นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 325

ฮ่อฉวนสือ ฮ่อฉวนสือ! ในหัวเธอมีแต่ฮ่อฉวนสือ!!

"ตามหาเขาทำไม? เธอจะบอกกับเขาว่าอยู่กับฉันช่วงไม่กี่วันนี้มันดีแค่ไหนหรือไง? เขาจะได้ดีใจที่ห้องแต่งงานของพวกเธอแต่กลับเป็นพี่ชายกับคนรักเขานอนด้วยกันงั้นสิ?"

"เพียะ!!"

คำตอบสำหรับเขาคือการตบด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง

ถ้วยน้ำชาในมือของสือฮว่าตกลงพื้น และชาร้อนก็ลาดลงบนหลังมือของเธอ

แต่เธอกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย เพราะใจเธอเจ็บกว่า

ทุกคำที่ฮ่อหมิงพูดเป็นความจริง เธอเป็นอีตัวและสมควรที่จะถูกหัวเราะเยอะ!

ใบหน้าเธอไร้สี และริมฝีปากก็เริ่มสั่น

ฮ่อหมิงเอียงศีรษะเพราะมือของเขาถูกใส่กุญแจมือ เขาไม่สามารถสัมผัสใบหน้าตัวเองได้

มันต้องบวมแน่ๆ ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยอ่อนโยนกับเขาเลย

ยิ่งเธอปกป้องฮ่อฉวนสือขนาดนี้ ความโกรธในใจของเขาก็ยิ่งมากขึ้น และเขายิ่งไม่อยากยอมรับว่าฮ่อฉวนสือเป็นอีกด้านหนึ่งของเขา!

"ตอนที่ฮว่าเอ๋อร์อยู่ใต้ร่างฉันแล้วเรียกว่าสามีก็ไม่เคยคิดถึงฮ่อฉวนสือนี่ ระหว่างพี่น้องสองคน เธอน่าจะมีความรู้สึกถึงความสำเร็จใช่ไหม?"

ความอัปยศไม่รู้จบกระแทกเข้าร่างกายของสือฮว่า เธอไม่สามารถทนต่อตัวเองแบบนี้ได้ แม้ว่าเธอจะทนไม่ได้ตั้งแต่หลังจากถูกฮ่อหมิงบังคับเป็นครั้งแรก

เธอทำอะไรไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอเป็นเหยื่อและทั้งหมดนี้ก็ถูกบังคับ

แต่สิ่งนี้มันไม่อนุญาตในทางศีลธรรมและกฎหมาย สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือคนที่เหยียบย่ำกฎหมาย

เธอรู้สึกไม่สบายท้องมาก โลกตรงหน้าเธอก็ก็เริ่มพร่ามัว

"สือฮว่า!!"

จู่ๆฮ่อหมิงก็กลัวจนเสียงสั่น

สือฮว่าเป็นผู้หญิงที่เติบโตมาในด้านการศึกษาแบบดั้งเดิม เธอมีความสัมพันธ์กับผู้ชายสองคน เรื่องนี่มันน่าละอายสำหรับเธอ เธอไม่สามารถรับได้

เขารู้ว่ามันคือหนาม แต่เขาก็ยังแหย่ที่ที่เจ็บปวดที่สุดของเธอ

สือฮว่าที่กำลังจะหมดสติ แต่เมื่อได้ยินเขาตะโกนก็กลับได้สติขึ้นมา

เธอไม่ได้พูดอะไรไร้สาะระกับเขาอีก หยิบมีดพับไว้ออกจากกระเป๋าของเธอ

ฮ่อหมิงถอนหายใจที่เห็นเธอได้สติ แต่เห็นเธอหยิบมีดขึ้นมาก็เลิกคิ้วขึ้น "เธอจะฆ่าฉันเหรอ?"

น้ำเสียงของเขาฟังเหมือนไร้สาระ บ่งบอกว่าเขาไม่กลัวมีดยี่เลย

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ สือฮว่าก็แทงมีดเข้าหัวใจตัวเอง

รูม่านตาฮ่อหมิงหดตัวทันที รู้สึกแค่ว่าร่างกายเหมือนโดนดูดแรงไป หัวใจเจ็บแปลบ

เธอเป็นแบบนี้เสมอ ตอนที่เขาคิดว่านี่เป็นการแก้แค้นที่แรงที่สุดของเธอ เธอก็มักจะมีวิธีการที่แรงกว่ามาแก้แค้นเขา

มีดนั่นเหมือนจะไม่โดนเธอ

เขากัดริมฝีปากแน่น และจู่ๆก็เงียบลง

เขาอยากจะขอร้องให้เธอหยุด แต่กลับทำไม่ได้ เขาไม่มีแรงแม้แต่จะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ

ในเวลาเดียวกันสือฮว่าก็สามารถหยิบมีดออกมา และมองเขาอย่างนิ่งๆ "คุณบอกฉันมาว่าฮ่อฉวนสืออยู่ที่ไหนแล้วฉันจะหยุด"

ฮ่อหมิงพูดไม่ออกสักคำ เมื่อคนสิ้นหวังที่สุด จะทำได้แค่เหม่อลอยและไม่สามารถพูดอะไรได้

เขาปวดหัวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังวิ่งหนีจากการกักขังร่างกายของเขาและกำลังจะออกมา

"ฟึ่บ!"

เสียงมีดเข้ากระดูกดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้สือฮว่าแทงเข้าที่ไหล่ที่บาดเจ็บจนผ้าพันแผลสีขาวถูกย้อมด้วยเลือดสีแดง

"ฮ่อหมิง ฮ่อฉวนสืออยู่ที่ไหน?"

เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย แผลแรกเธอจงใจแทงหัวใจตัวเอง ทำให้เขาใกล้แหลกสลายเพื่อที่เขาจะได้ไม่โกหก

อันที่จริงฝีมือของเธอก็ดีมาก แม้จะดูเหมือนแทงเข้าหัวใจ แต่จริงๆ แล้วมันหากจากตำแหน่งหัวใจไปไม่กี่เซนติเมตรซึ่งไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

ฮ่อหมิงที่ปลดกุญแจมือได้ แต่ตอนนี้นิ้วของเขาสั่นจนทำยังไงก็เปิดไม่ได้

เดิมทีนี่เป็นเพียงเรื่องเล็ก แต่ตอนนี้มันกลับยากสุดๆ

นัยน์ตาของสือฮว่ามองมาที่เขา เห็นว่าเขาไม่มีวี่แววจะพูดก็ยกมีดในมือขึ้น

เหมือนเธอจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร และรู้สึกสบายใจในการทำร้ายตนเองครั้งนี้

ไม่จำเป็นต้องให้ฮ่อฉวนสือกลับมาตั้งคำถามกับเธอ ตอนนี้เธอสามารถลงโทษตัวเองที่ไม่ซื่อสัตย์ ตัวเอาที่งี่เง่าขนาดนี้!

"ฮว่าเอ๋อร์ ได้โปรด..."

ขณะที่เธอยกมีดขึ้น ก็มีเสียงดังขึ้นข้างหู

เธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าของฮ่อหมิงเต็มไปด้วยน้ำตา เขากำลังร้องไห้

ดวงตาของสือฮว่าเหมือนถูกน้ำร้อนลวก ฮ่อหมิงที่ฆ่าไม่เลือกกลับร้องไห้เป็น

ฮ่อหมิงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังร้องไห้อยู่ ในพจนานุกรมของเขาไม่รู้จักคำว่า "น้ำตา" เลยด้วยซ้ำ

เขาจ้องมองเธออย่างตกใจ และรู้สึกเหมือนเลือดไหลออกจากร่างกายของเขา และบาดแผลที่ซ่อนเร้นที่สุดก็ถูกแสงแดดส่องจนแดง อักเสบจนเน่า

เขาควรจะขุ่นเคืองฮ่อฉวนสือ แต่ขณะนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าฮ่อฉวนสือจะกลับมา หวังว่าเขาจะกลับมาเพื่อหยุดทั้งหมดนี้

เขาไม่อยากให้เธอตาย...

"ฮ่อหมิง คุณจะยอมบอกฉันได้หรือยัง?"

มีดเต็มไปด้วยเลือด และมือของเธอที่ถือมีดเอวก็เปื้อนเลือดแต่เธอกลับไม่ถอย ดวงตาที่มองเขายังสงบนิ่ง

วิธีการของเธอช่างน่าขยะแขยง แต่เขาก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นวิธีใช้ได้ผลมากที่สุด

เขาไม่กลัวอะไรเลย เว้นเสียว่าเธอจะบาดเจ็บ

"ฉันจะบอกความจริงกับเธอ แต่เธอต้องไม่เชื่อแน่ เพราะงั้นฮว่าเอ๋อร์ แก้มัดฉันก่อนเถอะ"

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนแรง

สือฮว่าก้าวไปข้างหน้า ปลดกุญแจมือและเชือกของเขาด้วยมือที่สั่น

เขาพยุงตัวกับโต๊ะครู่หนึ่ง ไม่สนใจอาการบาดเจ็บที่ใบหน้าก่อนจะอุ้มเธอแล้วรีบเดินไปที่วิลล่า

"หมอ! หมอ!"

สือฮว่าหลับตาลงอย่างเงียบๆ เจ็บปวดอย่างอธิบายไม่ถูก เพราะในขณะนี้เขาดูตื่นตระหนกมันช่างเหมือนกับฮ่อฉวนสือ

มือของเขาสั่นตลอดเวลา และเขาไม่สามารถออกแรงได้มากนัก

หลังจากวางเธอลงบนเตียง เขาก็ล้มลงไปข้างเตียง

เขามองดูหมอพันแผลสือฮว่า จนกระทั่งได้ยินหมอบอกว่าไม่โดนจุดสำคัญ แสงสว่างในดวงตาของเขาก็กลับมาอีกครั้งและสติเขาก็ค่อยๆกลับมา

เขาไม่รู้ว่านี่เป็นกลอุบายของเธอ การแทงครั้งแรกของเธอจงใจแทงตำแหน่งของหัวใจ ทำให้เขาแหลกสลาย จนไม่มีกะจิตกะใจไปคิดอย่างอื่น

หลังจากสงบลงได้สักพัก เขาก็กัดฟันและมองเธอด้วยความเกลียดชัง

สือฮว่าหลับตา ไม่คิดจะสบตาเขา

ฮ่อหมิงเอนตัวลงและกดเธอลงอย่างชำนาญ "ไม่ได้อยากรู้ว่าฮ่อฉวนสืออยู่ที่ไหนงั้นเหรอ? อยู่กับฉันคืนนี้คืนสุดท้ายสิแล้วฉันจะบอก"

สือฮว่าเปิดเปลือดตานิ่งๆ

เมื่อเขาคิดว่าเธอจะปฏิเสธ เธอก็ตอบด้วยรอยยิ้มว่า "ได้สิ"

หน้าอกของฮ่อหมิงเจ็บในทันที เขาคิดว่าตัวเองจะไม่เจ็บอีก แต่เมื่อเธอสงบและรีบโต้กลับแบบนี้ ความเจ็บปวดก็ท่วมท้น