นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 419

แม่หลินหนานเหลือบมองซูฉิงและยวี๋น่าเพียงวูบหนึ่ง "ตอนนี้หนานหนานกำลังต้องการเธอ คุณหมอกำลังช่วยปฐมพยาบาลเขาอยู่ เธอก็รู้ดีใช่ไหมว่าหนานหนานรักเธอมากแค่ไหน เพราะฉะนั้นเธอสามารถช่วยให้เขาฟื้นตัวขึ้นมาได้"

"หลินหนานเป็นอะไรไป ทำไมต้องให้คุณหมอมาปฐมพยาบาล ฉันจะไปหาหลินหนานเดี๋ยวนี้แหละ!"

เมื่อยวี๋น่าได้ยินว่าหลินหนานกำลังอยู่ในอันตราย เธอจึงดึงเข็มฉีดยาที่ติดอยู่กับข้อมือออกทันที เธออยากจะรีบไปหาหลินหนานให้เร็วที่สุดแต่กลับถูกซูฉิงดึงรั้งไว้

"เธอกำลังจะทำอะไร? เธอจำที่คุณหมอบอกไม่ได้เหรอ? เธอจะเลิกสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเองได้เมื่อไหร่?"

"ซูฉิง แต่ตอนนี้หลินหนานเขากำลัง..."

"เธอเป็นหมอเหรอ？ แค่เธอไปหาเขา อาการของเขาก็สามารถดีขึ้นได้เลยยังงั้นเหรอ?"

คำเอ่ยห้ามของซูฉิงทำให้ยวี๋น่านั่งนิ่งลง เธอรู้ว่ายวี๋น่ากำลังเป็นกังวลและเป็นห่วงหลินหนาน เธอจึงพยายามเอ่ยปากปลอบประโลมเพื่อนรักให้คลายความกังวลลงบ้าง "ฉันรู้ว่าเธอกำลังร้อนใจ แต่เธอจะทำอะไรได้นอกจากการร้อนใจล่ะ？ ทำไมเธอไม่คิดจะดูแลตัวเธอเองให้ดี？ ฉันคิดหลินหนานคงอยากเห็นเธอในสภาพที่ดีมากกว่าเห็นเธอร้อนใจไปกับอาการของเขาจนลืมสนใจตัวเธอเอง"

เมื่อพูดถึงตรงนั้นซูฉิงก็เอื้อมมาจับมือยวี๋นาและใช้กำลังบีบมือบางเล็กน้อย และพยายามเกลี้ยกล่อมให้ยวี๋น่าคล้อยตามคำพูดของเธอเอง

ยวี๋น่าพยักหน้ามองขึ้นไปที่ขวดน้ำเกลือและจึงพูดกับหญิงชราว่า "คุณป้าคะ ซูฉิงพูดถูก ถ้าฉันไปเกรงว่าจะวุ่นวายซะป่าวๆ ฉันไม่สามารถช่วยอะไรได้ และหลินหนานก็คงหวังให้ฉันกับลูกปลอดภัยและแข็งแรงมากกว่า"

"อีกสักครู่น้ำเกลือก็จะหมดขวดแล้ว ถ้าฉันเติมน้ำเกลือเสร็จฉันจะรีบตามไปที่นั่นทันที"

แม่หลินหนานพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างช่วยไม่ได้ ยวี๋น่าเข้าใจและเธอก็รู้ดีว่าหญิงชราคงอยากจะเจรจาข้อตกลงบางอย่างกับตัวเอง

ยัยเด็กคนนี้！ลูกชายของฉันกำลังอยู่ในช่วงอันตราย แม้แต่เข็มฉีดยาเธอก็ไม่สามารถสละเพื่อไปดูชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของตนเองได้ และไหนจะเอาแต่ฟังคำพูดยัยเพื่อนสนิทของเธอเองอีก? !

เธอคิดกับตัวเอง และพยายามต่อต้านคำก่นด่าที่มีอยู่ภายในใจไม่ให้ถูกพ่นออกมาใส่หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของลูกชายเพราะตอนนี้หญิงสาวตรงหน้าถือเป็นหมากตัวสำคัญที่จะช่วยลูกชายของเธอให้ฟื้นคืนสติกลับมา

"ลูกของฉันกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ เธอไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ？ ตอนนี้ลูกของฉันกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ!"

ทันทีที่ยวี๋น่าได้ยินหลินหนานว่าหลินหนานกำลังตกอยู่ในอันตราย ยวี๋น่าไม่สามารถควบคุมตัวเองให้นิ่งเฉยได้อีกต่อไป เธออยากจะพุ่งตัวไปหาหลินหนานซะเดี๋ยวนี้

ซูฉิงออกแรงบีบแขนที่จับยวี๋น่าขึ้นอีกครั้งเพื่อเตือนสติอีกฝ่ายให้คิดให้ถี่ถ้วน

ยวี๋น่ากัดฟันแน่นและเอ่ยออกไปด้วยความจำยอม "คุณป้าคะ ฉันรู้สึกผิดจริงๆ แต่เมื่อกี้คุณไล่ฉันออกมา และตอนนี้คุณหมอก็กำชับให้ฉันดูแลตัวเองดีๆ..."

