นักบู๊พลังสายฟ้า นิยาย บท 14

วิชาหมัดพยัคฆ์เป็นสายแข็ง จื่อเฉินคิดว่าตนเองคุ้นเคยกับ3กระบวนท่านี้แล้ว และสามารถใช้ออกมาได้ แต่พอเห็นหนุ่มสายฟ้าออกกระบวนท่ามาในครั้งนี้ จื่อเฉินถึงรู้ได้ว่า ความคิดของตนเองก่อนหน้านี้ มันช่างน่าขำสิ้นดี

หมัดพยัคฆ์มีแค่3กระบวนท่า แต่ละท่าเน้นการพลิกแพลง และกระบวนท่าที่สามเสือกระโจนเป็นการรวมตัวของกระบวนท่าที่หนึ่งและสอง

ถ้าหากว่าใช้สลับกัน มันจะน่าตลก และบ้ามาก

และจื่อเฉินก็เพิ่งได้รู้ครั้งแรก ว่าทักษะการต่อสู้ก็มีธาตุแท้ด้วยเหมือนกัน

ไม่นาน จื่อเฉินก็ลุกขึ้น เขากำสองมือ ในหัวก็คิดแต่ภาพที่ได้เห็นหนุ่มสายฟ้าคนนั้น ชี่แท้ในตัวก็เริ่มเคลื่อนไหว ในใจก็คิดแต่ท่าทางที่เป็นขอพยัคฆ์ร้าย

แต่ไม่ได้รีบลงมือ เขาทำให้กระบวนท่าร่ายวิชาถึงขีดสุด

ในตอนนี้ จื่อเฉินก็เหมือนจะรู้สึกได้ว่า ตนเองได้หลายร่างเป็นพยัคฆ์ร้ายแล้ว

ในตอนที่เกิดความรู้สึกนี้ จื่อเฉินก็ต่อยกระบวนท่าแรกของงหมัดพยัคฆ์ออกมา เสือลงเขา องอาจรุนแรง แฝงไปด้วยพลังแห่งผู้เป็นใหญ่

กระบวนท่าแรกต่อยออกไป ท่วงท่ายังไม่จบ ตามด้วยกระบวนท่าที่สอง เสือคำราม พยัคฆ์คำรามสนั่นป่า หมื่นสัตว์ยอมจำนน ท่วงท่าของเจ้าป่า ก็ร่ายออกมาถึงขีดสุด และในตอนนี้ กระบวนท่าที่สามก็ถูกร่ายออกมา

ท่าเสือกระโจน

กระบวนท่าสุดท้าย ปรากฏออกมา แฝงไปด้วยท่วงท่าอันรุนแรง พุ่งออกไปข้างหน้า

“ตูม！”

ด้านหน้า หมัดสุดท้ายของจื่อเฉิน ต่อยใส่หินก้อนใหญ่

บนหินก้อนนั้นก็เป็นรอบรูปกำปั้น แล้วก็เกิดรอยแตกร้าวกระจายออกไปรอบๆ รอยก้ำปั้น สุดท้ายเสียงดังตูม หินก้อนใหญ่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“นี่คือสิ่งที่ข้าทำอย่างนั้นหรือ?”

มองดูหินที่แตกด้านหน้า จื่อเฉินก็ลืมตาโต ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

ลองวิชาหมัดพยัคฆ์ครั้งแรก สามกระบวนท่าร่ายออกมาต่อกัน แต่ยังไม่ผสานกันมากเท่าไรนัก แต่ตอนที่ต่อยกระบวนท่าสุดท้ายออกมา ก็พอมีพลังออกมาแล้ว จื่อเฉินดีใจมาก

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาถือว่าลืมกระบวนท่าทั้งหมด แล้วเริ่มที่จะเข้าใจธาตุแท้ของกระบวนท่า เน้นสิ่งที่ที่จะสื่อของทักษะวิชา