องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน นิยาย บท 7
ไม่ว่าหยุนเจิงจะยินยอมหรือไม่ จักรพรรดิเหวินก็ได้ออกราชโองการแล้ว เขาก็ทำได้แต่ยอมรับ
เอาเถอะ!
แต่งงานพระราชทานก็พระราชทานมาเถอะ!
เอาอำนาจทหารมาให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน!
จะยังไง จะดีจะร้ายยังไงตนก็ยังคงเป็นองค์ชายอยู่นะ!
พิธีมงคลสมรสขององค์ชาย ต่อให้พวกขุนนางจะดูถูกตนมากเพียงใด อย่างไรก็ต้องเออออตามกัน
อืม ฉวยโอกาสทำเงิน!
ยิ่งมากยิ่งดี
มีทัพทหารม้าแล้วก็ต้องมีเงินมีเสบียงกรังด้วย!
เพียงแต่ หากเป็นเช่นนี้ ก็ต้องอยู่ที่เมืองหลวงอีกสักช่วงหนึ่งสินะ!
พวกหยุนลี่กับซูเฟยก็ต้องฉวยโอกาสนี้แก้แค้นตนแน่ๆ!
ช่วงเวลาที่อยู่เมืองหลวงนี้ เป็นช่วงเวลาที่เสี่ยงอันตรายมากแน่ๆ
ต้องรีบหาวิธีรับมือ!
“องค์ชายหก ช้าก่อน!”
ขณะที่หยุนเจิงเดินไปคิดไปนั้น หัวหน้าขันทีมู่ซุ่นผู้รับใช้ข้างกายจักรพรรดิเหวินก็ไล่ตามเขามา
หยุนเจิงหยุดฝีเท้า หันหลังกลับดูมู่ซุ่น “หัวหน้ามู่เรียกข้าด้วยเรื่องอันใดหรือ”
หยุนเจิงมองมู่ซุ่น จิตใจของเขาตื่นตระหนกขึ้นมา
มู่ซุ่นเป็นคนสนิทใกล้ตัวพ่อจำเป็นนั่นเชียวนะ
แม้แต่องค์รัชทายาทองค์ก่อนยังต้องให้เกียรติมู่ซุ่น
ถ้าหากว่าสามารถชักชวนมู่ซุ่นมาเป็นพวก…
ไม่ช้า หยุนเจิงก็ยกเลิกความคิดนี้เสีย
ตัวเขาไม่มีอำนาจ ไม่มีภูมิหลัง จะเอาอะไรมาดึงมู่ซุ่นมาเป็นพวก?
หากพลาดไปเพียงเล็กน้อย ไม่แน่แผนการของตนอาจถูกเปิดเผยได้
หากจักรพรรดิเหวินได้รู้เข้าว่าตนจะไปสั่งสมอำนาจทหารที่ชายแดนล่ะก็ ต้องจัดการเขาจนตายแน่ๆ!
มู่ซุ่นหัวเราะร่าตอบว่า “ฝ่าบาทมีรับสั่ง ให้องค์ชายหกตามบ่าวไปที่ตระกูลเสิ่นเพื่อมอบราชโองการ รวดดูว่าที่พระชายาองค์ชายหกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“ได้สิ!”
หยุนเจิงตอบรับ แล้วตามมู่ซุ่นไปขึ้นรถม้าไป
ระหว่างทาง หยุนเจิงไม่ได้พูดอะไร เอาแต่คิดแผนการในหัวตน
แต่ในสายตาของมู่ซุ่น ท่าทีเช่นนี้ช่างอ่อนแอปวกเปียกยิ่งนัก
“องค์ชายทรงทราบสถานการณ์ของตระกูลเสิ่นหรือไม่?”
มู่ซุ่นเป็นคนทำลายความเงียบก่อน
“เรื่องนี้…”
หยุนเจิงยิ้มแหยๆ แล้วส่ายหัวเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่
ก็เขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ นี่
เขาอาศัยอยู่ในวังชั้นลึกมาตั้งนาน แม้นจะมีสองหูแต่ไม่เคยได้รับรู้เรื่องราวภายนอกเลย ไม่ว่าจะเรื่องภายในหรือภายนอกวัง เขารู้เพียงน้อยนิดเท่านั้น
มู่ซุ่นหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า “ตระกูลเฉินเป็นตระกูลที่ภักดีและยอมเสียสละจริงๆ…”
“องค์ชายหกก็คือโอรสที่ไม่ได้เรื่องที่สุดของฝ่าบาทนั่น ไม่ว่าจะบู๊หรือบุ๋นก็ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น แถมยังขี้ขลาดตาขาว ทุกครั้งที่วังจัดงานเลี้ยงฉลอง หากเขาไม่แกล้งทำเป็นป่วยเพื่อจะได้ไม่เข้าร่วม ก็จะแอบอยู่ในมุมมืดของงาน…”
หญิงสาวพากันพูดซุบซิบ
“อะแฮ่มๆ…”
ฮูหยินเสิ่นหันหน้าไปเบิกตาโตใส่พวกนาง “ระวังคำพูด!”
เด็กพวกนี้นี่จริงๆ เลย!
เรื่องของราชวงศ์ เป็นเรื่องที่พวกนางจะวิพากษ์วิจารณ์ได้รึ
หญิงสาวกลุ่มนั้นแลบลิ้น รีบปิดปากหยุดวิจารณ์ทันที
ไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงโถงหลัก
ทุกคนมองดูหยุนเจิงอย่างใคร่รู้ ลอบคิดในใจว่า นี่น่ะหรือองค์ชายที่ไม่ได้เรื่องผู้นั้น?
หน้าตาก็ไม่ได้แย่นี่
เพียงแต่มองแล้วไม่มีกลิ่นอายความเป็นบุรุษเลย
“คาราวะหัวหน้ามู่เจ้าค่ะ คาราวะองค์ชายหกเพคะ”
ฮูหยินเสิ่นนำสตรีทั้งหลายในจวนทำการคาราวะทั้งสอง
หยุนเจิงหูฟังไป แต่ในใจกลับส่ายหัวแล้วหัวเราะ
นี่มีคนดูถูกตนมาขนาดนี้เลยหรือ
กระทั่งลำดับคาราวะก่อนหลังยังสลับกันไปหมด!
ไม่รู้ว่าพวกนางตั้งใจหรือแค่ไม่ได้เจตนา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน