นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 73

ยอมแลกเพื่อจุดประสงค์นี้ ครั้งนี้ สือฮว่าต้องไม่รอดแน่!

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา สือฮว่าแทบไม่ได้พัก หลังจากผ่าตัดก็เป็นช่วงอันตรายสำหรับคุณยาย ต้องพ้นช่วงอันตรายไปก่อนถึงจะมั่นใจได้

เธอเทียวไปเทียวมาทั้งที่บริษัทและที่โรงพยาบาลจนแทบไม่ได้กลับไปที่เฉียนสุ่ยวานเลย

เพราะงั้นชายคนหนึ่งเลยไม่ค่อยมีความสุข ครั้งก่อนที่แยกกัน ทั้งสองก็ไม่ได้พูดคุยกันมาหลายวันแล้ว

ความกดอากาศในวิลล่าต่ำมาก ฮ่อฉวนสือนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นครั้งคราว

"สือฮว่ากลับมาหรือยัง?"

นี่เป็นครั้งที่เก้าแล้วที่เขาถามคำถามในวันนี้ หลังจากกลับจากบริษัท เขาก็นั่งรออยู่ที่นี่

"ท่านประธาน คุณยายของคุณสือกำลังจะพ้นขีดอันตรายแล้วครับ คาดว่าคุณสือคืนนี้จะกลับมาครับ"

ฮ่อฉวนสือพยักหน้า ใบหน้าของเขากลับมาเฉยเมย

เวลาหนึ่งทุ่ม คนรับมองเวลาและพูดอย่างเคารพ "คุณฮ่อคะ จะยังไม่ให้เสิร์ฟอาหารเย็นเหรอคะ?"

การทำงานและการพักผ่อนตามปกติของฮ่อฉวนสือมีกฎมีเกณฑ์ ถ้าตามเวลาแล้ว เวลานี้คงจะรับประทานอาหารเสร็จแล้ว

"อืม"

เขาตอบเสียงเรียบและมองไปที่ประตูเป็นครั้งคราว

ทำไมยังไม่กลับมาอีก?

เวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง ประตูของวิลล่าก็เปิดออก สือฮว่าเดินเข้ามาอย่างเหนื่อยล้าและก้มลงไปเปลี่ยนรองเท้าที่ทางเข้า

ฮ่อฉวนสือรีบละสายตาไปมองเอกสารในมือของเขาอย่างเคร่งขรึม

ช่วงนี้พวกเขาสองคนเหมือนกำลังทำสงครามเย็นกัน ไม่มีใครสนใจใคร

พูดให้ชัด สือฮว่าแยกกับฮ่อฉวนสือ ยังไงที่เขาได้ยินที่โรงพยาบาล เป็นเธอที่ผิด คนเขาช่วยเธอตั้งเยอะ เธอจะไปทำร้ายน้ำใจได้ยังไงกัน

แต่ไม่ว่าเธอจะแสดงท่าทียังไง ฮ่อฉวนสือก็ไม่เคยให้ความสนใจ

คืนนี้เธอเหนื่อยมาก คุณยายพ้นช่วงอันตรายมาได้ ในที่สุดเธอก็สามารถนอนหลับอย่างสนิท จนแทบรอไม่ไหวที่จะกลับมา

เมื่อเห็นว่าฮ่อฉวนสืออยู่ที่บ้าน เธอก็ไม่ได้พูดอะไรและเดินไปที่ชั้นสอง

ฮ่อฉวนสือแสร้งทำเป็นมองไปที่เอกสาร จนเธอเดินผ่านเขาไปด้วยสีหน้ามืดมนและพ่นลมหายใจ

ตอนนี้ในหัวสือฮว่ามีแค่คำว่าจะนอนเท่านั้น จนไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งอื่นเลย

หนานสือที่ยืนอยู่ด้านข้างในที่สุดก็ทนกับบรรยากาศไม่ไหวก็รีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า "คุณสือครับ คุณคงจะยังไม่ได้ทานอาหารใช่ไหมล่ะครับ? ท่านประธานก็ยังไม่ได้ทานเลย พวกคุณไปทานด้วยกันเถอะครับ"

สือฮว่าชะงักฝีเท้าในทันทีจนในที่สุดก็เหลือบไปทางฮ่อฉวนสือ

นี่คือรอเธออยู่?

