นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 317

หนานสือรู้ได้ทันทีว่าเขาพูดถึงใครก็รีบตอบ "คาดว่าใกล้แล้วครับ คุณสือบอกไปไม่นานก็กลับมาแล้ว"

แต่วันนี้ฟ้าฝนไม่เป็นใจ ทันทีที่เขาพูดจบ ข้างนอกก็มีฝนเทลงมา

นี่คือฝนฤดูใบไม้ผลิที่ใหญ่ที่สุดในปีนี้ แถมมาพร้อมกับฟ้าร้อง

ฮ่อฉวนสือลุกขึ้นทันทีด้วยใบหน้าที่เป็นกังวลเล็กน้อย "เธอไม่ได้เอาร่มไปใช่ไหม?"

หนานสือรู้สึกงงเล็กน้อย รู้สึกเหมือนท่านประธานตอนนี้ไม่ได้ไม่สมประกอบเลยแม้แต่น้อย ตาฝาดไปหรือเปล่า?

"ท่านประธาน ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวมีคนไปรับคุณสือครับ"

"ฉันไปไม่ได้เหรอ?"

"ท่านรอที่นี่ดีกว่าครับ ไม่อย่างนั้นคุณสือกลับมาจะบ่นเอาได้ครับ"

ฮ่อฉวนสือถึงได้นั่งลง แต่สายตากลับมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างกังวล

ทางฝั่งของสือฮว่า เธอเพิ่งเอากระเป๋าสตางค์มาจากฉีเยี่ยน พายุฝนก็มา เธอเลยต้องหลบฝนอยู่ที่นี่ชั่วคราว

สถานที่ที่ฉีเยี่ยนนัดเธอคือร้านอาหาร ยังไงก็ติดอยู่ที่นี่แล้ว เขาเลยสั่งอาหารสำหรับสองคน

"ไปครั้งนี้ก็ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไร เสี่ยวฮว่าเอ๋อร์ ฝนตกหนักมาก เธอก็ยังไปไม่ได้ นั่งทานข้าวก่อนเถอะ"

ในเมื่อคนเขาพูดขนาดนี้แล้ว สือฮว่าก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ เลยทำได้เพียงนั่งลง

ไม่มีวี่แววว่าฝนจะหยุดตก สือฮว่าทานข้าวเสร็จก็รู้สึกเป็นห่วงฮ่อฉวนสือที่อยู่ที่โรงพยาบาล

ฮ่อฉวนสือตอนนี้ติดคนมาก และถ้าเขาไม่ได้เจอเธอนานๆ ก็อาจจะอารมณ์เสียได้

"เธอกังวลเรื่องฮ่อฉวนสือเหรอ? สถานการณ์เขาตอนนี้แย่มากเลยเหรอ?"

ฉีเยี่ยนมองความคิดของเธอออกแล้วถามอย่างนิ่งๆ

สือฮว่าถอนหายใจ "อืม ตั้งแต่เขากลับมาครั้งล่าสุด เขาได้รับบาดเจ็บตรงนี้เลยสมองเสื่อมน่ะ"

เธอชี้ไปที่หัวตัวเองด้วยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้า

ดวงตาฉีเยี่ยนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ "เธอหมายถึงฮ่อฉวนสือไม่สมประกอบเหรอ?"

สือฮว่าพยักหน้า คนกาแฟในมือเบาๆ "ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาแบบนี้ เลยไม่สบายใจมาก"

"ในเธอกังวล รอฝนซาแล้วฉันจะไปส่งแล้วกันนะ"

เสียงฟ้าร้องดังจากข้างนอก ร่มเพียงคันเดียวคงไม่พอ น้ำบนพื้นก็คงทำกางเกงเปียกไปด้วย

โดยพื้นฐานแล้วคงไม่มีคนไปเดินถนน ทุกคนต่างหลบฝนในร้านค้ารอบๆ

พอตกกลางคืน ฝนถึงได้ซาลง

สือฮว่าถอนหายใจ และทันทีที่เธอลุกขึ้น ฉีเยี่ยนก็เดินตามเธอไป "ฉันจะไปส่งเธอเอง"

สือฮว่าอยากจะปฏิเสธ แต่นึกถึงนิสัยของเขา สุดท้ายก็พยักหน้า

รถจอดที่โรงพยาบาล เธอเปิดประตูและจะโน้มตัวไปพูดว่า "ขอบคุณ" กับเขา

แต่ฉีเยียนเองก็เปิดประตูและลงจากรถด้วย "ไหนๆก็มาแล้ว ฉันไปเยี่ยมฮ่อฉวนสือสักหน่อยดีกว่า"

ปกติแล้วเขาไม่ได้ใจดีถึงขั้นไปเยี่ยมฮ่อฉวนสือหรอก อาจเพราะไปดูอะไรสนุกๆ

แต่ทันทีที่เขาลงจากรถก็เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกล และนั่นคือฮ่อฉวนสือ

ฉีเยี่ยนเลิกคิ้วและจงใจยืนใกล้สือฮว่า ให้ภาพดูเหมือนทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก

ความสนใจของสือฮว่าอยู่ที่ฮ่อฉวนสือและไม่ได้สังเกตการเคลื่อนไหวของเขาเลย

ทันทีที่เธอกำลังจะเรียก ก็เห็นฮ่อฉวนสือรีบวิ่งเข้ามา แล้วปล่อยหมัดเข้าที่ใบหน้าของฉีเยี่ยน

ฉีเยี่ยนเองก็ไม่ชอบฮ่อฉวนสือมาตั้งนานแล้ว ตอนที่อยู่บ่อน้ำพุร้อนก่อนหน้านี้เขาก็อยากสู้กับอีกคน

หลังจากโดนหมัดนี้ แน่นอนว่าเขาไม่พอใจแล้วจะชกกลับ

แต่ก่อนที่มือของเขาจะไปถึงชายเสื้อของฮ่อฉวนสือ อีกฝ่ายก็โอนเอน ถอยหลังล้มลงไปก่อนหมดสติไปในที่สุด

ฉีเยี่ยนชะงักแล้วมองสือฮว่าอย่างประหม่า "ฉัน..."