"เธอ..." แม่หลินหนานโกรธจนลมออกหู หญิงชราฟาดฝ่ามือตบลงบนประตูอย่างแรง ยัยเด็กคนนี้！กล้ามากที่พูดจายอกย้อนใส่เธอ？！

ซูฉิงกล่าวต่อว่า "คุณป้า ฉันรู้ว่าคุณกังวลเกี่ยวกับอาการของหลินหนาน และยวี๋น่าเองก็กังวลกับเรื่องนี้ไม่ต่างกัน ไม่อย่างนั้นยวี๋น่าคงจะไม่อยู่เฝ้าดูอาการของหลินหนานติดกันถึงสองสามวัน และเมื่อกี้คุณป้าเพิ่งจะไล่เธอออกมาอย่างกับหมูกับหมา แต่พอมาถึงตอนนี้คุณป้ากลับเร่งให้เธอกลับไป แบบนี้มันก็ไม่สมควรนะคะ…"

"ถ้าหากว่าอาการของหลินหนานดีขึ้นแล้ว คุณป้าอาจจะให้ยวี๋น่าอยู่ที่นั่นหรือจะไล่ยวี๋น่าออกมาอีก？ซึ่งพวกเราก็ไม่มีใครรู้ว่าคุณป้าคิดจะทำอะไร"

"ต่อให้คุณป้าจะเกลียดยวี๋น่ายังไง แต่คุณป้าควรคิดว่าตอนนี้เธอกำลังอุ้มท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลหลินอยู่ หญิงตั้งครรภ์ไม่ควรถูกกระตุ้นหรือถูกกดดัน หากวันหนึ่งเธอถูกคุณป้าด่าถอหรือถูกขับไล่ออกมาแบบวันนี้อีก เด็กในท้องจะได้รับผลกระทบ จากเรื่องนี้มากที่สุด"

แม่หลินหนานทอดสายตามองไปที่ซูฉิงและยวี๋น่า "เธอสองคนถือโอกาสนี้มาเจรจาข้อตกลงกับฉันเหรอ?"

ในตอนนี้เธอเป็นฝ่ายโดนข่มขู่เองซะยังงั้นเหรอ?

ในเมื่อตอนนี้หญิงชราไม่อาจรับรู้ได้ว่าอาการของลูกชายเธอเป็นตายร้ายดีเช่นไร เธอร้อนใจเกินกว่าจะคิดถึงเรื่องอื่น ดังนั้นครั้งนี้เธอจึงต้องจำยอมให้อีกฝ่ายเป็นคนคุมเกมทั้งหมดไปอย่างง่ายดาย

"ถ้าครั้งนี้ลูกชายของฉันสามารถฟื้นคืนสติขึ้นมาได้ เรื่องของพวกเธอฉันจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายอีก และในช่วงเวลานี้เธอต้องปกป้องและดูแลเขาให้ดีที่สุด เธอเข้าใจใช่ไหม?"

ยวี๋น่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ฉันเข้าใจค่ะ!"

"ตอนนี้หลินหนานอยู่ที่ไหน？"

"ห้องพักฟื้นของเขา"

เมื่อได้รับคำตอบที่พอใจยวี๋น่าก็รีบดึงเข็มน้ำเกลือออกทันทีและรีบวิ่งตรงดิ่งไปยังห้องพักฟื้นของหลินหนาน เมื่อเธอกำลังจะเดินออกจากประตู เธอหันหน้าไปจับมือแม่หลินหนานและบีบมือกร้านอย่างให้กำลังใจอีกฝ่าย

แต่หญิงชรากลับไม่ได้สนใจการกระทำของหญิงสาว เธอรีบตามติดร่างบางไปอย่างรวดเร็ว

ซูฉิงเหลือบมองเข็มน้ำเกลือที่ถูกถอดทิ้งไว้บนพื้น เธอหยิบมันขึ้นมาแล้วสอดเข้าไปในขวดแช่เพื่อป้องกันไม่ให้ของเหลวที่อยู่ข้างในไหลเลอะทั่วพื้นห้อง

เมื่อสักครู่ที่ซูฉิงพยายามหยุดยวี๋น่าไว้ เพียงเพราะเธอเห็นว่าแม่หลินหนานกำลังร้อนใจ ดังนั้นถ้าพวกเธอไม่คุยตกลงกับหญิงชราในตอนนี้คงไม่มีโอกาสที่หญิงชราจะยอมคุยดีๆกับพวกเธอ หรือจะต้องให้ยวี๋น่าแบกหน้าไปขอเจรจากับอีกฝ่ายยังงั้นเหรอ?

เมื่อโอกาสดีๆมาถึงแล้ว เธอก็ควรจะช่วยยวี๋น่าคว้ามันเอาไว้ ถึงเวลานี้แม่หลินหนานไม่ควรทำให้ยวี๋น่าต้องลำบากใจอีกแล้ว

ซูฉิงคิดว่าเรื่องพวกนี้เธอได้ออกตัวช่วยยวี๋น่าอย่างสุดความสามารถและทุกอย่างมันก็สำเร็จลงเป็นอย่างดี เธอก็คงจะขอแยกตัวไปเคลียร์เรื่องราวของตัวเองเช่นกัน