นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 372

ใช่แล้ว ผู้คนมากมายในจิงตูกำลังรอที่จะเยาะเย้ยเธอ ฉลองครบรอบ 100 ปีคราวนี้จะต้องน่าตื่นเต้นมากแน่

ถ้าเธอไม่ไป เรื่องซุบซิบต้องน้อยไปแน่

สือฮว่าหลุบสายตาลงมองชุดเดรสด้วยท่าทางเจ้าอารมณ์ สายตาซือรั่วเฉินก็แหลมคมดี

"ราคาเท่าไหร่คะ?"

เธอมาลี้ภัยอยู่ที่นี่ กินอาหารของคนอื่น ใช้ของของคนอื่น ยังจะกล้ารับของขวัญจากเขาได้ยังไง

ซือรั่วเฉินเลิกคิ้วและไม่ได้ตอบ

สือฮว่าหยิบการ์ดจากกระเป๋าของเธอขึ้นมา "คุณอย่าลืมสิว่าตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงที่รวยนะ ฉันหย่ากับฮ่อฉวนสือ เขาก็ให้ของฉันมาไม่น้อย บัตรนี้ของฉันเอง ฉันลืมไปแล้วว่าในนี้เหลือเท่าไร ถือเสียว่าฉันเช่าชุดเดรสนี่แล้วกันนะ งานฉลองของมหาลัยสิ้นสุดแล้วฉันจะย้ายออก คงไม่อยู่ที่นี่ตลอดไปหรอก"

ซือรั่วเฉินก็ไม่ได้มากความแล้วหยิบบัตรมา "ได้สิ"

ถ้าเขาไม่รับ เธอคงจะหงุดหงิดแทน รับมาเธอจะได้อยู่อย่างสบายใจมากขึ้น

สือฮว่าถอนหายใจ ในคืนนั้นเองก็ไปซื้อผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเครื่องสำอาง อีกสองวันก็จะถึงวันเฉลิมฉลองครบรอบ 100 ปี คงเอาหน้าซีดๆไปเจอผู้คนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่น

มหาวิทยาลัยจิงตูเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุด และการฉลองครบรอบ 100 ปีคงต้องคึกคักมากแน่

คนดังจากจิงตูส่วนมากก็คงจะไปร่วมงาน ในฐานะที่ตี้เซิ่งเป็นผู้ให้ทุนระยะยาวของจิงตูก็คงต้องไป

อย่างที่ทุดคนรู้ดี สือฮว่าเป็นผู้สำเร็จการศึกษาที่โดดเด่นในปีที่แล้ว ก็ต้องได้รับบัตรเชิญอย่างแน่นอน

หลายคนตั้งหน้าตั้งตารอที่ทั้งสองจะได้เจอกัน

การเฉลิมฉลองของมหาลัยเริ่มตั้งแต่ช่วงบ่ายถึงเย็น หากเป็นเพียงมหาลัยธรรมดาก็คงจะสิ้นสุดในตอนเย็น

แต่มหาวิทยาลัยจิงตูได้รับการสนับสนุนจากบริษัทชั้นนำในประเทศ เพราะงั้นกลางคืนก็จะเป็นงานเลี้ยงพิเศษ

งานเลี้ยงนี้ต่างจากงานเลี้ยงของพวกชนชั้นสูง นอกจากดาราในจิงตูแล้ว ยังมีนักศึกษาที่จบจากมหาวิทยาลัยจิงตูด้วย ทุกคนต่างพากันหัวเราะและบอกว่ามีเฉพาะในงานเลี้ยงนี้เท่านั้นที่คนธรรมดาจะได้เห็นแสงสว่างของสังคมชนชั้นสูง

ไม่ว่าจะเป็นแวดวงไหน ก็ไม่ขาดผู้หญิงที่ทะเยอทะยาน ไต่เต้าตำแหน่ง ดังนั้นงานเลี้ยงนี้จึงเป็นเป้าหมายของผู้หญิงหลายๆคนด้วย ถ้าไปเข้าตานายน้อยสักคน ก็เป็นโอกาสที่จะได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวย

สือฮว่ามาสายนิดหน่อย และเมื่อเธอเข้าไปก็มีผู้หญิงหลายคนยืนอยู่ในห้องโถงแล้ว

ทันทีที่เธอเข้าไป สายตาของทุกคนก็ย้ายมาแถมยังเริ่มกระซิบกระซาบกัน

"นี่คือสือฮว่าใช่ไหม ตอนแรกเธอคบกับฉางอันก็มีคนอิจฉาตั้งเยอะแยะ ไม่คิดว่าสวี่ฉางอันจะจากไปตั้งแต่อายุยังน้อย เธอยังโดนคนรวยเล่นเบื่อแล้วโดนทิ้งอีก"

"ตอนที่เธออยู่มหาลัย ก็เป็นเทพธิดาในหัวใจพวกผู้ชายเยอะแยะ สูงส่งเหลือเกิน ฮ่ะๆ แต่มันก็แค่นั้น แค่ปีเดียวก็กลายเป็นคนตกอับซะแล้ว"

"ตอนนี้มีข่าวเรื่องเธอมากมาย ทำไมถึงมีหน้ามาอีกล่ะ ได้ยินมาว่าท่านประธานตี้เซิ่งจะมาที่นี่คืนนี้ ผู้หญิงคนนี้ต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อคืนดีกับฮ่อฉวนสืองั้นเหรอ?"

สือฮว่าไม่ได้ยินคำพูดพวกนั้น หลังจากเข้ามาแล้ว เธอก็ไม่ได้รีบไปทักทานเพื่อนร่วมชั้นของเธอในตอนนั้น

ตอนอยู่ในมหาวิทยาลัย เธอเอาแต่เรียนและทำงาน ความสัมพันธ์ของเธอกับเพื่อนร่วมชั้นก็ไม่ค่อยดี และมีหลายคนที่เธอจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำ

แต่เธอไม่ได้ทำใครเดือดร้อน แต่ปัญหากลับมาหาเธอเอง

เมื่อสือฮว่าคิดจะหาที่นั่ง ผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาพร้อมกับแก้วไวน์แดง

หญิงสาวหน้าตาสวย มีผมหยิกสีม่วงแดง ดูเซ็กซี่มาก

"นี่ไม่ใช่สือฮว่าเหรอ? ไม่เจอกันนานเลยนะ ฉันนึกว่าคืนนี้จะไม่ได้เจอเธอแล้วนะเนี่ย"

หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจบก็มีเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วคนรอบๆตัวเธอ "นี่คือสิ่งที่ฉันจะบอกเธอนะสือฮว่า ตอนนั้นได้ชื่อว่าดอกไม้ประจำภาค แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้"

"นั่นเธอเหรอ? หน้าตาก็ไม่เท่าไรนี่?"

จากนั้นผู้หญิงสองคนก็พูดจาประชดประชันจนทำให้ทุกคนรอบตัวมองมา

สือฮว่าขมวดคิ้ว เธอรู้สึกคุ้นผู้หญิงคนนี้แต่กลับจำไม่ได้ว่าเธอเจอที่ไหน "คุณคือ?"

รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาวนิ่งค้างไป และออกแรงบีบแก้วไวน์ขึ้นทันที "สือฮว่า เธอไม่รู้จักฉันเหรอ?!"

พวกเธอเรียนปริญญาตรีสี่ปี ปริญญาโทสามปี แต่เธอไม่รู้จักเนี่ยนะ?!!

ใบหน้าของสือฮว่าฉายแววสับสน มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า "ขอโทษด้วยนะคะ ไม่รู้จักจริงๆค่ะ"

ผู้หญิงคนนั้นพูดจนปากเปียกปากแฉะอยู่ตั้งนาน แต่เขากลับไม่รู้จักเธอเนี่ยนะ

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความอับอาย กัดฟันและกระทืบเท้า "ฉันคือโจวตี้!"

สือฮว่าที่รับรู้ก็ยิ้ม "ที่แท้ก็เป็นเธอเองเหรอ ดูท่าแล้วเรียนจบไปหนึ่งปีคงจะลำบากไม่น้อยเลยสินะ"

"เธอหมายความว่าไง?"

