นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 14

สือฮว่ากัดลิ้นตัวเองอย่างแรงจนทำให้เธอได้สติขึ้นมานิดนึง

เธอพิงประตูรถและเดินโซซัดโซเซเข้าไปนั่งข้างใน

หนานสือเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอ แต่ท่านประธานไม่พูดอะไร เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้

เบาะหลังมีแค่สือฮว่ากับฮ่อฉวนสือสองคน สายตาฮ่อฉวนสือเพียงมองออกไปนอกหน้าต่างนิ่งๆ แสงไฟที่ส่องผ่านได้ทิ้งเงาไว้บนใบหน้าของเขา

ใบหน้าด้านข้างของเขาดูดีมาก เหมือนกับผู้ชายในความทรงจำ

สือฮว่ามองอยู่สักพักก็รู้สึกบ้าไปแล้วและดวงตาก็แดงขึ้นเล็กน้อย

ความขมขื่น เจ็บปวด อารมณ์ที่ซับซ้อนทุกอย่างพุ่งเข้ามาในใจ

ครั้งหนึ่งเคยมีชายคนหนึ่งสาบานว่าจะปกป้องเธอ แต่ต่อมาความยากลำบากก็เป็นเขาที่ให้มาทั้งนั้น

คิ้วของฮ่อฉวนสือขมวดเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็จับมือของเธอ เห็นเนื้อและเลือดที่เปื้อนเลือดและเม้มริมฝีปาก

สติของสือฮว่าพร่ามัวอีกครั้ง ร่างกายร้อนรุ่มและแยกไม่ออกว่าเป็นความจริงหรือความฝัน

"อย่าขยับ"

เสียงของฮ่อฉวนสือไร้ซึ่งความอบอุ่น เขาหันไปด้านตู้ยาด้านข้าง ก้มหัวลงทำแผลให้เธออย่างเงียบๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่สือฮว่าได้เห็นชายคนนี้ บนร่างกายของเขามีไอบางอย่าง อย่างกับเทพที่คอยจ้องมองความทุกข์ของมนุษย์

ฮ่อฉวนสือพันมือของเธอด้วยผ้าพันแผล พอเห็นใบหน้าของเธอแดง ก็เอื้อมมือไปตรวจสอบ

"หนานสือ ไปเฉียนสุ่ยวาน"

เฉียนสุ่ยวานเป็นที่ที่ฮ่อฉวนสืออาศัยอยู่และเป็นพื้นที่วิลล่าที่หรูหราที่สุดในจิงตู

หนานสือขับรถไปทางเฉียนสุ่ยวานอย่างเงียบๆ ลอบมองดูสถานการณ์ด้านหลังจากกระจกมองหลังเป็นครั้งคราว

ที่เบาะรถด้านหลัง สือฮว่าดึงคอเสื้อของตัวเอง และมองชายตรงหน้าอย่างว่างเปล่า จากนั้นมองที่ฝ่ามืออย่างเงียบๆและยิ้มออกมา

ตอนนี้เธอยังไม่ค่อยได้สติ เลยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

รถจอดที่เฉียนสุ่ยวาน ฮ่อฉวนสือที่ลงจากรถทำหน้าบึ้งใส่ผู้หญิงที่หลบอยู่ตรงหัวมุม

"ลงมา"