นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 288

"จิงหราน ทำไมคุณถึงมาบอกฉันเรื่องนี้ตอนนี้ ฉันเกือบเจ็บตัวเพราะนังนั่นแล้ว!"

ฟางหลินที่เต็มไปด้วยความขมขื่น ถางจิงหรานก็โทรมาพอดี

อีกทั้งถางจิงหรานก็แตกต่างจากคนอื่นๆ อย่างน้อยอีกฝ่ายก็ปลอบโยนเขา

"ประธานฟาง แล้วตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

แม้ว่าเธอจะรู้จุดจบของฟางหลินแล้ว แต่ถางจิงหรานก็ยังแสร้งทำเป็นสับสน

ฟางหลินที่ๆด้ยินเธอเป็นห่วงตัวเอง จู่ๆ ก็รู้สึกผิดขึ้นมา เพราะก่อนหน้านี้เขายังสงสัยว่าถางจิงหรานจะจัดการตัวเอง

ที่แท้ก็แค่ไม่สบาย เลยไม่ได้รับโทรศัพท์เท่านั้นเอง

ภาพลักษณ์ของถางจิงหรานในใจของเขาสูงขึ้นทันที และความแค้นทั้งหมดของเขาย้ายไปที่สือฮว่า

"ฉันถูกลุงไล่ออกเพราะสือฮว่า นังผู้หญิงนั่น!"

ฟางหลินไม่สามารถหาสาเหตุของเรื่องนี้ได้จริงๆ หากเขาไม่ต่อสู้

ก็แค่สัตว์เลี้ยงที่คนอื่นเลี้ยงไว้ ทำไมถึงมีอำนาจขนาดนั้นได้!

มุมปากของถางจิงหรานยกยิ้ม คาดว่าการเลิกจ้างเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ชีวิตต่อจากนี้ของฟางหลินคงไม่รอดแน่

และเธอก็ต้องการส่งความห่วงใยของเธอเป็นครั้งคราวเท่านั้น ผู้ชายคนนี้ถึงจะไม่มีวันพูดเรื่องเธออกไป

ส่วนทางฝั่งสือฮว่า เธอรู้นิสัยของสือฮว่าดี คาดว่าเธอคงไม่บอกฮ่อฉวนสือว่าตระกูลถางอาจมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

ตราบใดที่ฮ่อฉวนสือไม่เคลื่อนไหว สือฮว่าคงไม่มีอะไรให้ห่วง

ใบหน้าของถางจิงหรานเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ถ้าไม่มีฮ่อฉวนสือแล้ว สือฮว่าก็ไม่มีอะไรเลย เมื่อเธอถูกฮ่อฮวนสือทิ้งก็เป็นตอนที่เธอได้ตกนรก!

ในขณะที่คิดแบบนั้น ต่อไปฟางหลินคงไม่รอดแน่ แต่คนที่ลงมือคงไม่ใช่ฮ่อฉวนสือแต่เป็นสือฮว่า

ไม่นานหลังจากที่ฟางหลินเดินออกจากเจิ้งเว่ยเทคโนโลยี ก็ถูกคลุมกระสอบและลากไปที่ตรอกเล็กๆ แล้วซ้อมอย่างรุนแรง

ทุกหมัดของถงหายแทบจะโดนแก้มของฟางหลิน ฟางหลินก็ยังกรีดร้องและขอความเมตตาแต่ก็ไม่เป็นผล

สือฮว่ายืนนิ่งอยู่ตรงทางเข้าตรอก เห็นว่าถงหางกำลังซ้อมอีกคนก็ยกยิ้มมุมปาก

ฟางหลิงโดนซ้อมจะแทบตายจนเกือบหมดสติไป ถงหางถึงได้หยุด

"คุณถาง ยังต้องซ้อมอีกไหมครับ?"

