นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 417

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ซูฉิงก็รีบประคองร่างยวี๋น่าลงจากรถทันที "ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกว้าวุ่นใจอยู่ใช่ไหม? เธอหลับตาลงนะ ไม่ต้องมองทาง ถ้าทำแบบนี้อาการมันจะดีขึ้น"

ยวี๋น่าทำตามคำบอกของซูฉิงอย่างเชื่อฟัง เธอปิดเปลือกตาลงและให้ซูฉิงเป็นคนนำทางเธอ

แท้จริงแล้วคำกล่าวของซูฉิงนั้นหญิงสาวพูดออกมาเพื่อโกหกไม่ให้ยวี๋น่ารู้ว่าโรงพยาบาลที่เธอพามาคือโรงพยาบาลเดียวกับที่หลินหนานพักรักษาตัวอยู่

ในขณะขับรถมาที่นี่ซูฉิงก็ได้ดำเนินการลงทะเบียนจองคิวผู้ป่วยฉุกเฉินไว้แล้ว ดังนั้นพวกเธอจึงสามารถตรงดิ่งไปยังแผนกสตินรีเวชได้ทันที

ในห้องฉุกเฉินมีหญิงสาวตั้งครรภ์รายหนึ่งกำลังตรวจรักษาอยู่ ซูฉิงจึงพยุงหยี๋น่าให้นั่งรอก่อน

"คุณหมอคะ ฉันเห็นเลือดไหลออกมา มันจะเป็นอันตรายอะไรไหมคะ…"

"คุณอย่ากังวลไปเลย มันเป็นอาการปกติ ฉันยังเคยตรวจเจอคนไข้ที่กำลังตั้งครรภ์และมีประจำเดือนมายาวนานถึงหกเดือน"

เสียงพูดคุยระหว่างคนไข้สาวและคุณหมอดังออกมาจากในห้องตรวจ

"ยวี๋น่า เธอได้ยินไหม ขณะตั้งครรภ์และมีเลือดไหลออกมาอาจไม่ได้ร้ายแรงอะไร เธออย่าเพิ่งกังวลไปเลยนะ"

"อืม" ยวี๋น่าพยักหน้าขึ้นลงเบาๆทั้งที่ยังหลับตาอยู่ มือบางกำเสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ไว้นั้น เธอพยายามสะกดกลั้นความกลัวทั้งหมดไว้ แต่เธอก็ยังไม่คลายความกังวลทั้งหมดลง เพราะเธอยังคงมีอาการปวดท้องอยู่ เธอกลัว…

เมื่อหญิงสาวตั้งครรภ์รายนั้นเดินออกมาจากห้องตรวจ ซูฉิงก็รีบประคองร่างของยวี๋น่าเข้าไปในห้องตรวจทันที

ยวี๋น่าลืมตาขึ้นและค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องตรวจ เธอแอบลอบมองป้ายชื่อของแพทย์สาวตรงหน้าจึงทำให้เธอรู้ว่าโรงพยาบาลที่ซูฉิงพาเธอมานั้นคือโรงพยาบาลเดียวกับที่หลินหนานอยู่

ยวี๋น่าหันมามองซูฉิงด้วยความตื่นตกใจ และพยายามจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ "ซูฉิง ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า…"

ซูฉิงดันร่างของยวี๋น่าให้นั่งลงบนเก้าอี้และพูดเกลี้ยกล่อมหญิงสาวข้างกาย "เธอมาถึงที่นี่แล้วนะเธอจะไม่ตรวจดูหน่อยเหรอ ไม่แน่ถ้าเธอออกไปตอนนี้อาจจะพบกับพวกเขาก็ได้ ฉันว่าให้คุณหมอตรวจอาการของเธอตอนนี้ดูซะก่อนดีกว่า"

แต่ยวี๋น่าก็ยังคงกังวลและพยายามพูดโต้กลับ "แต่ว่า…"

ซูฉิงจึงพูดปลอยโยนอีกฝ่ายและโน้มน้าวให้ยวี๋น่ายอมตรวจรักษา "เธออย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ตรวจรักษาให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า"

และเมื่อแพทย์สาวเห็นหญิงสาวตรงหน้าทั้งสองเลิกโต้เถียงกัน เธอจึงเอ่ยถามขึ้น "ไม่ทราบว่าอาการของคุณเป็นอย่างไรบ้างคะ？"

