นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 144

ทั้งห้องทำงานเงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกา ทุกคนต่างกลั้นหายใจ

หลี่เคอหร่านฉลาดมากที่ใช้วิธีนี้ ตอนนี้เธออ่อนแอ กาแฟก็หกใส่กระโปรงอีก และตำแหน่งของกาแฟที่หกก็พอเหมาะมาก คาดว่าผู้ชายคงไม่สามารถทนได้

หลี่เคอหร่านเองก็คิดเช่นนั้น เธอรอให้ฮ่อฉวนสือเปิดปากพูด ดวงตาจ้องมองเขาอย่างใจจดใจจ่อ

สือฮว่าเห็นริมฝีปากของฮ่อฉวนสือกดลงอย่างมีด เธอก็รู้ว่าความอดทนของชายคนนั้นใกล้จะหมดลงแล้ว

"ออกไปซะ!"

ฮ่อฉวนสือคิ้วขมวดทั้งโมโห มองฉากตรงหน้าอย่างขยะแขยง ดวงตาสีเข้มของเขาลึกราวกับทะเลแช่แข็ง จนทำให้หลี่เคอหร่านถึงกับถอยหลังไปด้วยความตกใจ

"ท่านประธานฮ่อคะ"

หลี่เคอหร่านกระทืบเท้า ตกใจจนหน้าซีด

เมื่อเฉินถังเห็นสถานการณ์ก็แอบว่าผู้หญิงในใจ ท่านประธานฮ่อเป็นใครทำไมต้องสนใจคนหยาบคายด้วย เทียบกับมู่หวั่นโจวแล้ว หลี่เคอหร่านก็แค่ผู้หญิงตระกูลเล็กๆ

หลี่เคอหร่านกัดริมฝีปาก ใบหน้าย่ำแย่ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ว่าเพิ่งยิ้มให้เธอเหรอ? ทำไมพริบตาเดียวถึงไร้อารมณ์แบบนี้

ทุกคนมองออกว่าฮ่อฉวนสือโกรธแล้ว ถ้าเขาโกรธ อุณหภูมิในห้องทำงานก็ดูเหมือนจะลดลงจนถึงจุดเยือกแข็ง

มีเพียงสือฮว่าที่ยิ้มและคิดว่าฉากนี้ช่างน่าตลก

เฉินถังหดตัว รู้งี้คงไม่พาหลี่เคอหร่านมาด้วย น่าไม่อายซะจริง

"ยังไม่รีบมาอีก!"

เขาคำรามเสียงต่ำ อยากจะตบผู้หญิงคนนี้จริงๆ แต่ฮ่อฉวนสืออยู่ตรงนี้เขาเลยทำอะไรไม่ได้

หลี่เคอหร่านไม่กล้าที่จะอยู่ข้างๆฮ่อฉวนสือแล้วรีบก้มหน้าหลบอยู่ข้างหลังเฉินถัง

เฉินถังไม่มีความรู้สึกอะไรกับหลี่เคอหร่าน แต่ฝีมือผู้หญิงคนนี้ดีมาก เขาที่ยังอยากลิ้มลองเลยไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ถูกทำลาย

"ท่านประธานฮ่อครับ ขออภัยด้วยครับ เธอยังไม่รู้เรื่อง"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไร สายตาเย็นชามองบนร่างของสือฮว่า ถ้าเขามองไม่ผิด เมื่อกี้สือฮว่ากำลังยิ้ม?

เห็นเขาโดนทำแบบนี้ยังตลกอีกเหรอ?

เฉินถังเองก็เห็นเขามองสือฮว่าก็นึกว่าเขาจะลงโทษสือฮว่าก็รีบพูดขึ้นมาทันที "ท่านประธานฮ่อ เราต้องหาคนระดับสูงที่สนับสนุนผู้หญิงคนนี้นะครับ! ที่เรามาครั้งนี้ก็เพื่อสิ่งนี้ครับ"

ฮ่อฉวนสือเอนหลังก่อนกระตุกยิ้ม "คนระดับสูงที่สนับสนุนเธอ? หลังจากนั้นล่ะ คุณคิดจะทำยังไง?"

