นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 151

"ฉางอัน ฉันน่าขยะแขยง? คุณคิดว่าสือฮว่าดีตรงไหนกัน?"

ตอนอยู่มหาลัยสือฮว่าก็สกัดเธอ ทำเป็นสูงส่งแต่ก็ไม่น้อยหน้าเลยไปกว่าเธอเลย

สวี่ฉางอันเกลียดจนตาแดงก่ำ คุยกับถางจิงหรานด้วยเหตุผลไม่ได้ คนมันไม่มีเหตุผล เธอคิดว่าโลกต้องหมุนรอบตัวเธอ โลกทั้งโลกต้องขอโทษเธอ

เขาหันหลังคิดจะออกจากที่นี่ แต่ถางจิงหรานกลับเข้ามากอดเข้าแน่น "ฉางอัน กลับมาครั้งนี้เราจะหมั้นกันนะ หรือคุณอยากให้ตระกูลคุณกับตระกูลฉันมาเห็นเราแบบนี้เหรอ? สือฮว่าทนโดดเดี่ยวไม่ได้จนมีคนของตัวเองแล้ว ทำไมคุณต้องรอเธออีก"

โดนเธอกอดไว้อย่างนั้น สวี่ฉางอันก็รู้สึกคลื่นไส้ เขาผลักอีกคนออกอย่างไร้ความปรานี

ถางจิงหรานที่โดนเขาผลักเซจนเกือบล้มลงกับพื้น

เขาทำกับเธอแบบนี้ตลอด ไร้ความปรานีเสมอ เธอคิดว่าตัวเธอสามารถเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ ให้ความอบอุ่นเขาได้ แต่กลับกลายเป็นว่า คนที่สามารถเติมเต็มช่องว่างในใจได้นั้นมีเพียงแค่สือฮว่าเท่านั้น

สวี่ฉางอันบีบคางเธออย่างรุนแรงด้วยความเกลียดชัง "เธอมีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับเสี่ยวฮว่าเอ๋อร์ เธอเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้วด้วยซ้ำ!"

ถางจิงหรานเกิดมาก็เป็นคุณหนูตระกูลถาง เธอเป็นที่รักมาตลอดตั้งแต่เด็ก เคยเจอความทนทุกข์ทรมานที่ไหนกัน

สือฮว่าก็แค่เด็กบ้านนอก พ่อแม่ของเธอยังมาออกหน้าชูตาไม่ได้เลน เธอมีอะไรเทียบไม่ได้กัน!

"ฉางอัน คุณรู้ไหมว่าทำไมสือฮว่าถึงเลือกฮ่อฉวนสือ เพราะฮ่อฉวนสือมีความสามารถในการปกป้องเธอไง แล้วคุณล่ะ คุณโดนตระกูลบีบบังคับ โดนตระกูลถางบีบบังคับ แม้แต่ความรักยังปกป้องไม่ได้ แล้วจะไปปกป้องเธอได้ยังไง คุณสู้ฮ่อฉวนสือไม่ไหวหรอก ตอนนี้คุณโดนสือฮว่าทิ้งแล้ว ถ้าคุณอยู่กับฉัน ฉันจะไม่ทำให้คุณต้องลำบากใจอีก ดีไหม? "

ดวงตาของถางจิงหรานเต็มไปด้วยความหลงใหล เธอรักผู้ชายคนนี้ รักมาตั้งแต่เด็ก เธอกับเขาเติบโตมาด้วยกัน ยังไม่ทันได้สารภาพรัก เขาก็บอกว่ามีคนที่ชอบแล้ว

สวี่ฉางอันได้รับความนิยมมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นคนอ่อนโยน มีน้ำใจ มีมารยาทมาก ตั้งแต่อนุบาลก็มีเด็กผู้หญิงหลายคนมาสารภาพกับเขา

ตอนแรกข้ออ้างของเขาที่ปฏิเสธคนอื่นคือเขายังไม่อยากคบใคร ต่อมาถึงม.ปลาย เขาก็เริ่มเหม่อลอยแล้วยังเริ่มวาดภาพใบหน้าของผู้หญิงซ้ำๆ

ตอนนั้นก็ยังมีผู้หญิงหลายคนยังคงมาสารภาพกับเขา เขายิ้มแล้วบอกว่ามีคนที่ชอบแล้ว เป็นรักแรกพบ

แน่นอนว่าเธอไม่เชื่อ เพราะเวลาส่วนใหญ่เธอก็อยู่กับเขา แต่ก็ยังไม่เห็นเขาติดต่อกับผู้หญิงคนไหนเลย

เธอคิดว่าเขาไม่อยากคบใครเลยทนไม่สารภาพรักกับเขา

หลังจากจบม.ปลาย ตระกูลสวี่ก็อยากส่งทั้งสองไปต่างประเทศ แต่สวี่ฉางอันยืนยันที่จะไปมหาวิทยาลัยจิงตู ดังนั้นเธอก็เลยอยู่ด้วย

