นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 325

ฮ่อฉวนสือ ฮ่อฉวนสือ! ในหัวเธอมีแต่ฮ่อฉวนสือ!!

"ตามหาเขาทำไม? เธอจะบอกกับเขาว่าอยู่กับฉันช่วงไม่กี่วันนี้มันดีแค่ไหนหรือไง? เขาจะได้ดีใจที่ห้องแต่งงานของพวกเธอแต่กลับเป็นพี่ชายกับคนรักเขานอนด้วยกันงั้นสิ?"

"เพียะ!!"

คำตอบสำหรับเขาคือการตบด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง

ถ้วยน้ำชาในมือของสือฮว่าตกลงพื้น และชาร้อนก็ลาดลงบนหลังมือของเธอ

แต่เธอกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย เพราะใจเธอเจ็บกว่า

ทุกคำที่ฮ่อหมิงพูดเป็นความจริง เธอเป็นอีตัวและสมควรที่จะถูกหัวเราะเยอะ!

ใบหน้าเธอไร้สี และริมฝีปากก็เริ่มสั่น

ฮ่อหมิงเอียงศีรษะเพราะมือของเขาถูกใส่กุญแจมือ เขาไม่สามารถสัมผัสใบหน้าตัวเองได้

มันต้องบวมแน่ๆ ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยอ่อนโยนกับเขาเลย

ยิ่งเธอปกป้องฮ่อฉวนสือขนาดนี้ ความโกรธในใจของเขาก็ยิ่งมากขึ้น และเขายิ่งไม่อยากยอมรับว่าฮ่อฉวนสือเป็นอีกด้านหนึ่งของเขา!

"ตอนที่ฮว่าเอ๋อร์อยู่ใต้ร่างฉันแล้วเรียกว่าสามีก็ไม่เคยคิดถึงฮ่อฉวนสือนี่ ระหว่างพี่น้องสองคน เธอน่าจะมีความรู้สึกถึงความสำเร็จใช่ไหม?"

ความอัปยศไม่รู้จบกระแทกเข้าร่างกายของสือฮว่า เธอไม่สามารถทนต่อตัวเองแบบนี้ได้ แม้ว่าเธอจะทนไม่ได้ตั้งแต่หลังจากถูกฮ่อหมิงบังคับเป็นครั้งแรก

เธอทำอะไรไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอเป็นเหยื่อและทั้งหมดนี้ก็ถูกบังคับ

แต่สิ่งนี้มันไม่อนุญาตในทางศีลธรรมและกฎหมาย สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือคนที่เหยียบย่ำกฎหมาย

เธอรู้สึกไม่สบายท้องมาก โลกตรงหน้าเธอก็ก็เริ่มพร่ามัว

"สือฮว่า!!"

จู่ๆฮ่อหมิงก็กลัวจนเสียงสั่น

สือฮว่าเป็นผู้หญิงที่เติบโตมาในด้านการศึกษาแบบดั้งเดิม เธอมีความสัมพันธ์กับผู้ชายสองคน เรื่องนี่มันน่าละอายสำหรับเธอ เธอไม่สามารถรับได้

เขารู้ว่ามันคือหนาม แต่เขาก็ยังแหย่ที่ที่เจ็บปวดที่สุดของเธอ

สือฮว่าที่กำลังจะหมดสติ แต่เมื่อได้ยินเขาตะโกนก็กลับได้สติขึ้นมา

เธอไม่ได้พูดอะไรไร้สาะระกับเขาอีก หยิบมีดพับไว้ออกจากกระเป๋าของเธอ

ฮ่อหมิงถอนหายใจที่เห็นเธอได้สติ แต่เห็นเธอหยิบมีดขึ้นมาก็เลิกคิ้วขึ้น "เธอจะฆ่าฉันเหรอ?"

น้ำเสียงของเขาฟังเหมือนไร้สาระ บ่งบอกว่าเขาไม่กลัวมีดยี่เลย

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ สือฮว่าก็แทงมีดเข้าหัวใจตัวเอง

รูม่านตาฮ่อหมิงหดตัวทันที รู้สึกแค่ว่าร่างกายเหมือนโดนดูดแรงไป หัวใจเจ็บแปลบ

เธอเป็นแบบนี้เสมอ ตอนที่เขาคิดว่านี่เป็นการแก้แค้นที่แรงที่สุดของเธอ เธอก็มักจะมีวิธีการที่แรงกว่ามาแก้แค้นเขา

มีดนั่นเหมือนจะไม่โดนเธอ

เขากัดริมฝีปากแน่น และจู่ๆก็เงียบลง

เขาอยากจะขอร้องให้เธอหยุด แต่กลับทำไม่ได้ เขาไม่มีแรงแม้แต่จะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ

ในเวลาเดียวกันสือฮว่าก็สามารถหยิบมีดออกมา และมองเขาอย่างนิ่งๆ "คุณบอกฉันมาว่าฮ่อฉวนสืออยู่ที่ไหนแล้วฉันจะหยุด"

ฮ่อหมิงพูดไม่ออกสักคำ เมื่อคนสิ้นหวังที่สุด จะทำได้แค่เหม่อลอยและไม่สามารถพูดอะไรได้

เขาปวดหัวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังวิ่งหนีจากการกักขังร่างกายของเขาและกำลังจะออกมา

"ฟึ่บ!"

เสียงมีดเข้ากระดูกดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้สือฮว่าแทงเข้าที่ไหล่ที่บาดเจ็บจนผ้าพันแผลสีขาวถูกย้อมด้วยเลือดสีแดง