ยวี๋น่าจึงต้องตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง "คุณหมอคะ ฉันปวดท้อง และฉันเห็นเลือดไหลออกมา"

แพทย์สาวจ้องมองยวี๋น่าเพียงชั่วครู่และเอ่ยปากสั่ง "คุณเหลือบตาขึ้นด้านบนนะคะ ขอหมอตรวจดูหน่อย"

ยวี๋น่าปฎิบัติตามคำสั่งของแพทย์สาวอย่างว่าง่าย

"คุณปวดท้องตรงบริเวณไหนคะ? ตรงนี้? หรือว่าตรงนี้?"

แพทย์สาวเอ่ยถามพลันเอื้อมมือไปกดบริเวณท้องของยวี๋น่าด้วยความเบามือ

ยวี๋น่าพยายามชี้ไปที่ท้องของเธอ "ฉันปวดบริเวณท้องด้านล่าง"

"เช้าวันนี้คุณได้ทานอาหารหรือยังคะ?" แพทย์สาวเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

"ไม่ค่ะ"

"โอเค งั้นคุณต้องลองไปเจาะเลือดตรวจดูหน่อยและดูอัลตราซาวนด์ด้วย "

"คุณหมอคะ ลูกของฉันยังปลอดภัยดีใช่ไหมคะ?"

แพทย์สาวตอบกลับด้วยเสียงอันนิ่งขรึม "ช่วงนี้คุณอาจจะพักผ่อนน้อย และสภาพจิตใจก็แย่ จึงทำให้มีเลือดไหลออกมาแบบนี้ คุณคิดว่าลูกของคุณจะยังปลอดภัยดีอยู่เหรอคะ? นี่เป็นสัญญาณแรกของการมีโอกาสแท้งบุตร"

เมื่อได้ยินประโยคจากปากแพทย์สาว ยวี๋น่าก็มีอาการตกใจเป็นอย่างมาก "คุณหมอคะ คุณจะต้องช่วยลูกของฉันนะคะ"

แพทย์สาวพยายามแกะมือของคนไข้ตรงหน้าออกและพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง "คนที่สามารถปกป้องลูกได้คือตัวคุณเองไม่ใช่ฉัน คุณจะต้องควบคุมอารมณ์และความรู้สึกของตัวเอง ขณะนี้อายุครรภ์ของคุณยังน้อยจึงไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ ถ้าคุณยังไม่ดูแลตัวเองแบบนี้ ใครก็ไม่สามารถช่วยเหลือคุณได้"

"ไม่ต้องกังวลไป มันเป็นแค่สัญญาณเตือนให้คุณระวังการแท้งบุตรเพียงเท่านั้น ถ้าต่อไปคุณดูแลตัวเองดีๆ รับรองว่าลูกของคุณจะปลอดภัยแน่นอน ตอนนี้คุณไปชำระเงินก่อนนะ แล้วฉันจะอัลตราซาวนด์ให้คุณ"

ยวี๋น่าพยักหน้าตอบรับคำอย่างรวดเร็ว "อืม!"

ซูฉิงรีบจัดการจ่ายเงินค่ารักษาผ่านทางโทรศัพท์ และให้แพทย์สาวนำตัวยวี๋น่าไปตรวจอัลตราซาวนด์

แพทย์สาวนำพายวี๋น่ามายังห้องอัลตราซาวนด์ขนาดใหญ่ เครื่องอัลตราซาวนด์ในที่นี้มีอยู่ทั้งหมดหกเครื่องด้วยกัน ทุกๆเครื่องอัลตราซาวนด์จะประกอบไปด้วยเตียงคนไข้ที่ตั้งอยู่ข้างๆและผ้าม่านเพื่อปกปิดร่างของคนไข้ขณะที่ตรวจรักษา

แพทย์สาวเหลือบตามองเธอและออกคำสั่งทันที "คุณขึ้นไปนอนบนเตียงและถอดเสื้อผ้าออก กางเกงก็ถอดลงเพียงเล็กน้อยนะ"

ยวี๋น่าได้รับความช่วยเหลือจากซูฉิงในการทำตามคำสั่งของแพทย์สาว และแพทย์สาวคนนั้นเมื่อออกคำสั่งเสร็จก็จัดการดึงม่านปิดลง