ตอนนั้นโจวตี้แอบชอบสวี่ฉางอัน แต่น่าเสียดายที่สวี่ฉางอันไม่สนใจเธอเลย เธอเลยต่อต้านสือฮว่า แต่คะแนนก็ถูกสือฮว่าทิ้งห่างจนขายหน้าตั้งหลายปี

สือฮว่ายิ้มและไม่พูดอะไร

โจวตี้กลับไม่ยอมปล่อยเธอและคว้าข้อมือของเธอไว้ "ฉันแต่งงานแล้ว แถมแต่งให้กับหนึ่งในสิบคนที่ร่ำรวยที่สุดในจิงตูด้วย ฉันคิดว่าจะได้เป็นพี่น้องกับเธอในแวดวงนี้ได้ ไม่คิดเลยว่าทันทีที่เธอมาก็ถูกเตะออก น่าเสียใจจริงๆ"

สือฮซ่าตบหลังมือของเธอเบาๆ ก่อนจะดึงมือของเธอออกไป "เป็นพี่น้องงั้นเหรอ? หน้าเราก็ไม่เหมือนเกิดจากแม่เดียวกันเลยนะ เธอไม่ต้องมาทำร้ายฉันขนาดนี้ก็ได้มั้ง?"

โจวตี้โกรธจนหน้าแดง เธอรู้มาตลอดว่าฝีปากของสือฮว่าดีมาก แต่ไม่คิดเลยว่าจะถึงขั้นนี้ เธอยังคงแค้นแล้วมันทำไม?

สือฮว่าก้าวไปข้างหน้าแล้วหันไปมองเธอ "หน้าเธอไปศัลยกรรมจากไหนเหรอ? หมอคงฝีมือไม่ดีนะ ตาสองชั้นเหมือนถูกดาบแทงเลย คราวหน้าอย่าไปโรงพยาบาลนั้นอีกล่ะ"

โจวตี้ใจสั่น เธอไปทำศัลยกรรมจริงๆ สิ่งที่เธอห้ามมากที่สุดคือคนอื่นบอกว่าเธอทำศัลยกรรม!

"สือฮว่า! นังเลว!"

เธอพูดไม่ได้เท่า ก็ต้องลงไม้ลงมือเท่านั้น

แต่เมื่อมือนั่นมาได้เพียงครึ่งทาง ก็ถูกสือฮว่าคว้าข้อมือไว้ "จมูกของคุณโจวน่ายังทำมาได้ไม่นานใช่ไหม? เธอว่าถ้าตอนนี้ฉันตบจมูกเธอแล้วของปลอมนั่นจะหลุดออกมาไหม?"

โจวตี้โกรธจนตัวสั่นและได้ยินเสียงหัวเราะจากรอบๆ เธอก็ไม่มีหน้าจะอยู่ที่นี่ เลยทำได้แค่มองสือฮว่าอย่างแค้นเคือง "ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

สือฮว่ายกยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ผู้หญิงบางคนที่ยังคงกระตือรือร้นจะลงมือเพราะมีโจวตี้อยู่ตรงหน้า แต่สือฮว่ามีฝีปากขนาดนี้ พวกเธอเข้าไปก็มีแต่เสียเปรียบ

จุดจบก็คงจะเหมือนกับโจวตี้ หน้าแตก แล้วจะเสี่ยงทำไม

ทันทีที่สือฮว่าหันกลับก็ได้ยินเสียงตรงประตู เธอเดินตามเสียงนั้นไปก็เห็นฮ่อฉวนสือท่ามกลางผู้คน

ร่างกายเขาราวกับมีแสงสว่าง พอมาก็ดึงความสนใจของทุกคนไป

เธอใช้สมาธิอย่างมากเพื่อบังคับตัวเองไม่ให้มองเขา

หมิงยวิ๋นเดินตามฮ่อฉวนสือมา ถึงแม้ว่าหมิงยวิ๋นจะไม่ได้เดินเข้ามาพร้อมเขา แต่ทุกคนก็จำเธอได้อย่างรวดเร็ว

ได้ยินมาว่าฮ่อฉวนสือหย่ากับสือฮว่าก็เพราะเธอ