นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 319

เธอกุมขมับ แต่ก็หากุญแจสำคัญไม่ได้จนกระทั่งฉินหยู่มาถึง

ฉินหยู่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเธอด้วยใบหน้าที่โกรธ "สือฮว่า คุณมานี่เลยนะ! เก้าอี้คุณควรนั่งหรือไง?!"

คนเดียวที่ฉินหยู่เคารพคือฮ่อฉวนสือ

ในความเห็นของเธอ ฮ่อฉวนสือสร้างตี้เซิ่งมากับมือ ทำไมถึงมอบให้ผู้หญิงคนนี้ได้

อีกทั้งผู้หญิงคนนี้แต่งงานกับเขาแค่เพียงสองปี จะมาคู่ควรกับตำแหน่งนี้ได้ยังไง!

ดวงตาของสือฮว่านิ่วเรียบแล้วมองไปทางฉินหยู่ "ช่วงเวลาสั้นๆนี่คุณไปอยู่ที่ไหน?"

ใบหน้าของฉินหยู่เต็มไปด้วยการเสียดสี สองมือกอดอก "ฉันไปไหนต้องรายงานให้คุณรู้หรือไง?"

สือฮว่าเอนหลังและหรี่ตาเล็กน้อย "แล้วคุณมายืนคุยกับฉันตอนนี้ในฐานะอะไรล่ะ ที่นี่คือห้องทำงานตี้เซิ่ง ตอนนี้ฉันคือประธานชั่วคราวขอตี้เซิ่ง คนที่ไม่เกี่ยวก็ออกไปซะ"

ตอนแรกฉินหยู่เข้ามาทำงานรับช่วงต่อจากชวีหยิง จัดการเรื่องอื่นของฮ่อฉวนสือ หน้าที่พวกนี้ไม่ถึงตี้เซิ่ง เพราะงั้นเธอจึงไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการในตี้เซิ่ง ถูกสือฮว่าพูดแบบนี้ เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ยืนอยู่ที่นี่จริงๆ

เธอโกรธจนหน้าแดง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "ฉันได้ยินมาว่าสมองท่านประธานมีปัญหา สือฮว่า คุณอยากจะครอบครองทุกอย่างของตี้เซิ่งใช่ไหม ถึงทำร้ายท่านประธานขนาดนี้ แถมยังเกลี้ยกล่อมเขาให้เซ็นหนังสือโอนหุ้นด้วย คุณนี่มันใจร้ายจริงๆ!!"

"ถ้ามีหลักฐานก็ฟ้องศาลได้เลย แต่ถ้าไม่มีหลักฐานก็หวังว่าคุณฉินจะหุบปาก ระวังปากด้วย ถงหาง ถงเหยียน ส่งแขกที!"

ฝีมือของฉินหยู่ดีก็จริง แต่ถ้าเธอมาลงมือทำอะไรที่นี่ คนที่เสียเปรียบก็มีแต่เธอคนเดียว

เธอกัดฟันและจากไปอย่างไม่พอใจ แล้วกลับไปที่เฉียนสุ่ยวานทันที

ทันทีที่เธอเข้าประตูใหญ่ เธอก็เห็นฮ่อฉวนสือนั่งอยู่บนม้านั่งหินที่อาบแดด ดวงตาของเธอเป็นประกายในทันที แล้วรีบเดินเข้าไป

"ท่านประธาน สุขภาพของท่านดีขึ้นไหมคะ? ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง? ขอโทษนะคะ ถ้าฉันอยู่ที่จิงตู ท่านอาจไม่ทรมานขนาดนี้"

ฮ่อฉวนสือเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างเกียจคร้าน "ไปให้พ้น"

ใบหน้าของฉินหยู่แข็งทื่อขึ้นทันที ถ้าเป็นแต่ก่อน ท่านประธานไม่มีทางพูดแบบนี้กับเธอแน่ "ท่านประธานคะ ฉันจะตรวจร่างกายท่านให้ค่ะ"

พูดไปเธอก็จะเดินเข้าไป

แต่ฮ่อฉวนสือหยิบแก้วจากด้านข้างแล้วปาไปทางเธอ

แรงของเขาไม่ใช่น้อยๆเลย แถวขว้างของก็ยังมีทักษะด้วย แก้วนั้นโดนหน้าผากของฉินหยูอย่างจังจนเลือดออกทันที

ฮ่อฉวนสือหัวเราะเบาๆ แต่มันทำให้อีกคนรู้สึกหนาวสั่น "ถ้าคุณกล้าเอื้อมมือมาหาฉัน ฉันจะหักมือคุณ"

ในพจนานุกรมของเขา ไม่เคยมีคำว่าอ่อนโยน ไม่ว่าใครมายั่วจุเขาก็ต้องชดใช้ทั้งนั้น

ก่อนที่จะเจอกับสือฮว่า ผู้หญิงคนไหนเขาก็ไม่ไว้หน้า แต่หลังจากที่สือฮว่าปรากฏตัว หัวใจที่เย็นชาและโหดเหี้ยมของเขาก็อบอุ่นขึ้น

สือฮว่า สือฮว่า...

เธอนี่มันอันตรายจริงๆ

ใบหน้าของฉินหยู่ซีด และไม่กล้าก้าวเข้ามาอยากที่คิด ในใจก็เกิดน้อยใจ

ต้องเป็นสือฮว่าที่ไปพูดอะไรให้ท่านประธานฟังแน่ จนทำให้ท่านประธานตอนี้ไม่เข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นเลย และเข้าใกล้เธอคนเดียว เธอเลยรับมือได้ยากมาก!

ฉินหยู่ไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่เพื่อให้อีกคนรำคาญ ไม่ต้องพูดถึงว่าหน้าผากของเธอก็จำเป็นต้องทำแผล ดังนั้นเธอจึงโค้งคำนับและจากไป

ฮ่อฉวนสือจ้องทางประตูอย่างใจจดใจจ่อ โดยหวังว่าคนๆนั้นจะปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อพระอาทิตย์กำลังจะลับฟ้า ในที่สุดเธอก็กลับมาในยามพระอาทิตย์ตกดิน

ดวงตาของฮ่อฉวนสือเป็นประกาย ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปทางเธอ

แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร แสงวาววับจากและเล็งมาทางหัวใจของเขาอย่างไม่ลังเล

เขาก้มหน้าลงอย่างตกตะลึง และยังไม่ทันเปิดปากเรียกฮว่าเอ๋อร์