังหน้าผากของอีกฝ่ายทันที "เธอเป็นไข้หรือเปล่า? ทำไมดูเหนื่อยอ่อนแปลกๆ"

ยวี๋น่าก้าวขาลงจากรถและพูดกับซูฉิงเพื่อคลายความกังวลของอีกฝ่าย "ฉันไม่ได้ป่วยหรอก อาจจะเป็นเพราะเมื่อฉันไม่ได้กินข้าว ตอนนี้เลยเมารถหนัก"

เมื่อทั้งสองคนกลับมาถึงห้องพัก ซูฉิงก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับยวี๋น่า ใบหน้าขาวของเพื่อนรักเต็มไปด้วยเหงื่อ

"ยวี๋น่า เธอเป็นอะไรกันแน่? "

ซูฉิงจับข้อมือของยวี๋น่าเพื่อจะตรวจดูชีพจรของอีกฝ่ายว่าปกติหรือไม่

ยวี๋น่ารีบผลักร่างของซูฉิงออกอย่างแรง และพุ่งตัววิ่งเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

"ปัง!"