อนาตาเซีย ตอนหัวใจฟินิกซ์ นิยาย บท 3

เช้าวันหนึ่งในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ แลนดา วินซ์ มีจดหมายมาจากกระทรวงทางตอนใต้ของเมืองฮาเดน เพื่อมารับตัวเด็กหญิง ชื่ออนาตาเซีย กริมส์”

แลนดากล่าวกับผู้ดูแลสถานเลี้ยงเด็กด้วยท่าทีน่าเคารพและส่งยิ้มให้ผู้ดูแลด้วยความเป็นมิตร

“คุณเป็นญาติของเด็กหรอคะ หรือต้องการรับอุปการะ” ผู้ดูแลถาม

“นี้เป็นจดหมายจากทางกระทรวงพลเรือนของเราเมื่ออ่านจบแล้ว คุณน่าจะเข้าใจ”

แลนดาตอบและส่งจดหมายจากกระทรวงให้ผู้ดูแล หลังจากผู้ดูแลอ่านจบเธอก็พยักหน้ารับทราบทันที

“ต้องการพาตัวเด็กไปเมื่อไหร่คะ”

“เรามารับตัวเด็กไปวันนี้ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น รอสักครู่นะคะ”

ผู้ดูแลตอบ และบอกผู้ช่วยให้ไปตามอนาตาเซียมาทันที หลังจากนั้นเด็กสาวก็เดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยความระมัดระวังพร้อมกับตรงไปยังโต๊ะของผู้ดูแลด้วยความงุนงง

“อนาตาเซีย คุณแลนดามาจากกระทรวงทางตอนใต้ เธอคือพลเรือนของพวกเขาและพวกเขาก็มาที่นี่เพื่อพาตัวเธอไป”

“หนูต้องเดินทางไปเมื่อไหร่คะ”

“วันนี้จ่ะ นี้คือจดหมายการรับตัวจากทางกระทรวง เธอไม่จำเป็นต้องเอาอะไรไป แล้วก็เรามีประวัติครอบครัวคร่าวๆของเธอเธออยากจะดูไหม”

แลนดาถามอนาตาเซียด้วยรอยยิ้มก่อนยื่นเอกสารสีน้ำตาลและจดหมายรับตัวให้อนาตาเซียดู อนาตาเซียสาวน้อยผู้น่ารักสดใสรับซองจดหมายแล้วเปิดอ่านประวัติครอบครัวของตัวเองทันที ในนั้นมีแค่ชื่อกับประวัติเล็กน้อย พร้อมรูปถ่ายพ่อแม่ของเธอ

ประวัติ : โทมัส กริมส์ บิดา

: อมันด้า กริมส์ มารดา

สถานะ : หายสาบสูญ

หลังจากได้ยินแลนดารับรู้ถึงความไร้เดียงสาและนึกถึงตัวเองในอดีตทันที

“ไม่หรอกสาวน้อย ตอนที่ฉันอายุเท่าเธอฉันก็พูดแบบนี้แหละ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะพิสูจน์ให้ดู เอามือของเธอมาวางไว้ที่มือฉันสิแล้วหลับตาลง”

อนาตาเซียทำตามที่แลนดาบอกด้วยความใส่ซื่อเธอหลับตาและได้ยินเสียงแลนดาพูดอะไรบางอย่างที่เธอไม่เข้าใจ หลังจากนั้นเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น”

“มาซิสเพอริอัส” เสียงแลนดาร่ายคาถาลงบนมือของนาตาเซียเสร็จเรียบร้อยไม่นานก็ควันมากมายปรากฏขึ้นที่มือทั้งสองข้างของเธอ ภาพครอบครัวค่อยๆปรากฏออกมาอย่างแปลกประหลาดเหมือนกับความฝัน เธอมองเห็นตัวเองกำลังนั่งทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา มีภาพคุณพ่อนั่งอยู่ข้างๆและอ่านหนังสือพิมพ์รายวัน เขาหันมาส่งยิ้มให้อนาตาเซีด้วยความเอ็นดู ส่วนคุณแม่ของเธอเดินมาหอมแก้มแล้วพูดกับเธอด้วยถ่อยคำอ่อนโยน “ลูกรักทานเยอะๆนะ” พร้อมส่งยิ้มหวานที่เธอแทบจะไม่มีโอกาสได้เห็นมาก่อนนั้นให้กับเธอ ภาพเหล่านี้ล้วนปรากฏอยู่เพียงในความฝันของเธอเท่านั้น เหตุการณ์นี้ทำให้อนาตาเซียรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและรับรู้ถึงเวทมนตร์ทันที

“ที่คุณทำเมื่อกี้คืออะไรหรอคะ”

อนาตาเซียถามแลนดาด้วยความอยากรู้

“มันก็แค่เวทมนตร์พื้นฐานที่พ่อมดแม่มดทุกคนต้องเรียน เมื่อร่ายคาถานี้ มันจะปรากฏความปรารถนาของเธอที่อยู่ในใจออกมา ยังมีอีกหลายเวทมนตร์ที่เธอต้องเรียน อนาตาเซียพ่อแม่ของเธอเป็นนักเรียนที่โรงเรียนสตาเดเฟียฉะนั้นฉันหวังว่าเมื่อเธอไปที่นั่นเธอจะตั้งใจเรียนเพื่อเป็นแม่มดที่ดีในอนาคต”

แลนดาพูดพร้อมส่งยิ้มให้อนาตาเซีย