เฉินถังดีใจมากและกัดฟันพูดอย่างมาดร้าย "ก็ต้องบังคับถามว่าใช้บริษัทอื่ส่งมาหรือเปล่า ที่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อตี้เซิ่งครับ"

ดวงตาฮ่อฉวนสือยังคงจับจ้องไปที่สือฮว่าด้วยสายตาล้อเลียน "เธอว่ายังไงล่ะ?"

สือฮว่าปิดปากกระแอมไอเล็กน้อย ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้กำลังทำท่าเจ้าชู้ต่อหน้าผู้คนเสมอ?

"ท่านประธานฮ่อ เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่พวกเขาพูดเลยค่ะ ที่ฉันยกเลิกสัญญาศัลปินพวกนั้นเพราะศิลปินพวกนั้นยังไม่ได้ทุนจากทางบริษัทมานานแล้วด้วย ผู้บริหารระดับสูงของเจียหัวเลี้ยงศิลปินพวกนี้ไว้เป็นสัตว์เลี้ยงของตัวเอง กดขี่ข่มเหงมาเป็นสิบปี เอาเวลาชีวิตคนอื่นไป ฉันคิดว่าสมควรทำแบบนี้ค่ะ"

ท่าทางของผู้บริหารระดับสูงต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไป ใครจะคิดว่าสือฮว่าจะกล้าพูดเรื่องนี้ออกไปตรงๆ

"สือฮว่า! อย่าพูดให้ร้ายคนอื่นสิ!"

"เราปฏิบัติกับศิลปินในบริษัทยังไง ทุกคนต่างรู้ดี! อย่ามาใส่ร้ายเราต่อหน้าท่านประธานฮ่อนะ!"

ผู้บริหารระดับสูงต่างตื่นตัวอยากจะกำจัดเธอ!

เฉินถังริมฝีปากกระตุก ผู้หญิงคนนี้ไม่รอดแน่ ท่านประธานตี้เซิ่งจะไปเชื่อที่เธอพูดได้ยังไง

แต่วินาทีถัดมา เขาก็ได้ยินฮ่อฉวนสือพูด "ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

ใบหน้าเฉินถังซีดลงและเกือบจะคุกเข่า "ท่านประธานฮ่อครับ ไม่ใช่อย่างที่เธอพูดอย่างแน่นอนครับ ผู้หญิงคนนี้ทำเรื่องที่เจียหัวไว้มากจริงๆครับ ถึงขนาดกุมจุดอ่อนของผู้อำนวยการด้วยครับ แทรกแซงการทำงานของเจียหัว เจียหัวบริสุทธิ์ ท่านอย่าโดนเธอหลอกนะครับ!!"

สือฮว่าเห็นท่าทางของเฉินถังก็เห็นใจ พี่น้องตัวเองร่วมเตียงกับภรรยา เขาก็ยังไม่รู้มาตลอด

"เธอกุมจุดอ่อนผู้อำนวยการ?"

ฮ่อฉวนสือถามคำถามอย่างรู้ใจ ทั้งๆที่คืนนั้นเขาถ่ายยวี๋เหว่ย พวกเขาต่างรู้ว่าทำอะไร

"ใช่ค่ะ ท่านประธานฮ่อ"

เฉินถังได้ยินก็รู้สึกโล่งใจที่เธอสารภาพ สือฮว่ายังเด็กเกินไปก็เลยยอมรับง่ายๆ

ดวงตาของหลี่เคอหร่านเต็มไปด้วยความประชดประชัน อีกเดี๋ยวยัยนั่นก็ไม่รอด

เธอกำหมัดแน่นด้วยความลำบากใจ หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว เธอค่อยลองอ่อยฮ่อฉวนสือ ยังไงก็ไม่มีวันปล่อยให้ผู้ชายดีๆแบบนี้หลุดมือไปได้!

"ท่านประธานฮ่ออยากรู้ว่าฉันกุมจุดอ่อนอะไรของยวี๋เหว่ยไหมคะ?"

สือฮว่าพูดด้วยรอยยิ้มและมองไปที่เฉินถัง

เฉินถังขมวดคิ้วและรู้สึกไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ฮ่อฉวนสือไม่ตอบสนอง แต่สือฮว่าก็เดินเข้าไป โน้มตัวลงอย่างเป็นธรรมชาติและหมุนคอมพิวเตอร์ให้หันมา