ต่อมาสือฮว่าก็ปรากฏตัวขึ้น และเธอก็เห็นแสงในดวงตาของสวี่ฉางอันที่ไม่เคยมีมาก่อน

จู่ๆเธอก็เริ่มตื่นตระหนก เริ่มกลัวและรู้สึกจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไป

และมันเป็นจริงอย่างที่เธอคิด สวี่ฉางอันตกหลุมรักสือฮว่าอย่างคุมไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะคบกับเธอ เขามักจะคอยตามอยู่ด้านหลังเงียบๆ แล้วก็หาข้ออ้างไปห้องสมุด เพราะที่ห้องสมุดมักจะมีสือฮว่านั่นเอง

ตอนนั้นมีห้องสมุดมีพัดลมอยู่มาก พอสือฮว่าไม่สบาย เขาก็จะไปแอบปิดพัดลมเงียบๆ และตอนที่เธอลุกไปเอาน้ำก็จะเอายาไปให้

สวี่ฉางอันตอนนั้นเป็นเหมือนหนุ่มเริ่มรัก ยิ่งชอบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้

มนุษย์ต่างก็เป็นแบบนี้ ตกหลุมรักใครสักคนก็จะมีข้อขัดแย้ง ต้องใส่หน้ากากแล้วก็อยากสมบูรณ์แบบที่สุดด้วย

สำหรับสวี่ฉางอัน สือฮว่าเป็นคนที่ทำให้เขาประหลาดใจ ชอบตั้งแต่ตอนม.ปลายจนถึงมหาลัย ก็ยังไม่กล้าสารภาพรัก

และสวี่ฉางอันก็หลงไหลในตัวเธอ

ชายคนนี้อยู่เคียงข้างเธอเสมอ ปกป้องเธอเหมือนพี่ชาย ตอนแรกเธอคิดว่านั่นคือการชอบ แต่แล้วเธอก็พบว่านี่คือการอบรมของเขา

เธอไม่กล้าสารภาพรัก เพราะกลัวว่าหลังจากเจาะผ่านหน้าต่างบานนี้แล้วความอ่อนโยนที่มีจะหายไป

ดวงตาของถางจิงหรานมืดมน เธอเป็นคนแรกที่ได้เจอกับสวี่ฉางอันชัดๆ ทำไมถึงโดนสือฮว่าที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนแย่งไปด้วย สือฮว่าสมควรตาย

เธอกำหมัดแน่นเจนล็บฝังลึกลงไปในเนื้อ

สวี่ฉางอันจากไปแล้ว ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่เธอคนเดียว เธอกวาดทุกอย่างบนโต๊ะลงพื้นอย่างบ้าคลั่ง แล้วก็โทษหาสื่อ ให้ปล่อยข่าวสือฮว่ามากขึ้น

ความคิดเห็นของสาธารณชนบนอินเทอร์เน็ตทับถมกัน สือฮว่าโดนแฮ็กจนสมบูรณ์แบบ แม้แต่วิดีโอสุดท้ายของเธอกับฮ่อฉวนสือในห้องทำงานก็โดนเผลออกมา

"หน้าตาก็ดี การศึกษาก็สูง ทำไมถึงเป็นเมียน้อยกันนะ"

"อยู่โรงเรียนก็เอาแต่อ่อยผู้ชายไปทั่ว ไม่ปกติแล้ว"

"ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้ผู้หญิงคิดอะไรกัน มีแต่เรื่องเงินทั้งนั้น!"

สือฮว่ามองคอมเมนต์แล้วก็ขมวดคิ้วมากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้นิสัยของถางจิงหราน ผู้หญิงคนนี้เหมือนหมาบ้า ได้กัดแล้วจะไม่มีทางปล่อย นอกจากความปรารถนาของเธอได้สำเร็จ

เธอเม้มริมฝีปากแน่น กำลังคิดว่าจะแก้ปัญหายังไง ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง เป็นสายจากพี่เลี้ยงยายของเธอ

"สือ...คุณสือคะ เกิดเรื่องแล้วค่ะ คุณยายโดนพาตัวไปแล้วค่ะ!"

หัวใจสือฮว่าสั่นสะท้าน "โดนใครพาไปคะ?"

"พวกเขาบอกว่าเป็นปู่ของคุณ แล้วก็บอกว่าถ้าคุณอยากเจอเขาก็ไปที่บ้านตระกูลสือด้วยค่ะ"

สือฮว่าแทบจะปาโทรศัพท์ลงกับพื้น ตอนแรกเธอไม่ได้สนใจบ้านตระกูลสือ แต่คนกลุ่มนี้กลับมาเค้นความอดทนของเธอ!

เธอรีบออกเดินทางและโทรหาถงหางกับถงเหยียน ใบหน้านิ่งขรึม

"ถงเหยียน ถงหาง ฝีมือพวกเธอดีใช่ไหม?"

ถงเหยียนพยักหน้าอย่างไม่ลังเล "คุณสือ ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันกับพี่ได้รับการฝึกฝนสมรรถภาพอย่างดี บอดี้การ์ดธรรมดาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราค่ะ"

"งั้นก็ดี"