เขาเรียกหาคุณถาง นี่คือการจัดการของสือฮว่า

ฟางหลินโจมตีเธอ คงได้รับความช่วยเหลือจากถางจิงหราน ตามนิสัยตอนนี้ของถางจิงหราน ต้องหนีได้อย่างแน่นอน

ฟางหลิงไม่มีสมอง ไม่ได้แปลว่าคนอื่นไม่มี เมื่อถึงเวลาก็แสร้งทำเป็นห่วงใยแล้วให้ฟางหลินเอาความแค้นมาลงที่เธอ นี่เป็นเรื่องที่สือฮว่าไม่ยอม

ฟางหลิงที่ถูกซ้อมจนไม่ได้สติ ได้ยินถงหางเรียกแบบนั้นก็แทบหูตั้ง

สือฮว่าเลิกคิ้วแล้วเลียนเสียงพูดนิ่งๆของถางจิงหราน "ยังไม่พอ ถ้าเขาเอาเรื่องของฉันไปพูดก็แย่แน่ ตระกูลถางต้องไม่ได้รับผลกระทบ ทำต่อไป เอาให้หนัก"

ทันทีที่เธอพูดจบ ถงหางก็เหวี่ยงหมัดอีกครั้ง

ฟางหลินขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เมื่อกี้เขายังรู้สึกขอบคุณถางจิงหราน แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาจัดการเขาได้!

ลงมืออย่างไม่ยั้งมือ เขาสาบานว่าเมื่อเขาดีขึ้น เขาจะฆ่าถางจิงหรานให้ได้!

แต่ตอนนี้ฟางหลินจะมาสนใจเรื่องพวกนี้ได้ที่ไหน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าเธอแล้ว!!

โทรศัพท์มือถือของฟางหลินถูกสือฮว่าตรวจสอบแล้ว สือฮว่าได้ยินบทสนทนาของเขากับถางจิงหรานก็ยกยิ้มมุมปาก

ฮ่อฉวนสือนั่งข้างเธอก็เห็นเธอหรี่ตาแล้วยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก

เขากอดอีกคนเอาไว้แล้วหอมแก้มเธอ "เรื่องอะไรทำให้เธอดีใจได้ขนาดนี้?"

สือฮว่าเลิกคิ้วและนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา "มีคนบางคนทำเรื่องแย่ๆเอาไว้แล้วอยากจะหนีน่ะ ฉันก็ต้องไม่ยอมน่ะสิ"

ฮ่อฉวนสือเกาปลายจมูกของเธอเหมือนสปอยล์นิดหน่อย

"ถ้ามีอะไรที่ตัวเองแก้ไม่ได้ก็บอกฉันนะ"

สือฮว่ายิ้มและโอบแขนรอบเอวของเขา "คนอื่นเขาอยากหาเกาะคนที่มีประโยชน์ แต่ฉันกลับมีคนที่มีประโยชน์อย่างคุณเข้ามาให้ฉันเกาะซะได้"

"ฮว่าเอ๋อร์"

จู่ๆฮ่อฉวนสือก็เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง "เธอบอกฉันว่าอย่าปิดบัง แต่มีหลายเรื่องที่ฉันต้องซ่อนจากเธอก่อน กลัวไปให้ความหวังแล้วจะทำเธอผิดหวัง ความรู้สึกซ้ำซากแบบนี้จะทำให้คนๆหนึ่งหมดสิ้นไป ฉันอาจใกล้จะต้องออกไป มีคนต้องการลบตัวตนเธอ แต่ฉันอยากให้เธอมีชีวิตอยู่ เข้าใจไหม?"

ได้ยินว่าเขาบอกว่าใกล้จะออกไป ในใจสือฮว่าก็อื้ออึงทันที ทุกครั้งที่ฮ่อฉวนสือออกไป ต้องมีอะไรไม่ดีแน่

เธอจับมือเขา ขมวดคิ้วจนไม่สามารถซ่อนความกังวลได้ "เกิดอะไรกับร่างกายคุณหรือเปล่า?"

ทำไมถึงหมดสติไปแบบไม่มีสาเหตุ ถ้าคู่ต่อสู้คว้าโอกาสนี้ไว้ เขาจะไม่เป็นอันตรายเหรอ?

"อาการเดิมๆน่ะ"

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้ว "ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไรหรอก"