นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 352

สายตาของชายหัวโล้นหยุดอยู่ที่ถางจิงหรายด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ "คุณถาง จุคุณธุรกิจวันนี้ไหมครับ?"

ถางจิงหรานมองไปที่สวี่ฉางอันอย่างแน่วแน่โดยหวังว่าชายคนนี้จะยืนขึ้นพูดอะไรแทนเธอ

แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาของสวี่ฉางอันกลับนิ่ง ราวกลับเธอไม่มีตัวตน

อารมณ์ของเธอพังทลายลงในทันที และดวงตาก็แดงก่ำ "ฉางอัน คุณทนเธอได้ขนาดนี้เหรอ?"

พวกเขาเป็นสามีภรรยาในนาม สือฮว่าก็เหลือแค่ชี้นิ้วมาด่าเธอแล้ว

สวี่ฉางอันวางแก้วในมือลง ชายตามองและยิ้มที่ไม่ไปถึงดวงตา "เธอพูดอะไรผิดงั้นเหรอ?"

ประโยคนิ่งๆเป็นการผลักถางจิงหรานลงนรกอย่างสมบูรณ์

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย

ชายหัวโล้นด้านข้างก็มีใบหน้าขรึมขึ้น เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูคนด่ากัน "คุณถาง..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ถางจิงหรานก็กัดฟันพูด: "ขอโทษด้วยนะคะ วันนี้ยังไม่คุยธุรกิจนี้ค่ะ วันหลังฉันจะเข้าไปขอโทษเองนะคะ"

แม้ว่าสีหน้าของชายคนนั้นจะดูไม่ดีแต่กลับไม่พูดอะไร

หลังจากที่เขาจากไป ถางจิงหรานก็นั่งลงข้างๆสวี่ฉางอัน ราวกับไม่เห็นที่สวี่ฉางอันรังเกียจเธอ

คิ้วคิ้วของสวี่ฉางอันขมวดเป็นเกลียวลึก ตั้งแต่วินาทีที่เธอนั่งลงก็รู้สึกหายใจไม่สะดวก

"สือฮว่า ตอนที่ฉันได้ยินว่าเธอท้องก็รู้ว่าเด็กนั่นไม่ได้เกิดแน่ คุณย่าไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ"

สือฮว่าเม้มปากและไม่พูดอะไร เด็กคนนั้นเป็นความเจ็บปวดในใจของเธอ

สวี่ฉางอันคว้าข้อมือของถางจิงหราน "ถ้าคุณมาเพื่อหาเรื่องก็ไปซะ"

ถางจิงหรานเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอย่างประชด "จะทำไม ฉันพูดไม่ได้เหรอ? สวี่ฉางอัน ตอนนี้ที่เธอมาหาคุณก็เอาคุณเป็นตัวสำรองนั่นแหละ พอฮ่อฉวนสือทิ้งเธอ เธอก็หันไปหาคุณ"

สือฮว่าลุกขึ้นแล้ว เมื่อกี้เธอเพิ่งทำผิดไป เธอไม่น่านั่งร่วมโต๊ะกับสวี่ฉางอัน

ถึงแม้จะอึดอัดที่จะไม่ทักทายในสถานการณ์นั้น แต่ก็ดีกว่าสถานการณ์ในตอนนี้

"สือฮว่า สามีของฉันเกลียดฉันแค่ไหน อนาคตฮ่อฉวนสือก็จะเกลียดเธอมากเท่านั้น เราก็เหมือนๆกัน"

สือฮว่าชะงักฝีเท้าแล้วมองเธอนิ่งๆ "อย่างน้อยเขาก็รักฉัน"

เป็นประโยคที่ราวกับเข็มที่แทงเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจถางจิงหราน

ใช่แล้ว สวี่ฉางอันไม่เคยรักเธอ

อย่าพูดถึงรักเลย ไม่เคยใจดีกับเธอด้วยซ้ำ

ดวงตาของเธอแดงก่ำในทันที และทันใดนั้นเธอก็ไม่เข้าใจที่ต้องมาต่อสู้แบบนี้

ตั้งแต่ที่สวี่ฉางอันตกหลุมรักสือฮว่า เธอก็แพ้แล้ว แพ้อย่างสิ้นเชิง

เธอหลุบตาลง ได้ยินว่าคุณท่านแห่งตระกูลฮ่อหายตัวไป และฮ่อฉวนสือก็ได้ไปต่างประเทศ นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับ สือฮว่า!

ถางจิงหรานที่หมกมุ่นอยู่กับความคิดตัวเองจนไม่รู้ว่าสวี่ฉางอันกับสือฮว่าจากไปตั้งแต่เมื่อไร

เธอหลุบตาด้วยความอับอายและโทรหามู่หวั่นโจว

เธอไม่ใช่คนเดียวที่เคืองสือฮว่า มู่หวั่นโจวเองก็รอจัดการยัยผู้หญิงนั่นอยู่เหมือนกัน!

ทั้งสองพูดคุยกัน ก่อนจะแค่นยิ้มเยาะเย้ย

ทันทีที่สือฮว่ากลับถึงบ้าน ก็ได้ยินคนรับใช้บอกว่ามีแขกมา

เธอเปิดประตูห้องนั่งเล่นก็เห็นผู้ชายผู้ยืนอยู่ข้างหน้า

เขาสวมชุดลำลองสีขาว พับแข้นเสื้อขึ้นเล็กน้อย และจ้องมองที่สวนอย่างเหม่อลอย

สือฮว่าก็นึกขึ้นได้ว่ามีต้นพีชอยู่ในสวนที่เพิ่งบานไม่นานมานี้

คนรับใช้ดูแลต้นพีชอย่างดี เลยขยายเวลาออกดอก จนตอนนี้ก็ยังเปิดบานอยู่