นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 478

"สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกันเลย ฉันไม่ได้ยินว่าพี่หลินหนานจะแต่งงาน เลยไม่ได้เตรียมของขวัญไว้ให้ เดี๋ยวไว้ฉันมาเยี่ยมน้าหลินครั้งต่อไปจะเอามาให้นะคะ" แม้ว่าเฉินซินอ้ายจะริษยา แต่เธอก็ยังพูดอย่างใจกว้าง

เธอทำเหมือนไม่สนใจ และไม่ขาดอะไรทั้งนั้น

ยวี๋น่าเห็นดวงตาของเด็กสาวมองหลินหนานตลอดเวลา ใจก็เกิดความสงสัย เธอรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าเฉินซินอ้ายชอบหลินหนาน

"ไม่เป็นไรหรอก พวกเขายังไม่ได้แต่งงานกันเลย" แม่หลินจับมือเฉินซินอ้ายแล้วพูดช้าๆ "น้ายังจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เธอมาเล่นกับหลินหนานที่บ้าน แถมยังบอกว่าจะแต่งงานกับพี่หลินหนานตอนโตด้วย"

แม่หลินจงใจพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้ายวี๋น่า

"คุณน้า นั่นมันเรื่องตอนเด็กนะคะ" เฉินซินอ้ายพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ "ตอนนี้พี่หลินกับฉันโตแล้วนะคะ"

เฉินซินอ้ายแสร้งทำเป็นว่าบริสุทธิ์และใจดีก่อนจะมองไปทางหลินหนาน

"ซินอ้ายยังเขินง่ายเหมือนตอนเด็กเลยนะ" หลินหนานที่เห็นเพื่อนที่โตมาด้วยกัน ก็นึกถึงเรื่องตอนเด็กและอดพูดออกมาไม่ได้

เฉินซินอ้ายที่เห็นหลินหนานเริ่มพูดกับตัวเองก่อน ก็รีบพูดต่อ "จริงสิ พี่หลินหนาน พี่ยังจำตอนเด็กที่เราจัดงานแต่งงานกันในสวนได้ไหม ตอนนั้นเมื่อฉันใช้มุ้งกันยุงมาเป็นชุดแต่งงาน แล้วก็โอบแขนพี่เดินอยู่บนพื้นหญ้า ทั้งยังมีคนร้องเพลงในงานแต่งงานด้วย..."

รอยยิ้มอันแสนหวานของหญิงสาวเบ่งบานอยู่บนใบหน้าที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา

มุมปากของหลินหนานกระตุกเล็กน้อยและพยักหน้า "พริบตาเดียวก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ตั้งแต่เธอไปเรียนต่อต่างประเทศ เราสองคนก็ไม่ได้ติดต่อกัน"

เมื่อเห็นหลินหนานกับเฉินซินอ้ายพูดคุยกันอย่างมีความสุข ใบหน้ายวี๋น่าก็ฉายแววผิดหวังเล็กน้อย เธอพลาดความทรงจำมากมายในชีวิตของหลินหนาน

แม่หลินที่สังเกตเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของยวี๋น่า เธอก็ยังคงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พวกลูกสองคนนี่ยังสนิทกันเหมือนเดิมเลยนะ พอคุยกันก็ลืมแม่ไปเสียแล้ว ไม่สนใจใครเชียว"

เฉินซินอ้ายถูกแม่หลินล้อก็เขินอาย "คุณน้า อย่าล้อเล่นสิกันคะ เดี๋ยวพี่หลินหนานก็หัวเราะเยาะฉันอีกหรอก"

ตอนเธอพูดไปนั้นก็แอบดูปฏิกิริยาของยวี๋น่าเป็นครั้งคราวด้วย

ยวี๋น่าสูดหายใจเข้าลึกๆ "หลินหนาน ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอกลับไปพักที่ห้องก่อนนะ"

หลังจากพูดจบ ยวี๋น่าก็ลุกขึ้นเดินขึ้นไปชั้นบน

"น่าน่าโอเคไหม?" เมื่อเห็นว่าสีหน้ายวี๋น่านั้นแย่มาก หลินหนานจึงรีบวิ่งตามไป

"คุณน้าคะ ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำให้พี่หลินหนานไม่มีความสุขเหรอคะ?" ดวงตาของเฉินซินอ้ายจ้องไปที่แผ่นหลังของหลินหนาน เมื่อเห็นเขาเป็นห่วงในตัวยวี๋น่ามาก เปลวไฟแห่งความริษยาก็แผดเผา

"จะเป็นไปได้ยังไง?" แม่หลินแอบโกรธที่หลินหนานกังวลเรื่องยวี๋น่ามาก ก็พูดพร้อมกับถอนหายใจ "ยวี๋น่าไม่มีมารยาทเลยสักนิด จะไปเทียบกับหนูได้ยังไง ช่างน่าเสียดายจริงๆ"

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าหัวลูกชายของเธอมันกระทบกระเทือนอะไรหรือเปล่า ถึงได้ไปชอบผู้หญิงอายุเยอะกว่าตัวเองตั้งเยอะ

อีกทั้งเคยได้ยินว่ายวี๋น่ามีแฟนมาก่อนด้วย จะไปเทียบกับเฉินซินอ้ายได้ยังไงกัน?

...