ฮ่อฉวนสือยังคงไม่พูดอะไร สายตาของเขาจับจ้องไปที่เอกสารนิ่งๆ

สือฮว่ารู้สึกอบอุ่นหัวใจ เมื่อรู้ว่าผู้ชายคนนี้พูดไม่เก่ง บ่อยครั้งที่เหมือนเด็ก คงจะยังโกรธกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น

เธอหันเลี้ยวไปทางโต๊ะอาหาร

หนานสือถอนหายใจ กลัวจริงๆว่าคุณสือจะไม่ไว้หน้าเขา ท่านประธานนั่งตรงนี้ตั้งนาน ใครก็มองออกว่ากำลังรอคุณสือให้กลับมา

"ท่านประธาน ท่านก็ไปกินข้าวเถอะครับ"

เขาโน้มตัวพูด กลับเห็นฮ่อฉวนสือปิดเอกสาร ทำเสียงขึ้นจมูกแล้วกำลังจะขึ้นชั้นบน

หนานสือกระวนกระวายอยากจะพูด แต่กลับได้ยินสือฮว่าพูดว่า "คุณสามี เรื่องวันนั้นฉันไม่ดีเอง ท่านหญิงรบกวนฉันนานแล้วฉันรู้สึกรำคาญจริงๆเลยพูดแบบนั้นไป ฉันรู้ดีว่าอยู่ข้างคุณเป็นทางเลือกที่ดี คุณมีความรับผิดชอบและจะปกป้องฉันได้ คุณมีความสามารถ จิงตูคงจะไม่มีวันหาผู้ชายที่ดีไปกว่าคุณได้อีกแล้ว"

คำพูดที่ประจบฮ่อฉวนสือ จนมุมปากเขายกยิ้ม

สือฮว่ามองเกมออกแล้วก็พูดต่อ "คุณช่วยฉันมากกว่าหนึ่งครั้ง ฉันรู้สึกขอบคุณจากใจ ยังไม่ถึงสองปี ฉันก็ไม่มีวันไปจากคุณหรอก"

ฮ่อฉวนสือพึงพอใจจนในที่สุดก็หันกลับแล้วเดินมาที่โต๊ะอาหาร

เมื่อเห็นเช่นนั้น คนรับใช้ก็รีบเสิร์ฟอาหาร

หนานสือที่เห็นสือฮว่าตักอาหารให้ฮ่อฉวนสือก็ถอนหายใจ คุณสือยังมีวิธีรับมือ งั้นก็เว้นระยะให้พวกเขาแล้วกัน

เขาหาข้ออ้างแล้วเดินจากไปในพริบตา มีเพียงสือฮว่ากับฮ่แฉวนสือเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่

สือฮว่าเสิร์ฟซุปให้เขาหนึ่งชาม "นี่ดีต่อสุขภาพ คุณสามี คุณก็ดื่มเยอะๆ"

ฮ่อฉวนสือเงยหน้าขึ้นมองเธอและสังเกตเห็นว่ามีรอยคล้ำขนาดใหญ่อยู่ใต้ตาเธอ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอกลับมาก็ตั้งสี่ทุ่มกว่า มีแค่วันนี้ที่กลับมาเร็ว

"คุณยายไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม?"

นี่เป็นเขาที่เริ่มคุยกับเธอก่อนในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

สือฮว่าพยักหน้า ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้น "หมอบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว ตอนนี้ดูแลร่างกายให้ดี"

หลังจากทั้งสองพูดคุยก็ทานอาหารกันอย่างเงียบๆและไม่ได้พูดอะไรต่อ

ในที่สุดน้ำแข็งที่รวมตัวรอบๆพวกเขาทั้งสองก็ละลายหลังจากถูกแช่แข็งมานานหลายวัน

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ สือฮว่าก็กลับไปที่ห้อง แต่ฮ่อฉวนสือไปห้องหนังสือ

หลังจากเหนื่อยมานาน เธอก็ไม่สามารถทนได้ เมื่อกี้ที่นั่งทานอาหารอยู่ข้างล่างก็พยายามแล้ว

ขณะนั้นเธอก็เข้าไปในห้อง ลากร่างกายที่หนักอึ้งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

ร่างกายถูกหุ้มไปด้วยน้ำอุ่น เธอก็รู้สึกดีขึ้นทันที ใบหน้ากลับมามีสีแดง

"จ๋อม"

สบู่น้ำมันหอมระเหยในมือร่วงลงกะทันหันและจมลงสู่ก้นอ่างอาบน้ำ